Hvað er ekki búið að gerast frá því að við heyrðumst síðast? Fór sem sagt í ferðalag til frakklands og gerði lítið annað en að liggja á ströndinni og reyna við ellilífeyrisþega á ströndum Nice. Það virðist sem bæði í frakklandi og skÍtalíu þá fer gamalt fólk á ströndina til að líta hafið í síðasta skipti áður en það fer til síns heima og deyr. "Sá hafið. Ég er tilbúinn að deyja."
Eftir frakkland var það svo milano. Á einhverja vini það sem ég vildi kveðja þó svo ég væri ekki mjög spenntur fyrir milano. Himininn er alltaf brúnn í milano. Fyrsti dagurinn var týpískur milanodagur. Eyddum honum í bílnum í umferðinni. Svolítil umferð í milano. Skaust sem sagt á milli prufa fyrir hinar ýmsustu módelskrifstofur. Kominn á samning hjá lítilli skrifstofu og fyrsta verkefnið verður væntanlega að auglýsa blautklúta fyrir hin viðkvæmu svæði karlmanna.
Ég skemmti mér eins og hóra í mílano. Þrjú kvöld á þremur mismunandi stöðum og síðasta kvöldið varð ég yfir mig ástfanginn. Yfir mig. Hef ekki misst mig svona frá því að ég leit mína fyrrverandi fyrst augum fyrir mörgum mörgum árum. Ég hætti ekki fyrr en ég fæ hana. Til íslands. Vonandi. Kannski.
Eftir mílanó var svo haldið heim á leið til að fagna bjórnum. Bjórhátíð í Sasso Marconi sem allir sem lásu þetta blogg fyrir ári síðan ættu að muna eftir. Joe DiBrutto spilaði fyrir gesti og það sem hélt mér gangandi var að kvikindið mundi eftir mér frá því í fyrra. Labbaði upp að mér fyrir tónleikana og heilsaði upp á mig. Ég elska þá, þeir elska mig. Við giftum okkur seinna.
Nú bíð ég bara eftir því að fara heim. Reyndar stoppa ég í London í nokkra daga til þess að heilsa upp á Maxim og Ailsu. Tek Marcellu með mér og vona að hún og þýski læknirinn rífist ekki allan tímann. Kannski að ég kaupi mér nýtt plakat?
Ef ekki fyrr þá heyrumst við á Íslandi. Vantar gistingu og vinnu. Ef einhver veit um eitthvað.
Kynnist þessari hljómsveit: Toxic Tuna
