Ræningi

Þurfti að stöðva minn fyrst þjóf í gær í búðinni. Tók af henni rakvélablöðin sem hún ætlaði með út og leyfði henni að fara. Alltof góður strákur. Næst læt ég þetta í hendurnar á öryggisdeildinni. Sjá hvernig strákarnir standa sig í yfirheyrslum. Gæti jafnvel yfiheyrt sjálfur? Hmmmmm? Kæmi til greina.... kannski ég prófi það á deezu á eftir? Verð að redda mér lampa. Tréstólar eru til staðar.

Flinkur að feika það

Feikaði tveggja tíma fyrirlestur í ítölsku rétt áðan. Að enginn skuli sjá í gegnum mig er stórfurðulegt. Kannski furðulegra að ég skuli ekki sjá sóma minn í því að spyrja í lok fyrirlestra og eftir einkunnargjöf í ritgerðum og prófum; Hvernig fannst þér fyrirlesturinn/ritgerðin/prófið?

Svo þegar einhver segir mér að þetta hafi verið fínt get ég svarað á móti: Nú? Það er skrítið. Þetta var nefnilega allt saman rugl og uppspuni sem ég var að segja/skrifa.

Einhvern daginn kemst upp um mig. Þau sjá öll að ég var nakinn allan tímann. Talandi um tíma þá vorum við að læra orð yfir líkamann í dag. Spurning frá kennaranum hljómaði einhvern veginn svona: "Og hvað notum við til að sjá?" Bekkurinn svaraði auðvitað í einum kór: "Augun!" Nema litli blindi strákurinn á aftasta bekk. Hann vissi vel að hann getur ekki notað augun til þess að sjá. Hann þarf að nota gleraugun til þess. Sjá skýringamynd. Þar sat ég sem sagt einn út í horni og grét grimmd bekkjarfélaga minna. Þau vissu auðvitað ekki betur. Við glámarnir föllum svo vel inn í hópinn og fólk vill gleyma því að við erum til. Sem einstaklingar með okkar þarfir.

Svo kennarinn rak loks augun(lucky bastard) í mig tárvotan í horninu. Gekk yfir til mín og lagði höndina létt á öxlina á mér og spurði hvað væri að. "Að?," sagði ég. "Að.... að... að... hugsa sér ae þú berir ekki meiri virðingu og hafir meiri skilning á sérþörfum nemenda þinna? Hversu lengi á ég að gjalda þess að vera svona sérstakur. Já! Ég er sérstakur! Ég nota gleraugu og á skilið að vera viðurkenndur sem notandi þeirra! Það getur vel verið að þið séuð að nota þessi svokölluðu "AUGU" til þess að sjá en það er til fólk sem ekki nýtur þeirra forréttinda og kominn tími á að þið hættið þessum augnfordómum! Við erum enginn annars flokks þjóðfélagshópur. Við erum rödd sem kominn er tími á að fái að heyrast."

Þið hefðuð átt að sjá andlitið á henni. Orðlaus. Hún gerði sér grein fyrir því hversu ill- og ósanngjörn hún hafði verið. Ráðist á veikleika manneskju sem ekkert gat að því gert.

"tobbalicious, hvað ætlar þú að verða þegar þú ert orðinn stór?"
"Gleraugnaglámur! Ég vil verða gleraugnaglámur."

Svo bekkurinn var látinn standa upp og biðjast fyrirgefningar. Tillögu minni um að frumburðum bekkjarfélaganna yrði fórnað til heiðurs félaga minna sem látist hafa í baráttunni fyrir auknu frelsi var hafnað. Mér finnst það bara sýna svart á hvítu að það var engin alvara á bakvið þessari afsökunarbeiðni.

Sorglegt

Mér finnst sorglegt þegar maður fer á skemmtistað og borgar 500 kall inn einungis til þess að vera úthlutað sæti. 22 er því miður orðinn sorglegur staður. Kannski var hann löngu orðinn það. En núna er hann bara enn sorglegri. Það er alla vegna nógu mikið af lausum sætum, gott pláss á gólfinu til að dansa og engin röð á barnum. Verst samt þegar staðir eru svona tómir að dj-inn fríkar einhvern veginn út og fer að heimta af þér óskalög.

"Biddu mig um óskalag."
"Ehhhhh?..... mér dettur bara eiginlega ekkert í hug."
"Geeeerðu það, maður. Djöfull geturðu verið eitthvað leiðinlegur."

Ótrúlega pirrandi þessir dj-ar. Sumir líka lélegri en aðrir. Borga mig alla vega ekki inn þarna aftur. Margir staðir með stóla þar sem maður þarf ekki að borga sig inn til að fá að nota þá.

Róleg helgi liðin. Svo með þetta glóa drasl. Puh! Síðasta skipti sem ég tek orð róna niður í bæ trúanleg. Greinilega ekkert hægt að treysta á þetta lið.

Sunnudagurinn var samt ágætur. Fékk góða hugmynd af internetinu og skrapp því niður í kjallara og náði í gamla twisterdúkinn sem hefur ekki verið notaður í mörg ár. Hélt það myndi verða góð líkamsrækt fyrir mig og þessar nöktu stelpur sem voru að spila hann á internetinu virtustu skemmta sér vel. Svo ég klæddi mig úr og snéri skífunni. Þar kemur eiginlega vandamálið við að spila nakinn-twister við sjálfan sig. Maður þarf alltaf að standa upp til að snúa skífunni og ég var aldrei með það á hreinu á hvaða punktum ég hafi verið áður en ég stóð upp. Auk þess sem að dúkurinn er svolítið kaldur viðkomu og því fór nú stundum hrollur í gegnum mig þegar ég lagðist á hann. BRRRRRRRR!

Samt lífgaði þetta upp á daginn. Sýnir það líka að ég er ekki hræddur við að skemmta mér með sjálfum mér. Og að prófa nýja hluti. Maður verður að prófa nýja hluti til að geta vaxið sem einstaklingur. Auk þess sem þetta var mun skemmtilegri lífsreynsla en sú sem ég upplifði þegar ég ákvað að prófa laufabrauðsgerð nakinn. Það að hnoða, fletja út og skera deigið var svo sem fínt en þegar kom að því að djúpsteikja helvítinn byrjuðu vandræðin. Eftirmála þess ævintýris má reyndar enn sjá á framhandleggjunum, fótunum og þó aðallega maganum og náranum. Vandræðaleg ferð upp á slysó. Ha ha ha ha ha. Ég get þó hlegið að því í dag. Það er fyrir öllu. Verst samt fyrir mömmu. Hún skutlaði mér nefnilega þangað uppeftir. Held það hafi ekki endilega verið meiðslin sem ég hlaut sem hún skammaðist sín fyrir heldur það að hafa þurft að skutla mér þangað nöktum. Sársaukinn var bara of mikill. Gat ómögulega klætt mig í nokkuð. Fyrirgefðu mamma. Þú getur samt treyst á það að þetta geri ég ekki aftur. Live and yuo learn, maður, live and you learn.

Leyfum Helga Björnssyni að eiga lokaorðið í færslunni í dag:

Tebbelece-e-es! Ver eð leseh bleggeð þett eg eg verð bereh eð segjeh eð þeh ert neh bereh e-etthveð kleeeekkeðer meðer. Stend e ske-eh efter eð hefeh leseð þetteh!

Love

Í gær var kallað í bakið á mér niðri í bæ að dagurinn í dag yrði sá dagur sem ég myndi glóa. Aldrei meir en akkúrat í dag. Svo ég býst við því að þetta sé dagurinn sem ég ætti að nota til góðverka og hringja í vinina og segja þeim að ég elski þá. Kæru vinir ég elska ykkur. Farinn upp í rúm til að glóa svolítið meir.

Stundum er ég þakklátur fyrir það að vera ég. Af hverju skyldi það vera?

Skrítið

Í vinnunni er alltaf verið að hengja upp myndir af einstaklingum sem hafa komið inn í búðina og stolið. Það sem böggar mig svolítið er að allir sem stela úr búðinni eru úr fókus. Ef þú skerð þig svona út hvernig dettur þér þá að stela? Það hlýtur að komast upp um þig? Ég er alla vegna harður á því að henda hverjum þeim sem er úr fókus og kemur inn strax út. Tek enga áhættu með þetta lið.

Auk þess sem Hemingway er eerily líkur rauðum krossi. Skrítið.

Já... hvað get ég sagt?


Ernest HEMINGWAY (1899-1961)
You are like the famous writer Ernest Hemingway.
There is a curse upon you and your family .Some
of your relatives have killed themselves
before. It seems to be in your genes .
And you have a weakness for alcohol, especially
Absinth. You can express yourself very good
with writing. You have seen a lot of bad things
in your life (for instance war) that also
changed you a lot. Youll marry about 4 times,
but in the end therell be nobody left. With
your good heart, you are a benefactor. After
youll suffer from a heart disease youll get
depressions and kill yourself with a shotgun at
7:00 am.
Your whole life you take issue with love, death,
fate violence and loneliness.


~Which famous suicide would you be?+8 different,long results and pics!!~
brought to you by Quizilla

Þá er betra að þegja

Ákvað það í vinnu í gær að besta leiðin til þess að móðga ekki viðskiptavinina (fæ alltaf hroll þegar ég skrifa þetta orð) væri að halda bara kjafti. Það myndi þá ekki henda mig að missa út úr mér setningar eins og; gamla drusla, feita helvíti og ég held þú þurfir ekkert á öllum þessum hitaeiningum að halda. Fyrirtækið sér víst eitthvað athugavert við þetta. Fasistar.

Svo ég ákvað að halda bara kjafti. Get ekki sagt að það hafi borið árangur. Hvorki gagnvart viðskiptavininum (brrrrr) né fyrirtækinu. Víst einhver stefna hjá þeim að: "Gera allt fyrir okkar viðskiptavini!" Ég gerði allt... sem í mínu valdi stóð til að halda kjafti. Kannski best samt að ég skjóti hér inn smá afsökunarbeiðni fyrst. Ég ætlaði aldrei að slá utan undir og pota í augað í gamla karlinum sem var í búðinni um helgina. Kannski óþarfi? En mér er bara alveg sama þótt þú sért fæddur árið 1914, ef þú tekur poka þá skaltu borga fyrir hann.

Svo.... hvar var ég? Þögnin já. Fyrsta klukkutímann var þetta svo sem allt í lagi. En kellingin sem var að spyrja mig ætlaði ekkert að gefast upp! Hélt hún myndi aldrei halda út í meira en 10 mín. Ótrúlega þrjóskt sumt lið. Bara til þess að fá mig til að bjóða góðan daginn. "Segðu það, krakkaandskoti! Bjóddu mér góðan dag! Góðan dag! Segðu það!" Hvað vissi ég nema þetta væri eitthvert bragð hjá fyrirtækinu til þess að plata mig til þess að móðga enn einn viðskiptavininn. Er víst á síðasta séns. Ein móðgun í viðbót og þeir ætla að reka mig. Ég ætlaði sko ekki rassgat að láta plata mig. Ég alltaf einu skrefi á undan, sjáið þið?

Mér fannst þetta nú aðallega vandræðalegt fyrir hana. Gerði sig sko að algjöru fífli í gær og maður sá það á öðrum sem voru þarna inni, horfðu til mín og hristu hausinn og tóku síðan utan um kellinguna og reyndu að koma henni í burtu. Hún myndi þá kannski halda eftir örlitlum hluta af stolti sínu. Sorglegt. Náði samt loks að losna við hana. Bakkaði út í horn þar sem ég veit að öryggismyndavélarnar ná ekki til og leiftursnöggt sparkaði ég é sköflunginn á henni. Samt ekkert fast sko. Ég er sko enginn fasisti. Vissi að hún myndi ekki bögga mig meira þegar ég sá fyrsta tárið leka niður kinnina á henni. Það rífst enginn ef hann sýnir veikleikamerki eins og það að gráta.

Fasistafyrirtækið er víst búið að setja mig á skilorð. Þar sem þetta er bara orð á móti orði vilja þeir ekki gera neitt. En það verður víst einhver frá öryggisdeildinni með mér á vaktinni til að passa upp á mig. Skil ekki hvað ég ætti að óttast frá þessari kellingu??? Hún var helmingi minni en ég og virtist nú ekki geta lamið neinn.

Tilvistarspeki

Ég er búinn að skilgreina mig og gera það ljóst í Háskólanum að ég er nú fullgildur listamaður. Geng um í bolum sem á stendur: "Ekki tala við mig. Ég er listamaður." Svo á ég líka annann sem á er ritað: "Ekki trufla! Ég er verk í vinnslu!"

Fólk er svolítið hrætt við mann þegar maður er svona grimmur í listinni eins og ég. En maður verður að vera vakandi og passa sig á því að sofna ekki á verðinum. Þess vegna tók ég fiskinn sem ég var með inni í frysti og bjó til úr honum glæsilegt hálsmen sem ég svo bar með stolti um hálsinn í skólanum í gær. Til þess að fólk myndi sjá að ég er listamaður og það má búast við hverju sem er af mér. Auðvitað horfir fólk á mann eins og maður sé eitthvað klikkaður. En, sko, vandamálið er þeirra. Þau skilja ekki hvað maður þarf að gera til þess að vera tekinn alvarlega sem listamaður. Þau skilja ekki listina og listin skilur ekki þeirra smáborgara hátt. Veit vel að ég á mikinn þroska eftir áður en ég næ fullkomnum tökum á listinni. En viljugur er ég að læra.

Ástæða þess að ég skrifa um listina í dag er sú að síðustu daga hef ég ekki skrifað mikið hér inn þar sem myndlistin hefur átt hug minn allann. Sum ykkar muna eftir verkinu "Hringur lífsins" sem birti ykkur til yndisauka fyrir einhverjum vikum síðan. Verk sem ég hef verið að vinna í daglega frá 12 ára aldri og finnst ég loks hafa náð að endurspegla þann snertiflöt sem er milli mín og þess sem ég hef upplifað í gegnum tíðina. Gleði, sorg og allar þær tilfinningar sem runnið hafa í gegnum kollinn á mér eru þarna í þessum tilfinningaþrungna hring. Það er mér stundum um of að horfa á hann, á það til að brotna niður og hágráta yfir þeim hughrifum sem hann gefur af sér.

En sem listamaður má ég ekki staðna. Nei nei nei nei nei nei nei! Því hef ég hafið vinnu á röð verka sem eiga að gera upp ár mín í Háskólanum. Hvernig minn innri maður vex og dafnar. Vex ég og dafna? Veitir Háskólinn mér nægilega leiðsögn og aðhald til þess að hugur minn nái að þroskast líkt og vel hirtur garður? Er jarðvegur minn nógu frjór? Til þess að finna svör við þessum spurningum og öðrum sem leitað hafa á mig síðustu misserin ákvað ég að snúa mér til málaralistarinnar. Sú list veit ég að hefur að geyma nógu mikinn kraft og vinna úr þessum spurningum.

Málverkaröðina kalla ég einfaldlega: Háskólaárin: Siðfræði, spilling og veikleiki.

Ég hef þegar lokið þremur verkum sem eiga að endurspegla fyrstu þrjú misserin:

Misseri eitt: "Sigur viljans"

Misseri tvö: "Vakningin"

Misseri þrjú: "Lærdómur"

Viðurkenni fúslega að verkin eru svolítið undir áhrifum frá post-structuralista. En ég ætla ekki í grafgötur með það að það er stefna sem alltaf hefur haft mikil áhrif á mig. Maður getur ekki afneitað upprunanum. Vona að þessi verk upplýsi ykkur örlítið um líf mitt síðustu ár. Að skrif mín á þessa síðu verði örlítið skýrari fyrir vikið, við séum meira ein heil við sem lesum þetta. Það er líkt og ég hef skorið sjálfan mig á púls og út blæðir tilfinningum.

Að auki hef ég verið að vinna í ljóðaröðinni til heiðurs helstu stórvirkjum bókmenntasögurnar. Næsta bók sem ég tek fyrir er Glæpur og refsing.

Upplifun

Las þetta hér. Hmmmmm??? Hmmm? Maður lifir nú bara einu sinni. Bíð þangað til Deeza kemur heim.

Hvað á ég að gera af mér á meðan? Erfitt að vera ég og mikið asskoti er ég erfiður. Jó-vicious skilgreindi mig sem fm-hnakka með athyglisbrest eftir að hafa fengið hjá mér að borða áðan. Ég held það sé rétt hjá henni. Hef tekið eftir því að ég nenni ekki lengur að lesa greinar sem eru lengri en 10 línur. Byrja voðalega áhugasamur en áður en ég veit af er ég kominn yfir á næstu síðu og byrjaður að lesa aðra grein. Geri mér enga grein fyrir því hvaða grein ég var að lesa og hvað þá um hvað greinin sem ég er að lesa er. Verð að gera eitthvað í þessu. Mitt svar er áfengi. Ef það er ekki hægt að laga það með áfengi þá er dregur það þig til dauða að lokum. Punktur.

Síðustu andartök fyrir vinnu...

Er þá ekki best að blöga smá? Búinn með skattinn. Reddaði mér meiri pening með því að færa öll launin yfir í skuldareitina. Svo lengi sem þeir fatta það ekki þá virðist allt stefna í að ég fái smá pening í ágúst. Hækkaði líka alla yfirdrætti um 500.000 kr. Bara svona til að vera viss um að ég fengi nú alla vegna tvær krónur til baka. Þetta kalla ég að hagræða............ hagræða sannleikanum.

Rosalega stoltur af sjálfum mér fyrir að hafa lært svona mikið í morgun. Lærði er kannski ekki rétta orðið, ég myndi frekar segja að ég hafi copy-að af hinu svokallaða "alneti" og paste-að það síðan yfir í hið svokallaða "verkefni" mitt. Allir ánægðir og reglu hefur verið komið á í alheiminum. Hinn grímuklæddi tobbalicious sem brátt verður krýndur: "Konungurinn Ürzü" af Íslandi, alfaðir hugsjónar og mannúðar. Þetta var staðfest í tíma áðan. 5 nemendur í Háskólanum sem væru til í að hylla mig er sá fjöldi sem ég þurfti til staðfestingar á því að hugarórar mínir ættu við rök að styðjast. Fólkið í landinu bíður breytinga og uppreisn er það sem ég er að bjóða. Eruð þið með mér krakkar? Ürzü! Ürzü! Ürzü! Ürzü!

Fólk er hvort sem er orðið hundleitt á lýðræði. Það má ekki fyrr vera búið að halda kosningar en fólk er farið að væla. Ég er með lausnina. Fylgið mér og málstaðnum.

Komið nóg af rugli í dag. Skólinn búinn. Nú tekur við alvara lífsins. Vinna. Öll feitin fer í það að smyrja hjól atvinnulífsins og því verð ég bara að taka því ósmurðu.

Ég er að læra

Veit það er erfitt að trúa því en það er satt. Þess vegna verður lítið um skrif í dag. Nema að ég myndi slysast til að komast að einhverju æsispennandi og ótrúlegu. Gæti gerst.

Elska ykkur.

Story of my life

had himself in no time at all
hand on shaft and gripped his ball
wished your mouth would come down on it
feel your lips sink warm upon it

Lifandi mánudagur

Helgin búin. Sem minnir mig á leikritið sem ég ætla að skrifa; Helgibúinn. Sem fjallar um samband manna og Guðs. Umræðuefni sem aldrei þrýtur og er alltaf efst í huga hvers manns. Birti hér smá kafla úr verkinu sem þó er háð skilyrðum um breytingar. Bíð enn eftir leyfi frá Biskupsstofu að leggja nafn Guðs við hégóma.

Sunnudagsmorgunn í 101. Risíbúð, frekar snauð af húsgögnum. Við sjáum aðalpersónu verksins sitja í sófa, hárið úfið, greinilega nývaknaður. Klæddur í náttbuxur og ber að ofan. Heldur á fjarstýringu í höndinni. Allt í einu kveður við mikill hávaði og í íbúðinni birtist brennandi runni. Á svip mannsins má ekki greina undrun, meira pirring, ekki í fyrsta skipti sem þetta kemur fyrir.

Runni: Ætlar ekki í messu? Ha?
Maður: Nei, ég nenni ekki. Fór aðeins út með strákunum í gær. Drulluþunnur maður. Svo langaði mig að horfa á leikinn.
Runni (greinilega sár): Þú tekur mig ekki alvarlega. Þú leggur enga rækt við samband okkar. Ég er ekki hlutur sem þú getur bara gripið í þegar þér hentar. Ég hef líka mínar tilfinningar.
Maður: Æ, láttu ekki svona. Ég er bara svolítið þreyttur. Þú veist þetta er ekkert persónulegt. Mér finnst ég hafa svolítið svikið sjálfan mig þessa dagana. Hef ekki eytt nógu miklum tíma með sjálfum mér, skilurðu? Við strákarnir þurfum stundum líka að eiga góða stund með okkur sjálfum. Til að hlaða batteríin og efla sjálfstraustið. Lofa því að koma í næstu viku. Láttu ekki svona. Enn vinir?
Runni (sárari en áður): Endilega! Gerðu það bara mér er alveg sama! Við skulum bara sjá hvernig þér tekst að komast af án mín. Kannski að ég bjóði Jóa vini þínum bara með mér í kirkju? Viss um það að hann myndi ekki koma svona illa fram við mig! (Ekkasog, runninn snýr sér átt frá manninum) Já, Jói, þar er myndarlegur og tilfinningagreindur maður. Hann sýnir Guði sínum virðingu. Kann gott að meta og metur þig að verðleikum....
Maður: Æi, ekki láta svona... þú veist ég ætlaði ekki að vera leiðinlegur við þig...
Runni: Nei! Nei! Nei! Það er greinilegt hver þín afstaða er! Metur meira þessa stráka að elta þessa tuðru heldur en mig. Ég sé þessa stráka bjarga sálu þinni, þó ég viðurkenni að lærin á sumum þeirra gætu nú.... (horfir dreyminn til himins) gætu nú.... mmmmmmm.... hefði nú sonur minn haft vit á því að hafa svona "lærisveina"
Maður: Ó, Guð! Þú ert nú alveg hræðilegur! Ha ha ha. (ljós slökkna)

Verð að muna eftir því að hringja í Helga Björns og Bjarna Hauk og sjá hvort þeir séu ekki tilbúnir að setja þetta upp. Ég held það sér góður markarður fyrir svona verk þessa dagana. Sést best á myndinni frá Mel Gibsyni.

Hvað gerðist annars um helgina? Ekki margt verð ég að segja. Var búinn að minnast á tónleikana. Svo var helgin eiginlega undirlögð af vinnu. Eitt í sambandi við það. Nú slysast oft inn í búðina fólk sem ég kannast við og ég mannvinurinn get auðvitað ekki gert annað en að spjalla örlítið við það. Eitt sem hefur samt pirrað mig svolítið er að ekkert þeirra hefur sagt t.d. "Hvað ert þú að gera hér?" Með smá undrunartón í röddinni. Það er eins og það hafi alltaf búist við þessu. Eins og undir myndinni í Faunu hafi verið skrifað: Líklegastur til þess að vinna á kassa í matvöruverslun.

Hvernig væri nú að einhver myndi nú koma upp að mér og segja eitthvað í líkingu við: "Ég bjóst nú aldrei við því að sjá þig í svona starfi. Hélt alltaf að þú yrðir eitthvað meira heldur en við öll hin. Þú svona sætur og skemmtilegur strákur." Þetta er eitthvað sem gaman væri að heyra. Uppörvandi og byggjandi.

Talandi um eitthvað uppbyggjandi þá ætla ég nú að snúa mér að gerð skattframtals. Heyrumst.

Skemmtun

Damien Rice kom, sá og sigraði. Einn með kassagítarinn. Brillíant tónleikar og nokkuð ljóst að ég læt það ekki framhjá mér fara þegar kvikindið snýr aftur með hljónstina. Djöfull var gaman.

Skoðum bara myndir

Eftir öll leiðindin með þetta vændi og innritunargjöld vil ég að þið takið eftir því hversu skemmtilegur og fjölbreyttur heimurinn er. Tékkið á þessu.

Svo heyrumst við bara þessa dagana. Sendi póst á formann stúdentaráðs og hún sver af sér allar sakir. Þau voru blekkt. Svara henni um helgina.

Mitt sanna eðli kemur í ljós...


You are Cypher, from "The Matrix."
Selfish, disllusioned, you are misguided at
times. You deviate from the "right"
path.


What Matrix Persona Are You?
brought to you by Quizilla

Ætti að vera pirraðari. 2. hluti

Skólagjöldin. Nú á að spara hjá Háskólanum. Þeir hafa ekki efni á því að hafa fleiri en 5200 nemendur á næsta ári. Var tilkynnt með tölvupósti 19. des. að þetta lægi í loftinu. Nemendur yrðu að skrá sig á réttum tíma, engar undantekningar. Nemendur yrðu líka að borga á sama tíma. ENGAR UNDANTEKNINGAR. Skráning fer fram í næstu viku. Hringdi því í akademíska svið Háskólans í gær og bara fram ofur einfalda spurningu. Hvernig ætti ég að ná að spara mér pening til þess að geta borgað skólagjöldin núna? Lét fylgja með að námslánin hjá mér væru 52.000 kall og eftir að hafa borgað leigu ætti ég 16.000 til framfærslu. Svar hans var hnitmiðað og átti ég í raun engin svör við því: "Nú hefur þú haft 3 mánuði til þess að ná að bjarga þessu fyrir horn." Svo ég endurtók að ég hefði bara 16.000 é framfærslu og ætti því mjög erfitt að leggja fyrir 32.000 á þremur mánuðum. "Já, já, en þú hefur haft 3 mánuði!"

Það er rétt hjá honum. Ég hafði þrjá mánuði......... til þess að biðja bankann um meiri yfirdrátt til þess að geta stundað nám áfram. Mér finnst eitthvað rangt við það. En það er bara mín skoðun. Reyndar er ekki öll von úti enn. Ef mér tekst að sannfæra nemendaskrá að ég sé nógu mikið sértilfelli, líkt og ég býst við að u.þ.b. helmingur háskólanema er að gera núna, þá gæti ég mögulega kannski fengið frestun. Það verður þá að leggja fyrir nefnd.

Eins og áður sagði er þetta gert til að halda fjölda nemenda undir ákveðinni tölu. Einnig til þess að sigta út þá nemendur sem ekki stunda nám af alvöru. Nú mega nemendur heldur ekki skrá sig í meira en 20 einingar á misseri.

Menntun og hugsjónir. Bleh! Kannski bara best að fara að vinna aftur. Mikið rosalega er maður kominn með mikla leið á því að þurfa að eyða tíma og orku hvert einasta ár að eiga bæði við Lánasjóðinn og svo núna nýtt kerfi hjá Háskólanum. Búinn að tapa fyrir Lín og lítur út fyrir að ég sé líka búinn að tapa fyrir Háskólanum. Svo verða samþykkt skólagjöld á mánudaginn hjá Háskólaráði. Held reyndar að þau hafi engin áhrif í þeirri deild sem ég er í en samt þá finnst mér þetta enn eitt skrefið í þá átt að gera Háskólann að stofnun fyrir þá efnameiri. Þeir hafa efni á því að borga innritunargjald núna og hafa svo efni á því að borga skólagjöldin ef þau verða þá tekin upp.

Mér finnst þetta bara svolítið skrítið. En við búum við jafnaðarkerfi og nú sjáum við hverjir eru jafnastir. Besta samt af öllu er að, ég ætla að fá að nota þetta skemmtilega orð sem mér finnst eiga vel við, STÚPILÍUSARNIR sem eiga að gæta hagsmuna nemenda í Háskólaráði samþykktu tillöguna þegar hún var borin fram. Vel af sér vikið, krakkar mínir. Svona á að gera það. Hagsmunagæsla eins og best verður á kosið. Hvað næst? Barnaníðinga til að gæta barnanna á leikskólum FS? Að því þeir eiga svo gott með að vinna með börnum!

Til að sýna fram á vitleysisganginn og, vil ég halda fram aumingjaskap, stúdentaráðs þá langar mig að birta hér hluta úr þremur tölvupóstum sem mér hafa borist. Þeir birtast í réttri tímaröð. Dæmið svo sjálf hvað í andskotanum þau voru að pæla (ekki voru þau að hugsa.).

Tölvupóstur nr. 1, 19.des. Frá skrifstofu Háskólans. Fulltrúar nemenda samþykktu þetta.

Einnig samþykkti háskólaráð eftirtaldar aðhaldsaðgerðir varðandi skráningu nemenda:

"1. Ekki verða veittar neinar undanþágur frá skráningartímabili árlegrar skráningar 22.- 26. mars 2004 og greiðslu skrásetningargjalds.
2. Ekki verða veittar neinar undanþágur til nýskráninga og greiðslu skrásetningargjalds eftir 4. júní 2004 (og sama gildir um erlenda stúdenta eftir 15. mars 2004).
3. Leitað verður leiða til að koma í veg fyrir að nemendur skrái sig í námskeið sem þeir mæta svo ekki í.
4. Hömlur verða settar á breytingar á skráningum eftir að kennsla er hafin.
5. Skrásetningargjald verður ekki endurkræft."

Stúdentaráð svarar 16.mars. Þá hafði okkur borist ítrekun á þeim skilaboðum sem eru hér fyrir ofan.

"Það er skoðun forystu Stúdentaráðs að framlengja verði þennan frest til
greiðslu skráningargjaldsins í mars enda er krafa kennslusviðs
fordæmalaus, fyrirvaralaus og án nokkurs rökstuðnings. Stúdentaráð hefur
átt í viðræðum við háskólayfirvöld um lausn þessa máls og mun leita allra
leiða til þess að fá frest til greiðslu skráningargjaldsins."

(Ég myndi svara þessu en ég ætla að leyfa Þórði Kristinssyni, framkvæmdastjóra akademískrar stjórnsýslu, að eiga orðið.)

Tölvupóstur 17.mars. Vitleysunni hjá stúdentaráði svarað. Besti hlutinn er feitletraður af mér.

"Ljóst er af framangreindu að tímasetning árlegrar skráningar á ekki að koma á óvart, né heldur sú ákvörðun háskólaráðs að veita ekki neinar undanþágur frá skráningartímabili árlegrar skráningar 22.-26. mars 2004 og greiðslu skrásetningargjalds.
Kennslusvið framfylgir lögum og reglum Háskólans og ákvörðunum háskólaráðs þar sem stúdentar eiga tvo fulltrúa. Hvorugur þeirra greiddi atkvæði gegn ákvörðunum um aðhaldsaðgerðir sem samþykktar voru samhljóða í ráðinu á fyrrgreindum fundi 18. desember 2003.

Orðfærið í bréfi þínu að "krafa kennslusviðs sé fordæmalaus, fyrirvaralaus og án nokkurs rökstuðnings" er ógætilegt og gefur ekki rétta mynd af því hvernig staðið er að málum í háskólaráði og stjórnsýslu Háskólans."


Mín spurning til stúdentaráðs er þessi: Hver ætlar að taka ábyrgð á þessu?

Ætti að vera pirraðari. 1. hluti

Vændisumræðan. Kolbrún Halldórsdóttir skrifar í dag í moggann. Ég ætla að birta hér bút úr grein hennar: "Vændi fylgifiskur mansals." Það má segja að sá hluti greinarinnar sem ég ætla að birta hafi vakið upp hjá mér spurninguna, hvernig? Hér er búturinn:

"Okkur ber líka að starfa í anda þess sem ýmis félagasamtök og einnig nefndir á vegum Norðulandaráðs hafa lagt til, en þ.á.m eru tillögur um að stjórnmálamenn leiti leiða til að draga úr eftirspurninni eftir kynlífsþjónustu."

Jú. Gott og vel. Hvernig? Hvernig eiga stjórnmálamenn að geta dregið úr eftirspurninni? Hækka sektargreiðslur? Lengri dómar? Á það að vera töfralausnin? Er vændi og/eða kynlífsþjónusta sem sagt vandamál nútímaþjóðfélagsins og fyrir um það bil hundrað árum hafi það ekki verið til? Fall kommúnisma ástæða vændis og mansals? Er lífið bara svart og hvítt? Kannski?

Stjórnmálamenn geta svo sem hækkað sektargreiðslur í sambandi við vændiskaup en ég ætla að leyfa mér að efast um að það hafi nokkur áhrif á þá sem eru að leita sér eftir vændisþjónustu. Ef einstaklingur er tilbúinn að borga, segjum, 60.000 krónur fyrir þjónustu vændiskonu held ég að honum sé nokkuð sama þótt ríkið vilji sekta hann um X krónur fyrir athæfið. Held að á þeim tímapunkti sem hann ákveður að kaupa sér þjónustuna sé hann ekki að hugsa til sektarinnar, það gæti verið eitthvað annað sem á hug hans allann. Hvað þá að hann sé að hugsa um að eiga yfir höfði sér fangelsisdóm. Þá vaknar líka spurningin hjá mér hvar allir þeir sem teknir verða fyrir kaup á vændi eiga að afplána dóminn. Hvaðan peningarnir sem það kostar ríkið að fylgja þessum reglum eiga að koma og hvort að lögreglan, sem virðist mjög fjársvelt, sé í stakk búinn að fylgja þessum nýju lögum?

Þegar eitthvað er gert ólöglegra heldur en það er í dag er þá ekki hætta á því að áhrif þess verði þveröfug? Hvort er líklegra að áhrif þess að gera vændi ólöglegra séu þau að það færist ennþá neðar í undirheimana í stað þess að hverfa algjörlega? En ef það verður enn neðar í undirheimunum þá má jafnvel segja að það sé hér um bil horfið, verður ekki vandamál lengur því það er svo ólöglegt að það getur bara ekki staðist að einhver stundi það. Er rétta leiðin að horfa alveg framhjá þeirri staðreynd að vændi hefur alltaf verið til staðar? Allt í lagi. Dreg til baka "alltaf". Það hefur samt verið til staðar lengur heldur en Ísland hefur verið byggt.

Tökum sem dæmi Ítalíu. Fyrir meira en 46 árum (20.feb. 1958) settu þeir lög (nr. 75) þar sem vændishús voru gerð ólögleg. 560 hús, 3.353 herbergi og 2.075 vændiskonur. Allt gert ólöglegt á einum degi. Nú 46 árum síðar er umræðan um og viljinn til þess að leyfa þessi vændishús aftur aldrei meiri. Ítalir gera sér nefnilega grein fyrir því að með þessum lögum misstu þeir algjörlega stjórn á þessum málum. Einhvers staðar verða "vondir" að vera og því miður fyrir ítali völdu vændiskonurnar ekki að stofna saumastofu saman og græða pening á því að selja handunnin teppi. Nei af einhverjum ástæðum hvarf vændi ekki. Það varð mun sýnilegra en þó ósýnilegra, óviðráðanlegra og skapaði þar með fleiri vandamál. Það breyttist nefnilega svolítið. Það voru ekki og eru ekki ítalskar konur sem stunda vændið. Mikill meirihluti þeirra sem stunda vændi eru nefnilega ólöglegir innflytjendur sem hafa engin önnur úrræði til þess að þéna nógan pening til þess að lifa af. Ég held að Suður-Amerísku drengirnir sem skipta klæðum og standa á götuhornum Rómar séu ekki að þessu ánægjunnar vegna. Þetta er ekki "gefandi starf."

Nú er ég ekki að segja að ríkið eigi að stefna að því að opna fyrsta vændishúsið fyrir árið 2010. Alls ekki. En kannski er punkturinn sá að lausnin sé ekki í því að banna og ef það virkar ekki banna það aðeins meira. Vændi á sér lengri sögu og dýpri rætur heldur en mansal frá Austur-Evrópu. Það duga engar skammtímalausnir.

Segjum sem svo að ég væri gleðimaður. Lögin eru þannig að mér er heimilt að stunda vændi en það sé ólöglegt fyrir þann sem vill leggjast með mér að kaupa sér þjónustu mína. Nú erum við einungis að taka dæmi. Við skulum samt hafa það svolítið raunverulegt og bæta við nokkrum staðreyndum. Ég er í skóla og ríkið lætur mig hafa lán til þess að stunda nám mitt. Það er 52.000 krónur á mánuði. Ég þarf að borga leigu sem er 46.000 en ríkið hjálpar mér samt á líka þar með 11.000 krónum á mánuði. 63.000 - 46.000 = 17.000. Hljómar sem mikill peningur, ég veit, en segjum sem svo að ég sé það gráðugur að ég vilji meiri pening. Ég finn mér kvöldvinnu með 800 kall á tímann og næ að redda mér þannig 30.000 kalli í viðbót á mánuði. Svo einn daginn er ég staddur á bar niðri í bæ og upp að mér kemur maður og segir: "Ég borga þér 10.000 kall ef þú heldur um typpið á mér í 10 mín. 20.000 kall ef þú ferð niður á hnén og blæst eins kröftulega og þú getur. 30.000 kall ef þú leggst með mér heima hjá mér." Þarna hef ég sem sagt möguleika á því að redda mér mánaðarkaupinu á einni kvöldstund. Hmmmm? Skattfrjálst og allt. Gefum okkur það að ég láti slag standa og fari nú heim með þessu einstaklingi. 30.000 kall í vasanum, stoltið í molum en andskotinn hafi það ég á loksins pening. Maðurinn býður mér svo þann möguleika að koma heim til sín einu sinni í viku og fyrir klukkutíma þjónustu borgi hann mér sem sagt þennann 30.000 kall. 120.000 kall. Hólí mólí. Ég held að ég fari ekki beint til löggunnar og klagi hann. Þó það sé ólöglegt að kaupa sér vændi. Mér þykir vænna um peninginn heldur en löggjöfina á Íslandi.

Ef ég fæ stimpil á mig fyrir að hata konur með því að skrifa þetta verður það bara að vera. Ég kýs samt að horfa á það þannig að þetta sé ekki bara vandamál sem konur eigi við að etja. Það eru nefnilega líka strákar sem selja sig. Ég kýs að líta á það þannig að vændi sé ekki vandamál sem hverfi með því að forsætisráðherra og forseti tali til þjóðarinnar og endi ávörp sín á orðunum: "Munið svo að vændi er vondur hlutur! Við kaupum ekki konur!" Það þarf að kafa dýpra. Ekki hóta. Ekki hafa umræðuna á "jafningjagrundvelli," því ég held að sá sem neyðist í vændi telji þingmenn ekki jafningja sína. Það er ekki hægt að bera saman og telja jafningja fólk sem þénar 400.000 kr. plús og einstaklinga sem kannski eru atvinnulausir, ekki með rétt á atvinnuleysisbótum og tvö börn á framfæri. Peningar eru krafmikill hlutur og fólk er tilbúið að gera ýmislegt fyrir örlítinn pening í viðbót.

Mansal er hræðilegur hlutur, á því er enginn vafi. Ég neita samt að viðurkenna að málþing mikils metinna einstaklinga eigi einhvern tímann eftir að koma með lausn á vandanum. Hann er of stór. En svo lengi sem þessir einstaklingar ætla að tala um vændi undir rós, skamma og fordæma fólk fyrir að kaupa sér vændisþjónustu og neyða fólk til þess að halda þessum viðskiptum í undirheimunum þá eru málþing sem þessi óþörf. Væri það ekki svipað og ef samtök trúleysingja ætluðu sér að halda málþing um málefni kirkjunnar og skila svo niðurstöðum sínum til biskups og krefjast þess að fá þeim framgengt? Biskup á væntanlega ekki eftir að taka mark á því. Líkt og vændiskonur eiga ekki eftir að hætta að selja líkama sinn bara að því að ríkið segir það. Þetta er þjónusta sem er utan laga og þess vegna skiptir engu máli hvað lögin segja.

Rugl

Þarf að borga í næstu viku skólagjöld fyrir næstkomandi vetur í Háskólanum. 32.000 kall. Nú er að fylgjast vel með hægðunum næstu daga og athuga hvort það detti nokkuð búnt af 5000 köllum út úr rassgatinu á mér. It´s been known to happen...... RIGHT?!!!

Gerast nú undur. Getur það verið?

Heyrði mjög góða útskýringu á þeim vanda sem Pixies-aðdáendur standa frammi fyrir nú þegar þeim býðst loks að sjá þá á tónleikum. Það hefur svo sem ekki tekist vel upp hjá flestum hljómsveitum sem komið hafa saman aftur. Í fyrsta lagi þá er ómögulegt fyrir okkur að sitja heima vitandi það að Pixies séu í nágrenninu en aftur á móti er sú hætta fyrir hendi að það eina sem sitji eftir tónleikana sé sama hugsun og eftir að ég sá Utangarðsmenn á endurkomutúrnum sínum. Þá var hugsuninni beint að Bubba en eftir Pixies er ég hræddur um að hún gæti orðið svona: Djöfull er Frank Black orðinn feitur.

Ekki það að ég hafi eitthvað á móti feitu fólki. Margir af bestu vinum mínum eru ógeðslega feitir. Þekki líka alveg helling af feitum stelpum sem ég væri til í að sofa hjá. Ég er sko ekki með neina fordóma sko! Feitt fólk er frábært! Man þegar ein stelpa sem ég var með var alltaf að spyrja mig hvort hún væri feit og ég sagð alltaf við hana: "Já, þú ert ógeðslega feit. Mér finnst það líka bara fínt. Myndi óska þess að þú værir feitari." Var nú reyndar ekkert mjög lengi með henni. Hún sagði að ég þyrfti að læra mannasiði og eitthvað með að aðgát skyldi höfð í nærveru sálar? Hvað veit ég hvað þetta menntapakk á við?

Janet Jackson í sjónvarpið á ný eftir umdeilda brjóstasýningu

Söngkonan Janet Jackson er væntanleg aftur á skjáinn í bandarísku sjónvarpi í fyrsta sinn frá því hún beraði brjóst sitt í útsendingu frá úrslitaleik í bandaríska ruðningsboltanum, Super-Bowl, 1. febrúar. Jackson mun koma fram í viðtali í þættinum Good Morning America, 31. mars næstkomandi, en útsendingunni verður seinkað um 5 sekúndur, að því er fram kemur í frétt BBC. Bandaríska sjónvarpsstöðin ABC segir að þetta verði gert til þess að tryggja að ekkert svipað geti gerst aftur og átti sér stað þegar Jackson kom fram á Super-Bowl, en þá skein í bert brjóst hennar þegar poppstjarnan Justin Timberlake þreif í búning hennar svo skein í brjóst söngkonunnar.


Loksins get ég sofið aftur rólegur. Stolið af mbl.is. Mér sýnist heimurinn vera á réttri leið. Okkur er hólpið. Bara að þeir geti nú komið með uppfinningu sem seinkar lífinu um 5 sek. Til þess að maður slysist ekki til að sýna á sér brjóstin. Óumbeðið það er að segja.

Bætist við linka

Enn og aftur hendi ég inn link. Án leyfis. En ég leyfi mér það. Tékkið á kvenréttindabrandaranum. Snilllllllld.

Vandamál eru ekki til

Tilkynnti fyrrverandi kærustu minni áðan að ég ætlaði að reyna að finna mér nýja kærustu. Vantar einhverja svona skemmtilega stelpu til þess að fara með mér í bíó og svoleiðis. Ég er bara ekki nógu skemmtilegur til að halda uppi skemmtun fyrir mig báða. Vantar svona eitthvað sætt sem hlær að bröndurunum mínum og minnir mig á mér hversu voooooðalega fyndinn og sætur ég sé. Er ekki nógu duglegur við það sjálfur. Ekki það að ég standi ekki tímunum saman fyrir framan spegilinn og hnykkli "vöðvana" og sendi sjálfum mér fingurkossa. Það er bara ekki það sama. Meira sorglegt heldur en sætt. Meiri blekking heldur en satt.

Ég held reyndar að þetta sé allt því að kenna að ég hafi verið elsta barn svona lengi. Ég var/er orðinn vanur því að vera miðpunktur athyglinnar og það er erfiðara en andskotinn að losa sig við þann vana. Líkami minn öskrar: "Elskið mig!" Eða ekki. Kannski öskrar hann bara: "Veitið mér athygli!!" Hey! Ég er það sætur að ég á mjög auðvelt með að fá nafnið Súkkulaðikóngurinn. Nú vantar mig bara Súkkulaðidrottninguna.

Veit að ég verð rakkaður niður fyrir þetta. Aldrei að opna sig svona. Sérstaklega þegar maður býr með fyrrverandi kærustunni sinni. Fékk nokkuð gott skot á mig um daginn frá frænda mínum þegar ég lýsti heimilisaðstæðum og lífi mínu síðustu vikur og mánuði. "Hver þarf leiðarljós?" Einmitt! Hver þarf fokking leiðarljós? Ekki ég en ég virðist vera fastur í því. Nú vantar bara að móðir mín verði ranglega sökuð um morð og það komi í ljós að bróðir minn er í raun sonur minn. Kæmi mér ekki á óvart.

Vil samt koma því á framfæri að þetta er ekkert þunglyndisblogg. Ekki vorkenna mér. Því þetta er náttúrulega sjálskaparvíti. Ef maður vinnur við eitthvað sem manni finnst leiðinlegt er alltaf hægt að finna sér annað starf. Finn ég mér annað starf? Held ekki. Ef maður lærir eitthvað sem manni finnst leiðinlegt er alltaf hægt að finna sér annað nám. Finn ég mér annað nám? Það er verk í vinnslu. Þannig að vandamálið er ekki lífið sjálft heldur sú leiðinlega hefð mín að nenna ekki að gera neitt í málunum. Allt einhvern veginn auðveldara ef maður bara lætur lífið halda áfram án þess að breyta aðeins til. Eitthvað til að fá smá tilbreytingu og skemmtun.

Jæja. Alltaf gott að maður viti hvað er að og hvað þarf að gera til að breyta til. Verst að maður geri síðan aldrei neitt í því. Þess vegna býð ég ykkur velkomin hingað inn að ári liðnu til þess að lesa sömu færslu aftur. Held í vonina að ég haldi áfram á sömu braut og geri því ekkert í mínum málum fyrr en það er of seint. Vakna í úthverfunum. Vinnan sú sama. Námið til einskis. Eða kannski fæ ég símtalið í dag? "tobbalicious. Hvernig lýst þér á að vinna við ekki neitt? Fá helling af pening og ókeypis utanlandsferðir!" Ja.... það væri svo sem ágætt. Finn það á mér að þeir hringja í dag. "Ég finn strauma!!!"

Þegar ég er orðinn stór ætla ég samt sem áður að verða forseti. Harðákveðinn í því. Ekkert sem stoppar mig. Sjáið bara hvað ég myndi líta vel út í skrúða. Maður verður að setja sér raunsæ markmið sem hjálpa manni að komast á réttan stað í lífinu. tobbaliciousi allt!

Vegir liggja...

Reyna að koma mér aftur í skrifgír. Ætti ekki að vera erfitt. Kynnt Deezu fyrir öllum skÍtlendingunum á laugardag. Held hún hafi ekkert verið yfir sig hrifin af þessu liði. Það verður þá bara þannig. Sorgarfréttir samt. Skjólstæðingurinn þarf því miður að fara til skÍtalíu í tvær vikur. Hvað á ég að gera? Hvernig lifi ég af án þess að fá "kaffisímtalið" + 20 "kaffi-sms"??? Mér sýnist ég þurfa áfallahjálp til þess að koma mér í gegnum tímann sem hann verður í burtu. Grátbað hann að fara ekki, líf mitt væri einskis virði án hans mér við hlið. Hann hló bara. Ég grét.

Tók þátt í því í gær að kynna SKÓLANN MINN. Benti öllum sem spurðu mig hvort það væri sniðugt að fara í háskólann að það væri miklu sniðugara að koma sér í Iðnskólann og læra eitthvað sem yrði landi og þjóð til framdráttar. Háskóli væri bara góð ástæða til þess að detta í það. Annað ekki. Komu eldri hjón til mín og spurðu hvort ítalska væri erfitt mál að læra og ég sagði þeim eins og er: Gamalt fólk getur ekkert lært, þess vegna væri það örugglega erfitt fyrir þau. Myndi það ekki frekar henta þeim að læra að dansa, fara í bingó eða læra einhverja handavinnu. Enga gamlingja í háskólann! Gamlingja á elliheimili! Út með gamlingjana!

Ný vika, ný ævintýri.

Eitthvað latur að skrifa.

Af hverju ertu svona latur tobbalicious? Veit það eiginlega ekki. Kann enga skýringu á þessu. Hægt að kenna veðrinu um eða eitthvað. Þið megið bara velja þá ástæðu sem þið eruð sáttust við.

Meira hef ég ekki að segja í bili.

Og aðal umræðuefnið er.......

...veðrið! En það er svipað með veðrið og þáttinn hjá Þórhalli Miðli. Veðrið er alltaf ógeðslegt og einhver dauður í þættinum hjá Þórhalli. Tveir hlutir sem hægt er að ganga að vísum. Hef samt sleppt mér aðeins í óveðrinu síðustu daga. Þunglyndi og almenn leiðindi. Lifi það af. Skil samt ekki af hverju svona veður er kallað óveður. Finnst að þeir ættu frekar að kalla þetta þvíliktveður, rosaveður eða sprengiveður, held að veðrið verði ekki meira veður heldur en akkúrat núna. Óveður my ass!

Talandi um heimskar setningar þá heyrði ég eina í gær í útvarpinu. Viðtal við einhvern geðsjúkling (lesist konu). Sagðist hafa flutt til Akureyris og þar hefði hún í fyrsta skipti á ævinni búið ein. Jafnframt sagði hún að því hefði fylgt mikið frelsi að búa ein. En ekki hvað?

Búinn að versla miða á Damien Rice. Þá er 19.mars tekinn frá.

tónleikar

Farinn að kaupa miða á Damien Rice. Ætlast til þess að þið gerið það sama.

Fljúgðu litli api!

Helvítis Rauði krossinn! Mannúð my gay ass! Fékk eitthvað símtal frá þeim í dag þar sem þeir voru að biðja mig um að láta af hendi nokkrar krónur til styrktar bágstöddum. Ég tjáði konunni sem hringdi að það vildi svo óskemmtilega til að ég ætti ekki krónu til að gefa þennan mánuðinn. EN. Þar sem ég er einstaklega meðvitaður einstaklingur og vil allt fyrir bágstadda gera, bauðst ég til þess að safna í krukku öllum þeim tárum sem ég græt vegna ósanngirni heimsins. Þessa krukku gæti Rauði krossinn svo fengið og jafnvel send á alla bágstöddustu staði heimsins og þar með sýnt bágstöddlendingum að heimurinn vissi svo sannanlega af þjáningu þeirra og þjáist með þeim. Þetta gæti orðið til þess að þau mundu koma sér af rassgatinu og finna sér vinnu. Þau höfnuðu boðinu.

Því segi ég við Rauða krossinn: Þið getið copy-að þetta mannúðarstarf ykkar og paste-að það í rassgatið á ykkur. Öll mín tár eru nú til handa skjólstæðingum Amnesty. Eða... kannski hjálparstarfs kirkjunnar? Viss um að þar vinna ekki samviskulausir tækifærissinnar sem nýta sér góðmennsku borgaranna til þess að vinna sér inn smá pening. Ég ætla sko ekki heldur að nota spilakassana ykkar. Bara frá Háskólanum. Þeir gefa líka miklu betur af sér. Nema kannski einu sinni, en það var líka í Stykkishólmi árið 1985 og ég er löngu búinn að eyða þessum 40 kalli sem ég vann. Gangi ykkur vel að fá hann til baka.

Maður verður að passa sig á þessum svikasamtökum.

Ánægður ekki fullnægður

Ég hef áður talað um það á þessu bloggi hversu æðislegar stelpur eru í því að eyðileggja fyrir mér lífið. Ekki það að ég skilji þær ekki????? Finnst þessi setning á grááááááááu svæði. Skil þær samt vel. Ef ég væri einhver annar... og væri með brjóst myndi ég líka reyna að eyðileggja fyrir mér lífið. Þannig er að allar stelpur sem ég hitti vilja nefnilega vera vinkonur mínar. Sem kemur okkur aftur inná umræðuna um samkynhneigð mína sem ég nenni ekki að fara í aftur.

Nú býr nefnilega hjá mér fyrrverandi meðleigjandi minn sem flúði kuldann á Íslandi til þess að upplifa kuldann örlítið neðar á hnettinum. Sambúðin gengur eins og best gæti fyrir utan eitt smáatriði. Það að hafa stelpu á heimilinu er alveg að fara með mig. Í um það bil 6 mánuði eru stelpur bara búnar að vera eitthvað sem á heima á internetinu og hefur tölvuskjárinn oft bjargað þeim frá andlegu og líkamlegu ofbeldi af minni hálfu. Skítugu, skítugu stelpur.... allar naktar..... alltaf að ögra mér....

Nú allt í einu er ég með stelpu fyrir framan mig alla daga sem hreyfir sig, talar og náttúrulega ögrar mér. Þær lifa fyrir það að ögra mér. Þær vita vel hversu veikbyggður ég er og hversu lítið þarf til þess að ég láti mig falla hágrátandi til jarðar búinn á líkama og sál. Hlutir eins og það að taka út á sér brjóstin, ég get ekki talið þau skipti sem þetta hefur komið upp á síðustu mánuðum, og spyrja mig: "tobbalicious, heldurðu að öðrum strákum finnist brjóstin á mér falleg? En ef ég hleyp um íbúðina á g-strengnum einum fata? Er það eitthvað sem strákar eru hrifnir af? Af hverju ertu svona rauður í framan strákur? Er allt í lagi með þig? Af hverju græturðu?"

Svo ef maður slysast til þess að reyna við þær þá er það alltaf sama svarið sem maður fær: "Láttu ekki svona, tobbalicious, við erum vinir og svona gera vinir ekki! Hjálpaðu mér nú að ná mér í þennan strák þarna við barinn."

Þetta er svo sem allt í lagi. Hallast nú að því að kynlíf sé ofmetið. Sérstaklega að því að ég er ekki að stunda það og get ekki gert neinar samanburðarrannskóknir. Ég stundaði það samt einu sinni sko. En þetta er svipað og með veðrið þegar maður var barn. Það var alltaf gott veður og þess vegna held ég að maður vilji líta þannig á kynlífið líka. Það er svo mikið talað um það og það á að vera svo gott að maður er býr bara til minningar um hversu gott það hafi verið. Þegar í raun var það sársaukafullt, leiðinlegt og stutt. Þannig er það alla vegna þegar ég og stelpurnar á internetinu erum að skemmta okkur saman.

Þannig að línur eru teknar að skýrast í lífi mínu. Konur/stelpur eru af hinu illa og kynlíf er ofmetið. Ég get þá kannski farið að einbeita mér að öðrum mikilvægari málum eins og..... hmmm... hvað get ég gert í staðinn? Það að leysa eitt vandamál leiðir greinilega bara af sér annað. Safna listaverkum? Á það ekki að veita manni ákveðna gleði í hjarta? Geta horft á meistarastykki sem búið hefur verið til með svita, blóði og tárum mestu listamanna sem gengið hafa á jörðinni. PÓLITÍK maður!!!!!!! Júríka you gay bastard! Ef það er ekki leiðin til þess að ná úr sér mesta pirringnum yfir kynlífs og ástarleysi?

Af hverju datt mér þetta ekki í hug fyrr? Ég á framtíð fyrir mér einhvers staðar! E freeeeeaking viva!

Well, well, well

Ég hef fengið kvartanir. Nú vill svo til að sumir í þessu þjóðfélagi telja sig of góða til þess að lesa. Finnast færslur mínar of langar og nenna ekki að lesa þær. Hmm.... þið getið bara hoppað upp í rassgatið á ykkur. Þá er það afgreitt.

Mannvitsbrekkur

Átti mjög skemmtilegt samtal í gær við unga stúlku. Hvað hefðuð þig gert? Ég gat ekki svarað henni.

Stúlka: "Mig langar rosalega að flytja til Spánar."
tobb: "Nú? Hefurðu eitthvað verið úti á Spáni þá?"
Stúlka: "Bara þegar ég var lítil. Pabbi minn var nefnilega að læra í Maðríð. Ég var bara í maganum á mömmu sko!"

Eftir þetta gat ég ekki talað lengur við hana. Hugur minn höndlaði ekki svarið. Brann yfir. Óli. Þú mátt giska á hver þetta var. Þú hefur hitt hana heima hjá skólstæðingnum.

Breki Friðmar snýr aftur úr útlegð

Breki Friðmar sem áður sá um öll mín röfl á föstudögum hefur ekki verið til staðar síðastliðna föstudaga og mér lék forvitni á að vita hvers vegna hann hefði tekið sér þessa pásu. Er það eitthvað sem ég gerði honum? Ástarsorg? Kannski öfundsýki í garð Spandó Ballets sonar míns? Ég hringdi því í gutta og spurði hann spjörunum úr.

"Bleeeeeeeeeeeeeeesaður! Breki minn. Hvað segist á þessum fyrsta vordegi ársins? Menn ekki hreeeeeeeeessir?"
"Haltu kjafti viðbjóðurinn þinn! Ég hata þig... jafnvel meira en móðir þín hatar þig!"
"Hvaða hvaða? Voðalega eru menn eitthvað streeeeeeeessaðir! Fórstu frammúr röngu megin í morgun? Ha ha ha ha! Gamli fúli Breki Friðmar! Ha ha ha! Það er þess vegna sem við elskum þig."
"Þú elskar mig ekki! Ef þú elskaðir mig myndirðu klæða mig og losa böndin. Viltu gera það fyrir mig? Hentu yfir mig handklæði. Þarf bara eitthvað til að hylja viðkvæmustu líkamspartana. Geeeeeerðu það!"
"Svona svona Breki minn. Við erum vinir. Góðir vinir tala saman naktir. Hvernig heldurðu að mér liði ef ég væri einn nakinn í þessu viðtali? Böndin losum við ekki Breki minn, þú manst hvað gerðist síðast þegar löggan kom og við þurftum að leiðrétta þennan leiðinlega miskiling. Ekki viljum við að löggan komi aftur og trufli okkur? Auk þess sem mér líkar ekki við það að þú sért hlaupandi um miðbæinn á sprellanum. Það er eitthvað ónáttúrulegt og sjúkt við það..."
"Klæddu mig þá í fötin!"
"Þú veist að það get ég ekki. Manstu ekki þegar ég át þau? Anganinn var bara of góður til þess að ég stæðist mátið. Mmmmmm, þau brögðuðust ekki sem verst heldur... þó svo að þau hafi verið heldur þurr, vatnsglas hefði komið sér vel."
"Þú ert sjúkur! Átt heima á hæli. Þangað mun ég koma þér einn daginn. Bíddu bara. Þú færð þetta borgað til baka með vöxtum. Þó ég þurfi að naga af mér handleggina til þess að losna úr þessum fjötrum....."
"Nei, Breki minn, nú er nóg komið. Þú ert alveg að eyðileggja þá góðu stemmningu sem við vorum með. Ástin í loftinu, kertaljós... það er kannski það sem er að fara svona í þig? Viltu fleiri kerti?"
"Nei, ég vil að þú losir mig og leyfir mér að fara! Er það of mikið?! Má ég ekki fara héðan?... Ég er búinn að segja þér það hundrað sinnum að ég elska þig ekki!"
"Tókstu eftir því að þú byrjaðir á því að segja að þú elskaðir mig? Svo bættirðu bara við ekki. Ertu viss um að það leynist ekki smá ást til handa tobbaliciousi gamla hjá þér? Maður veit aldrei með ástina... hún getur nú stundum blekkt mann! Ha ha ha ha.... hvað ég elska okkar intelektúal umræður um ástina, dauðann og eldamennsku! Við eigum svo vel saman, ég og þú."
"Þú ættir vel saman við hafnarboltakylfu í andlitið. Gefðu mér hana og ég skal sýna þér."
"Breki Friðmar! Nú er nóg komið af öllu glensi. Við erum með þig í viðtali og þú átt að útskýra fyrir öllu því fólki sem hefur heimsótt síðuna mína hvers vegna þú hefur ekki skrifað í svona langan tíma. Fólkinu finnst það svikið! Þú ert bara lítill svikamörður, ekki satt?"
"Ég er bundinn nakinn við rúmið þitt! Kannski það útskýri fyrir fólkinu hvers vegna ég hafi ekki náð að skrifa? Leðurólar hefta hjá mér hugsunina..."
"Þú værir þá frekar til í plast eða jafnvel handjá.... nei þetta er enginn tími til að ræða þessa hluti. Hefurðu hug á því að snúa aftur?"
"Mér sýnist þú vera að neyða mig til þess með þessu "viðtali"."
"Veistu það að ég nenni bara ekkert að tala við þig ef þú ætlar að láta svona! Þú ert pirraður og leiðinlegur. Viss um það að krakkarnir sem lesa þetta hafa heldur engan áhuga að lesa eitthvað leiðinlegt viðtal við svona sætan strák sem er með leiðindi? Ég slekk á upptökunni og þú færð engan kvöldmat í kvöld.... getur bara farið í rúmið svangur... þú átt ekkert betra skilið... ég sem vil einungis elska þig... að við getum verið hamingjusamir saman.. ekki þessi eilífu rifrildi... geturðu ekki elskað mig skilyrðislaust líkt og ég þig?"

Þannig er þá komið fyrir Breka litla. Hann er bara ekki í stuði til að tala. Synd og skömm!

Þetta dansa ég nakinn heima í stofu

Íslensk tunga!
Eins og allir vita þá eru konur litlar, ljótar, feitar og geðveikar. Nei, tobbalicious! Vorum við ekki búin að ræða þetta? Þú mátt ekki vera svona bitur. Þú átt að elska konur. Konur ilma. Konur..... hmmmm? Já, einmitt! Það er það sem konur gera, þær ilma. Mjög góðar í því líka. Íslenskar konur ilma líka mest af öllum í heiminum. Þú mátt ekki vera svona værukær. Hvað er værukær? Værukær er t.d. í fótbolta þegar eitt lið fær á sig mark að því að þeir voru sofandi í vörninni. Útskýrir þetta fyrir þér málið? Já... ætli það ekki... ég er nú samt ekkert... eða bara jú jú. Nú skil ég. Held ég.

Hvers vegna att en ekki dott? Góð spurning sem ég fann á alnetinu. Get ómögulega svarað henni ég. Ari litli gæti hafa vaxið úr grasi en hann fylgist vel með því sem gerist í kringum hann og líkt og fyrr er hann óhræddur við að spyrja spurninga. Ari er kominn á margmiðlunaröldina!

Mér datt svo mikið snjallræði í hug. Í stað þess að menga líkama minn ("Musterið!") með húðflúrum hér og þar sem hafa litla sem enga merkingu þá ætla ég að skipta yfir í þema-húðflúr. Þannig munu því næstu húðflúr verða (og staðsetning):

Upphandleggur: Öxl endar
Lófi eða handarbak: Fingur framundan
Aftan á hálsinum: Bak byrjar
Á hælnum: Einstefna til iljar
Neðst á löpp: Löpp lýkur
Á hálsi fyrir ofan (Bak byrjar): Höfuð hefst

Ég verð örugglega mest töff strákur í heimi. Get ekki séð annað en þetta verði til þess að loksins verður frægðin mín. "Hey! Ert þú ekki þarna tattúgaurinn?" Jú, segi ég með glott á vör því ég veit að hann verður aldrei jafn töff og ég. Kannski að ég hendi í hann 50 kalli eða kannski 100 kalli bara til þess að hann viti að ég gæti verið töff en hef samt tilfinningar. Læt sko ekki frægðina stíga mér til höfuðs.

Fór í tíma í gær. Ég lofa því. Ég er ekki að ljúga, ég fór í tíma í gær. Ég ætla bara að segja þetta eins og það gerðist síðan skulum við ræða þetta okkar á milli. Tíminn í gær var Heimspekileg forspjallsvísindi og umræðan í tímanum var um siðfræði. Þannig að þetta dæmi hér var gefið til að hvetja til umræðna:

Þú ert á rölti í frumskógi og kemur að hópi hermanna sem er að fara að taka af lífi 20 indibjána. Indíánarnir hafa ekkert gert af sér. Hershöfðinginn sem stjórnar er góður gestgjafi og býður þér því þann valkost að skjóta einn indjánann og þá sleppi hann hinum 19. Annars plaffi hann þá alla. Svo var spurt; "Hvað myndir þú gera?" Allir höfðu margt og mikið um þetta að segja en umræðan varð ekki lífleg fyrr en kennarinn kom með spurninguna: "Hvað myndi jesú gera?" Þá kom það. Átti ekki von á því en það kom. Haldið ykkur... haldið ykkur fast. Ung stúlka tekur til máls. Hafa skal það í huga að þarna eru staddir u.þ.b. 50 manns. Hennar svar var á þessa leið: "Jesú myndi bara koma og bjarga öllum indjánunum og drepa hershöfðingjann!"

Þar höfum við það. Grímu- og skikkjuklæddur Jesú kemur fljúgandi gegnum frumskóginn. Áður en nokkur nær að átta sig hefur hann bjargað sakleysingjunum frá vísum dauða og barist við illa hershöfðingjann. Fullnaðarsigur Frelsarans Fljúgandi!!!! Á himninum birtist merki, kross með stöfunum P og X sitthvoru megin. Frelsarinn Fljúgandi veit að hans bíður nýtt verkefni. Svo lengi sem illt býr í mannkyninu mun hans starfi aldrei lokið.

Litla sæta ljúfa vina

Það er ekkert að koma. Of mikið skrifað í gær.

Kasóléttur á Kardó

Eftir að meðleigjandi minn snéri aftur frá Afríku hefur símtölum til mín fækkað þó nokkuð. Veit ekki hvort skítlendingarnir hræðist valkyrjuna ógurlegu? Hún er nú besta skinn. Þarf bara að kynnast henni. Meira að segja Jó-vic sú sem kennd er við Brúðkaupsþáttinn Já.. eða kannski... hvað græði ég á því? kom ekki í Graut í dag. Væntanlega voðalega upptekin við að undirbúa "Brúðkaup aldarinnar!!!" Hvað? ÉG SAGÐI BRÚÐKAUP ALDARINNAR!!! Innan sviga. Grauturinn ekki nógu mikilvægur til að taka sér smá hvíld? Ég græt.

Annars eru öll þessi blogg sem ég linka inn á orðinn einhvers konar Brúðkaupsbloggið Já. Hvers á ég að gjalda fyrir að vilja halda í barnæsku mína og neita að viðurkenna hluti líkt og ást, brúðkaup og barneignir. Hættið! Mér finnst þetta ekkert fyndið lengur.

Sem minnir mig á að ég hef svo sannarlega fréttir að færa. Þessu áttuð þið ekki von á. He he he. Geymi þetta þangað til allt er orðið ljóst. Maður á að reyna að blaðra sem minnst um hlutina ef þeir eru ekki alveg 100%. Því hinkrið þið í nokkra daga. Enga forvitni.

Mér hefur verið boðið að fara til Vestman Islands um helgina. Þarf reyndar að vinna eins og skepna líkt og aðra hverja helgi. Þannig að Eggertinn er staðurinn, tobbalicious er maðurinn og Deeza stúlkan. Þó svo að það eru 3 stelpur sem ætla til Vestman svo kannski... ætti ég? Má ég? Nei, ég þarf að hóra mér þangað í fermingu einhvern tímann á þessu ári svo ég bíð með það. Þó svo mig hafi alltaf langað til að spranga við Gullfoss og Geysi. Það bíður. Ég er enn ungur.

Að öðru. Hvort maður eigi að halda veislu á friday til heiður hornamanninum úr Hafnafirði? Er það ekki góð afsökun til að hella sig fullann?

Það er ekkert að koma í kollinn á mér. Andskotinn! Ég sem þykist vera svo rosalega klár. Ég er það en er samt ekkert að monta mig af því. Nema þegar ég kannski segi fólki beint út að ég sé miklu klárari en það. "Djöfull er ég klárari en þú!" Þannig orða ég það yfirleitt. Verst hvað fólk tekur alltaf illa í það. Það er ekki mér að kenna þó ég sé svona mikill yfirburðarmaður. Helvíti er ég klár.

Þarf að fara að hitta eitthvað fólk. Bara eitthvað. Ég er farinn að loka mig alltof mikið inni á Eggerti og fer varla út úr húsi nema til að snúa hjólum atvinnulífsins. Þau eru vel smurð eftir vaktina í gær svo þau ættu að haldast á hreyfingu þangað til um helgina þegar "Kóngurinn" eins og ég er kallaður núna snýr aftur. Lenti reyndar í mjög ógnvekjandi atriði á mánudag þegar ég sá á símanum mínum að ákveðin búð í Kaupásfjölskyldunni hafði gert sér lítið fyrir og hringt 25 sinnum í mig á 7 tímum. Hvaða motherfokking geðsjúklingur er að vinna í þeirri búð? FOkking hell maður. Lét taka mig af lista hjá þeim yfir starfsmenn sem gætu komið og tekið eina vakt kannski ef vantaði nauðsynlega. 25 freakin' missed calls. Ekki einu sinni þó þetta hefði verið sætasta stelpa í heimi að hringja. Sumir hlutir pirra mann og skjóta manni skelk í bringu. Get the point! Damnit!!! Er ekki með símann á mér kannski?

Talandi um sætar stelpur þá er alltaf svolítið skrítið að fá þær til sín í búðina. Það er alltaf eins og þær skammist sín svolítið. Ekki fyrir sjálfa sig heldur fyrir greyið strákinn sem er fastur á kassa í matvörubúð. Nei... þarf aðeins að breyta sögunni. Það eru endilega ekki sætar stelpur heldur stelpur sem telja sig sætar. Sumar þeirra verð ég að segja að eru bara ljótar. Ekkert fallegt eða sætt við appelsínugul andlit með áteiknuðum augnabrúnum. Sérstaklega ekki þegar augabrúnirnar eru alltof ofarlega á enninu eða þá að þeim lá svo mikið á að teikna þær á að þær eru ekki jafnhátt á enninu og andlitið afmyndast allt saman. Það eru einmitt þessar týpur sem eru alltaf flissandi þegar ég reyni að afgreiða þær. Þora ekki að horfa í augun á manni og geta ekki beðið eftir því að koma sér út úr búðinni áður en þær verða fyrir varanlegum skaða. Erfitt að láta ljótann afgreiðslumann standa svona nálægt sér. Um helgina er ég að velta fyrir mér að bjóða einni þeirra út. Bara til að sjá andlitið á þeim. Skökku augabrúnirnar gætu jafnvel byrjað að leka ef ég næ að gera þær nógu stessaðar? Ætli það sé mögulegt að roðna í gegnum appelsínugula skrápinn? Hér er kominn tilraun! Hér er komin ástæða til þess að hlakka til vinnu um helgina. Ja. hvur andskotinn! Happy happy joy joy.

Svo vil ég að lokum benda viðskiptavinum mínu á eitt. Þegar ég spyr hvort þú viljir fá strimilinn er ég ekki að spyrja vegna þess að ég sé áhugamaður um strimla. Ég er að spyrja vegna þess að ég vil losna við hann. Í ruslið eða í hendurnar á þér skiptir mig engu máli. Í mínum augum eru það einn og sami hluturinn. Hættið því að svara spurningunni: "Viltu fá strimilinn?" með "Nei, þú mátt eiga hann." Ég var ekki að spyrja að því hvort ég mætti eiga hann er það? Ég vil ekki sjá hann. Ég var ekki að versla og gæti ekki verið meira sama um hann. "Nei, takk" væri t.d. mjög gott svar. Ef ég ætlaði að safna strimlum myndi ég væntanlega ekki minnast á þann valmöguleika að þú gætir gengið út úr búðinni með hann. Myndi stinga honum beint í vasann og setja í stóru hrúguna sem ég væri með heima. Því eins og allir vita er það sérstakt áhugamál þeirra sem vinna í búð að safna kassastrimlum. Af hverju ættum við annars að vera að vinna í búð?

Svona nokkurn veginn yrði viðskiptavinur dauðans:

tobb: "Góðan dag!" (ekki það að mig langi til að bjóða þeim það)
viðsk: " " (takk! Best þegar þeir horfa beint í augun á þér án þess að bjóða góðan dag til baka. Ég gerði þetta af kurteisi. Ekki ást.)
Vörum rennt í gegn.
tobb: "Eitthvað fleira?" (ekki það að þeir hafi vit á því að biðja um það að fyrra bragði. Nógu erfitt að taka EKKI upp veskið, taka EKKI poka og finna nógu góðan stað fyrir kerruna þannig að hún sé akkúrat á þeim stað þar sem hún er fyrir öðrum)
viðsk: "Nei?!!!" (hérna er mjög gott að kvikindið flissi með. AÐ ÞVÍ að auðvitað á ég að sjá það á honum að hann vill ekki meira. Maður getur alltaf sé það í augunum á hórunum(þurfa ekki að vera konur).)
Nú hefst skemmtunin fyrir alvöru. kvikindið réttir fram kortið. Ég renni því í gegn og þá kemur það:
Viðsk: "Éttla að fá einn poka og kannski einn Camel lights? Eru búinn að renna kortinu í gegn?" (Rólegur.. rólegur tobbalicious.)
tobb: "Já, þú varst búinn að segjast ekki ætla að fá fleira."
Nú horfir hann á mig með undrunarsvip. Það má sjá votta fyrir örlitlum viðbjóði í svip viðskiptavinarins. Auðvitað vissi hann að hálfvitinn á kassanum myndi klúðra þessari annars ánægjulegu ferð út í búð.
EKKI SEGJA FOKKING NEI EF ÞÚ ÆTLAR SVO AÐ FÁ FLEIRA!!!! WORDS TO FOKKING LIVE BY!
Nú er að rétta fram alla strimlana sem fylgja því að borga með korti.
Viðsk: "Ég hef ekkert með þetta að gera! Þú mátt eiga þá." (WHAT?!!! WHAT DID YOU JUST SAY?!!!)
Hvað í andskotanum er mér ekki sama þó þú hafir ekkert með þá að gera? Og enn og aftur get ég ekki undirstrikað það nóg hversu lítinn áhuga ég hef að eiga strimlana sem fylgja þínum viðskiptum. Hér er líka mjög skemmtilegt þegar viðskiptavinurinn heldur að það hafi verið tilraun til þess að vera fyndinn með því að rétta honum afritin. Sumir eiga það nefnilega til að flissa framan í þig og brosa yfir þessari tilraun til að rétta honum strimlana.
tobb: "Takk fyrir."
Viðsk: "Ha?"
tobb: "Takk fyrir!"
Viðsk: "Ha?... Já" (Þú átt að segja takk sömuleiðis hálfvitinn þinn!!!!!!)

Hvað ég elska að þurfa að eiga samskipti við annað fólk. Bjargar yfirleitt deginum fyrir mér. Get ekki beðið að snúa aftur í búðina.

Elskið mig líkt og ég elska ykkur



Mér finnst ég vera farinn að væla eitthvað svo mikið hérna inni. Kannski var það bara í gær? Eða kannski er það alltaf? Veit ekki. Það eina sem ég veit er að ég þarf að fá þessa könnun um einelti í háskólanum aftur. Það var hlegið að mér í gær í tíma. Sálarlaus kvikindi sem eru að læra með mér. Þannig var að ég var beðinn um að lýsa týpískum degi í lífi mínu. Það gerði ég með glæsibrag og svo var fólki boðið upp á það að spyrja mig spurninga. Allt í lagi, hugsaði ég, Það getur ekki verið svo erfitt að svara einhverjum spurningum um lífið og tilveruna. Þangað til ég var spurður að því hvort ég ætti kærustu. Nei, sagði ég til að ljúga ekki að fólkinu en bætti við að nú ætti ég bara alveg helling af vinkonum. Kvikindin hlógu sig máttlaus!!! Kennarinn sem tók eftir því að ég var hágrátandi spurði "hvers vegna hlægið þið?"

Af hverju hlær fólk svona að óförum annarra? Er það mér að kenna að stúlkur séu farnar að líta á mig sem þveröfugan? Jú. Ókei. Viðurkenni að þessi tilraun mín til að sannfæra fólk um að kynhneigð mín leitar til eigin kyns er að hafa tilætluð áhrif. Það verður ekki aftur snúið úr þessu.

Horfði á kastljósið í gær. Stoltur af ungu þingmönnunum okkar. Já......... stoltur. Umræða um skólagjöld. Umræða um umræðu um skólagjöld. Ég er alveg til í það að þessi mál verði rædd. Alltaf gott að ræða málin, maður fær að koma í sjónvarpið og svoleiðis. Það var samt eitt sem Bjarni Benediktsson, glæsilegur fulltrúi okkar unga fólksins á Alþingi, sagði í gær sem er enn fast í mér. Hann sagði nefnilega að það væri hægt að jafnan aðgang að Háskólanum með t.d. lánum frá Lánasjóðunum. Sem sagt..... enn eitt skuldabréfið í viðbót. Ekki nýtt skuldabréf svo sem en samt aukning á lántöku hjá Lánasjóðnum. Sem þýðir að þegar kemur að því að borga eru enn færri sem eiga efni á því að borga til baka það sem fengið var lánað. Nema náttúrulega ef þeir sem klára Háskólann fara fram á hærri launakröfur til að koma á móti skuldaaukningunni. Svo þurfum við ekkert að vera að hækka laun þeirra sem ekki fóru í Háskólann því þeir eru ekki lengur að taka þátt í því að borga undir okkur Háskólanemana.

Bíddu við!!!!!!!!!!! Gæti verið að....... nei varla.... segjum sem svo að skólagjöld yrðu tekin upp. Þetta er einungis getgáta hjá mér, en ef tekin væru upp skólagjöld hversu langt myndi líða þangað til við fengjum auglýsingu þar sem ánægðir háskólanemar á glænýjum Yaris í einbýlishúsinu sínu á Ránargötunni myndu sjást leiða dóttur sína og son allir skælbrosandi enda nýbúinn að ná sér í skólagjaldalán hjá næstu bankastofnun.

Sólríkur dagur á Ránargötunni. Ungt par leiðir rauðhærðan dreng(3 ára) og stúlku(5 ára) með kastaníubrúnt hár. Yfir skjáinn renna setningar sem virka eiga hvetjandi á ungt fólk að taka sér skólagjaldalán. Hugmyndir: "Við léttum þér lífið!", "Áhyggjulaust nám!", "Aukinn yfirdráttur!", "Persónuleg þjónusta!", "Lægri vextir" og svo framvegis. Fjölskyldan nemur staðar fyrir framan rauðan Yaris og eiginkonan kasta bíllyklunum yfir bílinn og eiginmaðurinn grípur þá með bros á vör. Konan lítur til barnanna og hlær. ( Ath. amma gæti veifað þeim úr glugga á hvítu einbýlishúsi.) Upp kemur LJÓS skjár, má ekki vera dökkur!!! Merki bankans og persónulegt vörumerki t.d. Reykjavíkurbanki - þar sem Íslendingum finnst skemmtilegast að borga skuldir. Eða Bankinn - Upplifun og ánægja!

Ekki það að ég vilji vera leiðinlegur en..... bankinn og ríkið hefur þá lánað þeim fyrir eftirfarandi:

Bílinn á 75% bílaláni.
Húsið í 75-90% eigu ríkisins og restin 10-25% í eigu bankans.
Laun og námslán duga væntanlega (skulum við vona) fyrir leikskólaplássi handa börnunum.
Yfirdráttur svo til að eiga fyrir mat.
Visa sér svo fyrir raðgreiðslum til þess að innbúið sé allt til staðar.

Sé ekkert athugavert við þetta. Allir ánægðir og framtíðin björt.

I'm tobbalicious! Here me whineeee!!!!!

Kem mér ekki á stað. Vakinn hálf níu. En er ekki enn vaknaður. Verð samt að koma mér í skólann. Held ég? Veit samt ekki. Stundum heldur maður að maður eigi að gera eitthvað en það er endilega ekki ekki ekki rétt. Þreföld neitun. Mörður Árna grætur sig í svefn í kvöld. ÉG! græt mig í svefn í kvöld. Búinn að gera það síðan í ágúst svo ég er orðinn nokkuð vanur því.

Takið þetta lag hér. Kolólöglegt ég veit það vel. En þið eigið skilið að hlusta á það. Ef þeir taka mig þá taka þeir mig ekki satt?

Ætla að eyða deginum í það að rölta

Húrðú! Húrðú bara! Víííííltú bjúr? Rekkíííínkar dreppa! Ef einhver ykkar hefur ekki talað við skjólstæðing minn þá eru þetta einu setningarnar sem hann kemur upp úr sér þessa dagana. Þess vegna hef ég ákveðið að tala ekki við hann meir. Sem þýðir að hann hringir stöðugt í mig til að koma og drekka einn kaffibolla með honum. Er að verða búinn með afsakanir. Þó svo að afsakanir hafi svo sem ekkert að segja. Hann hlustar hvort sem er ekki á mig og þar sem hassreykingar og annar ólifnaður er farinn að hafa þau áhrif á hann að hann getur ekki lengur horft framan í annað fólk. Hann starir í allar áttir og segir langar og stórfenglegar sögur af frægð sinni. Best að ég láti fylgja hér með samtal sem við áttum:

tobbalicious: "Já, Skjölli minn, nú ertu að verða svona líka frægur á Íslandi."
Skjólstæðingurinn: "Ég er frægur!"
tobbalicious: "Ha?"
Skj: "Ég var frægur á skÍtalíu og nú er ég frægur hérna! Ég get orðið frægur alls staðar!"

Ég varð alla vegna orðlaus. Gat ómögulega svarað þessu. Held meira að segja að þögnin sem fylgdi á eftir hafi verið frekar ósannfærandi. Benti honum þess vegna á ljóshærða stelpu sem stóð þarna nærri og vissi að ég yrði laus við hann í einhvern tíma. Þurfti smá tíma til að hugsa og melta það sem hann hafði nýlokið við að segja mér. Ég er enn að hugsa um það. Þetta gerðist fyrir þremur vikum. Það sem samt eyðilagði okkar samband er sú staðreynd að maðurinn straujar á sér hárið hvern einasta morgunn. Það er eitthvað rangt við það.

Fyrrverandi meðleigjandi minn er kominn aftur frá útlandinu. Hún er því ekki lengur fyrrverandi, hún er núverandi. Velkomin til framtíðar Deeza. Þó svo að það hafi ekki byrjað vel núverandi sambúð okkar. Deeza fann smokk í ruslinu hjá mér. Mig grunar hvaðan hann kemur en ætla þó ekki að útlista það hér. En hvernig útskýrir maður smokk í ruslinu. Að neita að eiga hann er jafngott og segjast eiga hann. Býður einungis upp á fleiri spurningar. Svo ég ætla að halda mig við þá útskýringu að ég eigi hann en samt ekki og auðvitað sé hann ekki frá mér en samt jú. Að einhverju leyti gæti hann verið minn, eins langt og það nær. Þá er bara að vona að hún finni ekki klámblöðin sem eru í efstu skúffunni á skrifborðinu. Það yrði vandræðalegt maður!

Aftur að mannvitsbrekkunni sem ég kalla "Skjólstæðinginn". Hann hefur þann einstaka hæfileika að finna aðrar mannvitsbrekkur þar sem hann er einkar fordómalaus gagnvart vitsmunum annarra. Því ætla ég að kjósa þetta samtal sem ég átti við íslenskar vinkonur hans sem samtal ársins. Njótið.

Stelpa eitt: "Ég er búinn að sjá þig á háskólasvæðinu. Ertu í Háskólanum? Eða?"
tobb: "Nei, mér finnst bara svo gott að rölta um háskólasvæðið og hugsa. Smitast örlítið af því menntaumhverfi sem má finna þar."

Þögn. Vandræðaleg þögn og tvær stúlkur sem glápa á mig opinmynntar. Ég geri mér grein fyrir því að þær eru ekki að ná að melta þessa skýringu mína á veru minni í Vatnsmýrinni. Áður en þær ná að komast yfir á það svæði hugsunar sem myndi kalla á áfallahjálp ákveð ég að útskýra málin.

tobb: "Ég var bara að grínast. Ég er að læra í Háskólanum."

Meiri þögn. Þessi játning á námi virtist vera of mikið. Melta stelpur, melta. Koma svo. Þið getið þetta alveg. Það er engin skömm í því að fatta hlutina. Ljós kviknaði í augum þeirra. Þær litu hvor á aðra og mikill léttir kom yfir okkur öll þrjú. Stelpa tvö leit á mig og stoltið sem skein úr andlitinu á henni varð þess hér um bil valdandi að ég gréti. Hágréti. Svo hún lítur á mig og segir mér:

"Ég ætlaði að segja það! Hvað? Á hann ekkert líf þessi strákur? Bara hangandi í Háskólanum og er ekkert í honum!!!"

Ég ætla að halda því fram að Óli hafi lýst þessu best þegar hann sagði um stelpu eitt að hún væri örugglega heimskasti einstaklingur sem hann hefði talað við. Ég segi gott hjá henni. Hún hefur fundið eitthvað sem hún skarar fram úr í. Annað en ég sem er bara meðalmaður í öllu sem ég tek mér fyrir.