Takk fyrir mig!!

Partýið var algjör snilld. Þakka danniliuz litla bróður fyrir frábæra hljómsveit, öllum þeim sem sungu og mættu. Takk fyrir gjafirnar og allt saman. Ég brosi allan hringinn. Snilld. MóFó snilld.

Það er partý í kvöld!

Það má búast við þessu:

Til hamingju ég!!!!!

Ég er lítið jólabarn

Helst oft í hendur með desember...

jæja krakkar mínir

Undirbúningur fyrir ammæli stendur nú sem hæst. Það hefur vantað að fólk sendi mér inn lög til þess að syngja með hljónstinni. Hún þarf tíma til að æfa sig og þess vegna væri gott að heyra frá ykkur með lög!

Annars hefur þema verið valið. Þemað er hlýrabolir. Þeir eru einmitt vanmetnasta tískufyrirbæri sögunnar.

Svo, senda póst á tobbik(hjá)gmail.com með laginu sem þú ætlar að syngja og kaupa hlýra eða dusta rykið af gamla hlýranum sem legið hefur inni í skáp.

Nei nei nei

Mig vantar hjálp. Tvær hjálpir.

Fyrsta hjálpin er sú að ég er á fullu að skrifa ljóðabók. En mig vantar nauðsynlega einhvern sem kann að teikna. Ég er álíka góður að teikna og davíð er hógvær. Bókin er byggð á hugmynd Voella Saeta(tm) og fjallar um ævintýri Peppe..... ætti ég að koma með forsmekk? .. ok .. hér er dæmi:

"Pétur pjakkur geiflar sig.
Prakkari mikill, mjóna.
Ómótaður efniviður...
í skítugan fullan róna."

Ef einhverjir braghættir hafa verið brotnir. Þá tek ég fulla ábyrgð á því.

Annað sem mig vantar hjálp við og kemur líka Voella Saeta(tm) við. Ég hitti hann á kaffihúsi í gær og allt í lagi með það. Hann fór svo á klósettið og þegar hann kom til baka þá strauk hann vísifingri hægri handar yfir varirnar á mér. Hann vill meina af því að hann þreif ekki á sér hendurnar að tæknilega séð hafi ég nú blowað hann. Er þetta satt? Hann ber við sig einhverjum vísindum um "Laws of transport" og þar sem húðflygsur hafi borist af typpinu á honum yfir á varirnar á mér... þið náið þessu.

Er einhver með rök sem afsannar þetta?

Fallvaltar vinsældir

Þetta átti að vera árið sem ég yrði kosinn vinsælasta stúlkan í Hí. En mörg góð plönin ganga ekki upp og mér sýnist sem mín snilldaráætlun ætla að gera slíkt hið sama. Þetta leit vel út á pappír en verklegi hlutinn færði mér aðrar niðurstöður en ég hafði gefið mér. Sko. Sigta út sætu og skemmtilegu strákana og fara á deit með þeim. Ef allt gengur vel á stefnumótinu þá er aldrei að vita hvert nóttin leiðir mann. Þeir sem muna eftir mér bæði úr piparsveininum og ástarfleyinu vita hvað ég er að tala um. Ég er bara svo mikill sökker fyrir rómantík, rauðvíni og ilmkertum.

Allt gekk eins og í sögu til að byrja með. Kvöld eftir kvöld var ég á dýrustu og bestu skyndibitastöðum borgarinnar að bragða á dýrindis hamborgurum og kjúklingabitum með sætustu og efnilegustu drengjum háskólans. Flestir þeirra fengu einungis að fylgja mér heim að dyrum og hlutu koss að launum en nokkrir náðu þó að heilla mig það mikið að fá að gista nóttina í Túninu.

Mér leið eins og kóngi í ríki mínu, ég var vinamargur og með hverju kvöldinu bættist nýtt nafn í hópinn. Menn heilsuðu mér með nafni á kaffistofunni og nikkuðu til mín þegar við hittumst úti á götu. Þá fór að bera á öfundsýkinni.

Fyrst var þetta einungis pískur í nokkrum stúlkum, en breyttist fljótt í ill augnaráð og heilar ráðstefnur kvenkyns nema á göngum bæði aðalbyggingar og odda. Eftir því sem hatur þeirra á mér óx þá fóru vinirnir af listanum að detta út af sama skapi. Menn tóku sveig framhjá mér þegar við mættumst og ekki var ég lengur æskilegur sessunautur í kaffi- eða skólastofum. Stelpur geta verið svo grimmar þegar þær ráðast á mann. Ég sá að þær höfðu skrifað á speglana á klósettunum og varað bæði stráka og stelpur við mér.

Nú sit ég einn heima og enginn svarar sms-um frá mér. Ég þarf að finna nýja leið til að eignast vini.

Ég vissi það!

Ég er með kaldan svita og sef ekki á næturna. Hann hló að mér helvítis heimilislæknirinn þegar ég varaði hann við þessu fyrir þremur mánuðum. Hann hlær ekki núna þegar ég heimta af honum leyfið. Ég heimta að "Prófkjörssýki" verði viðurkenndur sjúkdómur og við sem þjáumst af honum hljótum viðeigandi meðferð.

Ef ég gæti nú bara fengið eitt prófkjör í viðbót.. þá yrði allt svo betra... bara eitt og svo skal ég hætta... ég lofa...

Er þetta skúbb ársins?

Já félagar. Sambönd mín í plötuheiminum hafa látið mér í hendur plötu sem ekki er að finna í plötutíðindum. En eigulegur gripur hér á ferð!

Hvern hefði grunað að honum væri svo margt til lista lagt?

Umslagið lítur svona út:


Og hér má heyra auglýsinguna sem ætti að fara í loftið næsta miðvikudag ef mínar heimildir eru traustar.

Kópajól!

Hvað er að manninum?

Ég veit ekki hvað hefur komið yfir minn gamla félaga. Hann dauður á öllum æðum. Er hann kominn með einhvers konar lífsleiða? Ég reyni hvað ég get til að hjálpa honum. En það virkar ekkert, diskókeila.. sem ég man að skildi hann eftir einu sinni í tárum og orðunum "ahhhhh!!! Þetta er það fallegasta leisershow sem ég hef séð!! Bú hú hú!!"

Nú náði hún ekki að hreyfa við tjörutyppinu á honum. Ekki að tjörutyppið hafi hreyfst í mánuði. En þó hann hætti að reykja núna þá yrði það eins og að blása lífi í leikaraferil Pee Wee Herman. Nema hann myndi fá sér svona plasttúbur inn í typpið sem hann gæti síðan stjórnað eins og beygða hlutanum á plaströri? Það er hugmynd. Eða einhvers konar sterameðferð? En nóg um tobbalicious og hans getuleysi. Við viljum ekki að allur heimurinn viti af þessu.

Af mér er það aftur á móti að frétta að ég hef eignast einhvers konar ofurkrafta. Ég get haldið hlutum á lofti með hugarorkunni einni saman! T.d. get ég haldið sjálfum mér á lofti, en einungis ef ég er í skóm. Það virkar ekki ef ég er berfættur eða í sokkum. Með sokkunum virkar það nokkurn veginn en ég er asskoti valtur. Nú blogga ég og drekk kaffið úr bollanum sem svífur fyrir framan andlitið á mér.

Það furðulegasta við þetta allt saman er að kraftana fékk ég sama dag og Ariel Sharon fékk heilablóðfallið. Ætli þetta sé eitthvað tengt? Hafa hans ofurkraftar fundið sér samastað í mínum líkama eftir að hans gafst upp? Má ég búast við sömu örlögum. Verður mér boðin staða forsætisráðherra Ísraels?

Svör við þessu... kem ég ekki með fyrr en frostrósirnar eru farnar af landi brott. Ég er búinn að vera með stingandi hausverk frá því þær komu til landsins...

Enn að leita að hinu eina rétta sjálfi

Baróninn fór víst eitthvað öfugt ofaní suma okkar. Fékk þetta sms í gær: "Thetta er nafnlaus hotun. Eg aetla ad drepa thig ef thu haettir ekki med thetta barons fifl. kv. HaddiThor.

Svo mig langar til að breyta til. Finna nýjan mig. Gæti ég ekki verið ábyrgðafulli starfsmaður launadeildar í meðalstóru virðulegu fyrirtæki? Með tvö komma þrjú börn og eiginkonu sem hangir með mér af því hún hræðist það að deyja ein. Ekki það að mín afstaða til sambandsins væri eitthvað öðruvísi. Það eina sem ég hræðist í lífinu er að deyja einn og yfirgefinn á Grund... ásamt fleiri hlutum eins og múslimum (eða bara útlendingum yfir höfuð), vandræðaunglingum, tvöföldun suðurlandvegar og hraðakstri.

Samt stunda ég hraðakstur á suðurlandsvegi. Ég meina kommon! Það eru hin fíflin sem kunna ekki að keyra. En þegar þeir hafa tvöfaldað suðurlandsveg þá verður örugglega ein akrein sem við fáu sem kunnum að keyra verðum á en hinir á hægri. Svo ættu þeir bara að leggja strætó, ég meina eru þetta ekki hvort sem er bara einhverjir öryrkjar og listamenn sem taka strætó? Ekki það að ég hafi eitthvað á móti öryrkjum og listamönnum, en eru listamenn ekki bara heima hjá sér að mála og semja ljóð og öryrkjar að búa til kannski möppur eða eitthvað á sambýlum? Værum við bara ekki að hjálpa þeim? Þau væru bara á sambýlinu og myndu ekki verða sér að voða.

Ég elska Bubba. Bestu lögin hans eru Svartur Afgan, Ísbjarnarblús og Það er gott að elska. Mér finnst líka klassík ógeðslega góð tónlist. Sálin og sinfó var allgjör snilld. Fór svo með tengdó og konunni á Bjögga og sinfó. Þeir sýndu alveg að þeir eru á pari með þessum gömlu þarna Beethoven og þeim sem voru að semja í gamla daga. Vonandi að Bubbi verði á næsta ári. Þeir hljóta að koma með þá tónleika. Þetta verður stærsti viðburður aldarinnar.

Mér finnst gaman að ferðast og kynnast nýjum löndum. Ég elska Spán og spænska menningu. Mexíkanska líka. Er búinn að fara til Benidorm, Kanarí, Alicante og Cancun. Ég finn mig svo vel í þessari menningu þeirra. Af hverju eru til dæmis engin froðudiskó á Íslandi? Benídorm er einn fallegasti staður sem ég hef komið á. Bílarnir á götunum maður! Ég sá að minnsta kosti svona þrjá Ferrari þarna. Þeir eru með rosalega góða ítalska pizzustaði og stelpurnar á ströndinni eru rosalegar. Ég kynntist voðalega lítið af Spánverjum og var meira með Englendingum. Spánverjarnir virðast leggja sig voða lítið fram og rosalega erfitt að finna Spánverja sem kunna einhverja ensku. Það sama í Mexíkó. Mér finnst þeir ættu að leggja sig örlítið fram, maður er búinn að kaupa miða og koma til þeirra og svo geta þeir ekki talað við mann! Ég vorkenndi þeim líka svolítið yfir því hvað þeir eru fátækir og eiga litla menningu. Maður byggir ekki menningu á nautaati. Maður þarf Laxnes til þess. Ég þarf reyndar einhvern tímann að lesa bók eftir hann. Ég ætla bara að vona að hann sé jafn skemmtilegur og Dan Brown.

Á næsta ári förum við örugglega til Ítalíu. Tvær vikur á Rimini til að kynnast ítalskri menningu. Ég hlakka rosalega til. Gummi vinur minn sagði mér að þeir væru með einhverja bestu ensku bari sem hann hefði farið á.

Nú er kominn tími á breytingar

Ég hef alltaf haldið að tobbalicious hafi aldrei verið nógu kúl. Einhver skítugur gaur með gleraugu á bláum speedóum á aldrei eftir að gera sig. Eftir að hafa rúllað yfir einhver blogg hjá fólki sem ég þekki ekki þá sá ég hvað er að virka og þar af leiðandi hvað er ekki að virka hjá mér. Í fyrsta lagi er það nafnið, tobbalicious, hvað á það eiginlega að vera? Svo ég fór að hugsa, hvað er kúl? Mafían er kúl. Er þá ekki kúl að finna eitthvað gott mafíunafn til að kalla sig? Mafíunöfn, mafíunöfn, mafíunöfn... ég veit ekki... Pablo?... Pedro?... eða kannski Carlos? Já, Carlos, alveg eins og í Carlito´s way!! Hver er ekki kúl ef hann heitir Carlos?

En Carlos er kannski ekki nóg? Ég þyrfti kannski að finna kúl nickname líka? Vandamál... ég er ekkert góður í svona.. Baróninn? Keisarinn? Nei, baróninn er betra. Carlos barón! En ég myndi alltaf kalla sjálfan mig Baróninn! Ég er í alvörunni með gæsahúð! Ég ætla að prófa:

"Baróninn var þokkalega í stuði um helgina maður! Su casa að sippa mohítóa og staupa!"

Svolítið sorglegt kannski? Vantar mig ekki gengi, eða posséið? Allir kúl vinir mínir fá líka kúl nöfn. Pedro Cortez á einn að heita en verður alltaf kallaður Kutinn! Pedro Kuti! Held mig vanti samt einn í viðbót sem væri með eitthvað svona númeranafn.. þykir ekki kúl að vera með svona þúsund í nafninu? Hann verður samt íslenski armurinn af litlu mafíunni minni. Palli áttaþúsund! Kannski af því hann leggur alltaf fjóra kjarval undir í pókernum! Vó! Þarna er nýja nafnið komið! Hann mun alltaf verða kallaður Palli fjórir kjarval! Þar með er posséið eiginlega komið. Restin verður bara aukaleikarar sem detta inn öðru hverju. Prófum aftur:

"Baróninn var í þokkalegu stuði um helgina maður! Su casa með Kutanum og Fjórum Kjarval að sippa móhító og staupa!"

Þetta er miklu meira kúl. Maður verður að eiga kúl vini til þess að geta verið kúl. Stendur í biblíunni. Kúl vinir með kúl nöfn að drekka á kúl hátt. Það þarf mikið til að ég klúðri þessu. Ætli ég þurfi ekki að bæta við einhverjum vinkonum líka. Þær verða samt allar að heita tveimur nöfnum. Örugglega samt auðveldasti hlutinn, bara loka augunum og treysta á innsæið... bíðið... adda dís .... begga rut ... aldís aldís ... reynum nú aftur:

"Baróninn var þokkalega í stuði um helgina maður! Su casa með Kutanum og Fjórum Kjarval að sippa móhítóa og staupa meðan við biðum eftir að stelpurnar, adda dís, begga rut og aldís aldís mættu í geimið! Fjórir Kjarval hafði droppað við í Björkinni og reddað Cubans handa mobinu enda tastetast móhítóinn ekki nema með góðum cuban!"

Þetta er að gera sig. Ég þyrfti kannski mynd líka? Til þess að fullkomna hinn nýja mig. Gamaldags mafíumynd. Kúl maður! Fixum þetta... augnablik...

...



Er þetta ekki svona eins og hún hafi verið tekin fyrir 50 árum síðan? Við reynum þá að klára þessa færslu:

"Baróninn var þokkalega í stuði um helgina maður! Su casa með Kutanum og Fjórum Kjarval að sippa móhítóa og staupa meðan við biðum eftir að stelpurnar, adda dís, begga rut og aldís aldís mættu í geimið! Fjórir Kjarval hafði droppað við í Björkinni og reddað Cubans handa mobinu enda tastetast móhítóinn ekki nema með góðum cuban!

Kutinn var náttlega wasted fyrir midnæt maður! Búinn að bjalla í leigara og kominn úr að ofan! Kutinn er crazy maður! Fórum beint niðrá Ólíverinn og straight thru gegnum vipið! Þokkalega sem Gummi Bouncer er farinn að recogniza mobið þegar það er í feitu djammi! Beint í staupin á barnum og lentum í eitthverjum strútum sem voru með attitude! Fjórir Kjarval var náttlega mættur beint í faceið á þeim og þú veist sagði bara "Ef þú meikar ekki mobbið þá geturðu bara meikað þig heim, skilurðu?" "

... þetta er að koma. Örlítið sem þarf að fínpússa þetta. En ég gæti loksins verið að finna minn stað í lífinu.

100

Í þessum mánuði verð ég þrítugur. Paura! Blowjob handa þeim sem verður númer 100.

Vill hún mig ekki?

Ég hallast að því Guðný vilji mig út af heimilinu. Ég er ekki alveg fullviss um það en það er ýmislegt sem gefur það til kynna. Eins og gærdagurinn. Ósköp venjulegur og lítið sem gerðist, þangað til ég lagði mig. Þannig er að ég var að lesa bók í rólegheitum inni í stofu og eitthvað virðist ég hafa lagt mikið á mig við lesturinn því ég steinsofnaði. Það hefur komið fyrir áður og ég hef aldrei fundið mig knúinn til þess að skrifa um það áður. Það sem á eftir gerðist er hins vegar vert að minnast á og vakti mig til umhugsunar hvort Guðný væri í alvörunni að fylgja eftir hótuninni "Ef þú kemur þér ekki út innan mánaðar, þá drep ég þig."

Ég vaknaði eftir um klukkutíma og það fyrsta sem ég tók eftir var að ég sá allt úr fókus. Gleraugun voru ekki lengur á nefinu á mér. Það er meira mál en margur heldur. Ég er nefnilega staurblindur án gleraugna. Þar sem ég hafði sofnað með þau að andlitinu þá þreifaði ég í kringum mig og á gólfinu fyrir neðan sófann. Engin gleraugu. Svo ég fór að hugsa, veit ekki á gott en stundum neyðist maður til þess. "Var ég ekki með gleraugun á mér?" Ég vissi að það stæðist ekki, hefði ekki einu sinni getað séð bókina í höndunum á mér án gleraugna. Lífinu lifi ég ekki án gleraugnanna svo ég skreið á stað í leit að þeim. Það gat ekki annað verið en þau lægu einhversstaðar á gólfinu í kringum sófann. Þar sem ég skríð um á gólfinu þá heyri ég eitthvað þrusk fyrir aftan mig. Ég sný mér snöggt við og sé skuggamynd Guðnýjar í dyrunum að stofunni. Hún segir við mig: "Ertu að leita að þessu?," og réttir út höndina til þess að sýna mér eitthvað. Ég er heppin að sjá höndina hreyfast úr fimm metra fjarlægð.

"Eru þetta gleraugun mín?," spyr ég. Ég býst við því að hún hafi kinkað kolli til samþykkis því hún sagði ekki neitt. Svo ég spyr hana aftur "ertu með gleraugun mín?" "Já," segir hún í þetta skiptið og ég heyri eitthvað skella á parketinu. "Hvað var þetta?," segi ég og sný höfðinu í allar áttir starandi út í tómið. "Úpps!," segir Guðný, "ég virðist hafa misst þau. Þetta er stórhættulegt. Það gæti einhver..." brothljóð " ...stigið ofaná þau ... æ æ æ." Ég spóla á stað á sleipu parketinu í áttina að henni. Þegar ég loks kemst upp að henni þreifa ég fyrir mér á gólfinu og finn þar gleraugun mín. Öll beygluð og glerin bæði brotin. Ég lýt upp til þess að reyna að sjá framan í andlit þeirrar Guðnýjar sem er svo ill að geta gert svona hlut. En ég þarf ekki að sjá framan í hana því kaldur illkvittinn hláturinn sem ég heyri koma frá henni segir allt sem segja þarf.

Ég er enn á hnjánum með leifarnar af gleraugunum í höndunum. Hún snýr sér við og býst til að ganga út úr stofunni en snýr sér við í dyragættinni og segir við mig: "Ég var ekkert að grínast. Ég vil þig út. Þú hefur verið varaður við. Næst verður það líkamlegt tjón." Svo gekk hún út.

Fokkblogger

Það er eitthvað að þessu bloggerdrasli. Þarf að finna mér annað. Get ekki bloggað, editað né gert fokk. Getur einhver bent mér á betri bloggdrasl?

Ítalskar kvikmyndir og eigin ljóðagerð



Hver segir síðan að maður geri
aldrei neitt. Hangi öll kvöld einn í bíó að horfa á ítalskar kvikmyndir. Ef
einhverjum langar með þá á ég einhvern helling af 2 fyrir 1 miðum. Næsta
bíókvöld er á miðvikudag. Náði reyndar að plata Voella Saeta(tm) með mér á aðra
myndina í gær. Það truflaði mig svolítið að hann var allan tímann að æpa "hvar
eru keeellingarnar?! Eru engar foxý keeellingar á þessum homma listamannamyndum
þínum?" Svo í hvert skipti sem eitthvað kvenkyns birtist á tjaldinu heyrðist í
þeim Saeta(tm) annaðhvort "Ljóóóóót!!!" eða "Sæææææt!" Ef aftur á móti karlmaður
birtist þá gólaði hann yfir allan salinn "Hooommi með brilljantín í hárinu!"



Þó svo ég væri kominn ansi langt niður í sætið í lok myndarinnar þá var þetta
allt í lagi. Ég var þó næstum því hlaupinn út þegar Voelli Saeti(tm) sneri sér
að eldri hjónum fyrir aftan okkur og spurði hvort þau héldu að aðalleikkona
myndarinnar væri rökuð að neðan eða ekki. Sem betur fer móðguðust þau og gengu
út svo ég gat klárað myndina. Veit ekki hvort ég leggi í það að bjóða Voella
Saeta(tm) með mér aftur.



Ég fékk reyndar svona 2 fyrir 1 um helgina líka. Tvær sem kölluðu mig hálfvita
en ein sem hrósaði mér.  Ef ég væri ekki svona vanur því að ókunnugar
stúlkur og/eða konur væru að  ráðast á mína persónu þá hefði ég móðgast.
Ætli það sé ekki bara fullvissa mín um hversu mikinn húmor kvenmenn myndu hafa
fyrir því að vera kallaðar hálfvitur sem gerir mig svona ónæman fyrir köllum og
árásum þeirra. Allir vita hversu rosalega erfitt er að móðga kvenmenn. Þá
sérstaklega með orðum. Ég held ég hafi aldrei nokkurn tímann á ævinni séð konu
móðgast eða reiðast út af einhverju sem sagt hefur verið við hana og þær virðast
engan áhuga hafa að leita skýringa í tvíræðum setningum. Þess vegna myndirðu
t.d. aldrei heyra konu segja "Hvað meinarðu með því?"



En nóg um skilningsríkar konur. Það líður að jólum. Samkvæmt áralangri hefð þá
hafið þið hjálpað mér við að velja jólakort til að senda til vina í útlöndum.
Málið í ár að ég get ómögulega gert upp á milli tveggja þema. Hvort er sætara,
selir eða apar? Setjið ykkar atkvæði í kommentakerfið. Apar eða selir? Selir eða
apar?



Þema 1 apar:
Jóla-apinn



Þema 2 selir:
Jóla-selur

Alltaf eitthvað nýtt!

Til þess að halda mér á tánum þá reynir ég alltaf að elta uppi kennslumyndbönd á netinu til að geta tekið þátt og jafnvel hafið vitsmunalegar umræður í partíum. Ég vil helst ekki halda þessum hlutum bara handa sjálfum mér svo mig langaði til þess að gefa ykkur tækifæri að vera "klári vinnufélaginn" í dag. Ég komst nefnilega að því að denim sem er einmitt bómullarefnið sem gallabuxur eru búnar til úr er inniheldur 2,4 kínverja, klór, örfínt sag og plast- og glerflöskurnar sem endurvinnslan neitar að taka á móti. Vinnsluferlið er einhvern veginn þannig að kínverjarnir eru settir í risastórar tromlur þar sem þeir eru afhýddir og þurrkaðir. Það skinn og hár sem fellur frá við þetta ferli er svo sent til pappírsverksmiðja þar sem það er notaði til þess að búa til óbleiktan pappír.

Kínverjabolirnir eru hins vegar fyrst kurlaðir og sendir svo áfram í brennsluofna (1800°) þar sem blandað er við þá efnum sem saman mynda olíukennda leðju sem svo er þvegin með klórblönduðu vatni til þess að losna við svarta litinn. Við þetta er nú blandað sagi auk þess sem vinnsla hefst við að þurrka efnið og rúlla þeim upp í risastórar rúllur. Á þessu stigi er for-denimið mjög líkt pappír en í næsta ferli þá er bráðnum plast- og glerþráðum sprautað með háþrýstitækni ofaná for-denimið. Þar af leiðandi, ef þú kíkir innan í buxurnar eru þær ljósari öðru megin auk þess sem denimið fær það útlit að það sé búið til úr örfínum þráðum.

Nú er denimið tilbúið til niðurskurðar og við tekur ferli þar sem saumað er og hnappað og guð má vita hvað og örugglega vinnustaðahrekkja líka.

Þess má til gamans geta að nú eru einnig komnar á markað "lífrænt ræktaðar gallabuxur". Þá eru starfsmenn sem ekki lengur standa sig í starfi sökum aldurs eða vinnuslysa notaðir í vinnsluna. Í stað klórs er þá notað hár indíána, sem þegar það er sútað gefur af sér efni með svipaða eiginleika og klór. Í stað plast og glerflaska er notaður hvíta roðið sem finna má þeim hluta t.d. lúðu og kola sem vísar niður. Ég er ekki alveg viss um það hvort það sé roð, en það er alla veganna viðbjóðslegt að bragðið. Það sagði mér einhvern tímann fiskifræðingur að bragðið kæmi til vegna kínín-skorts á þeirri hlið sem aldrei vísaði að sólu.

En nóg af vísindum í bili njótið heil.

Yfirvaraskegg

Hér á heimilinu er allt í hers höndum. Bókatíðindi komu inn um bréfalúguna fyrir helgi og við höfum ekki náð Breka af klósettinu síðan. Hið endalausa rifrildi um klám eða erótík hefur enga merkingu á okkar heimili þar sem klámblaðið er bókatíðindi. Lýsingar á bókum og smækkaðar myndir af kápum gera Breka greyið brjálaðan. Það eru allar þessar sexý lýsingar á bókum sem fá geirvörturnar á honum til þess að standa út í gegnum lopapeysuna. Hann hefur ekki þorað að líta í bók, ekki eftir slysið með Tár, bros og takkaskór hérna um árið. Hvað er að mogganum að birta úrdrátt úr bókinni og vera ekki með aðvörun á undan? Hann grét samfleytt í fjóra daga og reyndi að skera sig á púls með rifnu viskustykki.

Nú les hann bara eina bók á ári. Bókatíðindi. En svipurinn á Breka þegar hann les þau segir allt. Og það að hann lesi þau inni á klósetti líka. Sveitt efri vörin og hálfglottið (ásamt geirvörtunum) gefa til kynna hversu mikið honum likar bókatíðindi. Svo eru það öskrin sem koma út um lokaðar baðherbergisdyrnar. "Hver er lítil hraðfleyg spennusaga?!" "Ég sé það bara á kápunni hversu frumleg og munúðarfull saga þú ert!" "Talaðu við Breka frænda og segðu honum frá sambandi höfundar og lesanda... ætlarðu með mig í dans á milli skáldskapar og veruleika?!" "Hárfínn húmor! Ughh! Tragísk örlög! Stílbragð! Kalt vatn! Skinns! Hörunds!" "Bráðlifandi og kraftmikil skáldsaga!" Þetta þurfum við að hlusta á um nætur þegar hann heldur að allir sofi.

Við stöndum ráðþrota gagnvart því hvernig við getum læknað hann af þessu. Er hægt að tala um að menn "lendi í bókmenntaumfjöllunarklámi"? Senda hann á Vog og vonast til þess að þeir nái að berja þetta úr honum. Gæti orðið spennandi verkefni fyrir Þórarinn Tyrfingsson. Álfurinn seldur haldandi á litlum bókatíðindum á næsta ári.

Formaður Neytendasamtakanna!

Helgin er að rúlla inn með vinnu og tónleikum. Svo það verður kannski lítið um að maður hangi niðrí bæ að dansa. Þó ég hafi kannski lítið dansað frá því að menntaskólaballinu hér fyrir einhverjum árum síðan. Ætli þau séu ekki um það bil 12? Gamall maður. Þá var ég einmitt að dansa við fyrstu kærustu mína. Nýsloppinn úr unglingabólum og nefið allt að losna við unglingabólguna. Lífið brosti við mér og 5 ára planið innihélt lögfræði og drauma um að verða formaður Orators. What is love? hljómaði úr hátölurunum og ég og kærastan sveitt á dansgólfinu. Það eina sem truflaði mig var 6.bekkingurinn sem starði óþægilega mikið á kærustuna mína. Ég spurði hann hvort hann vildi ekki bara taka hana heim. Sem hann og gerði. En ég náði mér þó svo að það hafi örugglega verið átakanlegt að sjá mig hágrátandi á hnjánum á dansgólfinu á Hótel Íslandi þá nóttina.

Ég fyrirgaf henni og komumst við þrjú að ágætis samkomulagi þar sem ég fékk dagana en hún gisti svo hjá honum. Og einhverjum vinum hans held ég líka. Ég fékk það samt aldrei staðfest. En miðað við fjölda karlmanna sem var teiknaður inn á myndina hjá henni í faununni þá mátti skilja ýmislegt. Það sem kom mér kannski á óvart var hversu margir vina minna voru teiknaðir þar. Þeir hafa ekkert viðurkennt og segja að þetta hafi greinilega bara verið eitthvað grín hjá teiknaranum.

En nóg um menntaskólaárin. Bestu ár ævi minnar. Ég þarf að takast á við vandamál dagsins í dag. Þetta dæmi að bróðir minn eigi kærustu er að þvælast fyrir mér. Ég veit að hann saurgar sig ekki með því að stunda kynlíf. Enda tókum við bræður þá ákvörðun að hann myndi bíða þangað til eftir giftingu. En hún aftur á móti sendi mér eitthvað sem kallast bulletin á wasteofspacinu mínu þar sem hún talar um það að stunda kynlíf!! Ætti ég að segja honum frá þessu?

Karlaklúbburinn konan

Hvað er málið með þessar nýju tölvur frá hp? Persónulegar tölvur? Auglýsingarnar veittu mér svo mikið öryggi. Mér fannst ég loks laus undan oki vírusa, barnaperra og glæpamanna á netinu. Fullkomið öryggi í svörtum og gráum plastpakka með smekklegri og þægilegri axlatösku. Mér fannst ég hafa himinn höndum tekið upp úr kassanum. Þangað til ég kveikti á henni. Þá komst ég að því hversu persónuleg hún er. Of mikil fyrir mína litlu sál og engin aðgát höfð.

Hún gerir ekkert annað en að móðga mig. Frá fyrsta skjá sem birtist ("til hamingju Einstein! Ég hafði enga trú að þér tækist að kveikja á mér, svo það er kannski von? Ég sagði kannski, auminginn þinn!")og í hvert einasta skipti sem ég opna nýjan glugga eða forrit. Ég er að skrifa þetta blogg uppi í hskla því ég þori ekki að kveikja á nýju tölvunni minni. Ég er að brotna niður. Molna öllu heldur. Ég þoli þetta ekki lengur. Ég reyndi að skila henni en mér var bent á það af sölumanninum að þeir hefðu sagt þetta í auglýsingunni. Tölvan er persónuleg og ég verði bara að lifa með því.

Sem dæmi get ég ekki lengur sett myndir úr myndavélinni inn á hana. Tölvan ræðst á hverja einustu mynd með niðrandi ummælum um fjölskylduna og vinina. Og hæfileika mína til þess að taka myndir. Milljón mömmubrandarar sem eru ekkert annað en skítugar athugasemdir um hana. "Mamma þín tekur það í rassinn", "Mamma þín er helvíti fjölhæf! Bæði feit OG ljót!" og "Mamma þín og tveir rónar inni á klósetti á Langabar í gær! Viltu sjá vídeóið?". Hvaða sadista datt þetta í hug?

Er þetta framtíðin? Hún tekur mig upp með vefmyndavélinni og spilar fyrir mig með ummælum eins og: "Ég er nörd, skjóttu mig.", "Aumkunarverðara en Heiðar á gólfinu í hótelherbergi á Akureyri", "Hengdu þig! Hengdu þig! Hengdu þig!" og "Kokkálaður í beinni! Hvern er hún að sjúga núna?" Mér finnst mér enginn greiði gerður með þessu. Ég er hægt og sígandi að sökkva ofaní þunglyndi. Ætli þetta sé ástæðna fyrir því að Denise Richards henti sinni tölvu út um gluggann? Ég tími ekki að henda minni. Ég á enn eftir 47 afborganir. Tvöhundruð þúsund kall fyrir persónulegar athugasemdir. Niðrandi persónulegar athugasemdir.

Ég óska þess að hp hætti að hafa tölvurnar sínar svona persónulegar. Þær meiða og særa.

Stífkrampasprauta

Kærastið er farið heim. Held ég lifi það af. Nú verð ég að koma mér til skSpánar sem fyrst. Sjáum til.

Voelli Saeti(tm) bað mig um að vera með klámfengið blogg. Þetta er handa þér félagi: Margrét Eir. Regína. Hera Björk. Skottastu nú inn á klósett skítugi strákur.

Er að kærastast

Er með kærastið í heimsókn. Upptekinn.

Eddlevan

Helgin er að koma. Engin vinna um helgina. En ég sé fram á ferðalag á morgun til keflavítis. Bubbi Morthens International hefur að geyma handa mér óvæntan glaðning. Ég veit reyndar ekki hvort mér verður hleypt inn þar sem einhver misskilningur varð á milli mín og öryggisvarða síðast þegar ég leit þar við. Reyndar skil ég ekki hvað málið var þar sem ég spurði einungis hvort það hefði verið með í útboðinu að þau þyrftu að skúra líka. Skúra þau ekki Kringluna? Af hverju þá ekki Bubba Morthens International líka? Eitthvað talað um móðgun við ríkisstarfsmenn og guð má vita hvað. Rólegir félagar.

Voelli Saeti(tm) snýr aftur úr víkingi. Hann er allur víraður eftir að hafa eytt heilli viku í það að elta uppi pólverja uppi á hálendinu. Þar sem hreindýrin hafa öll verið skotin og rjúpuna má ekki veiða þá nýta veiðimenn sér allan þann fjölda pól- og kínverja sem leika lausum hala á austurlandi og elta þá uppi með bambusprikum og berja þá. Mér finnst þetta ómannúðlegt og örlítil villimennska í þessu en þangað til veiða má rjúpuna aftur þá fellst ég svo sem á rök Voella Saeta(tm), "Hvað á ég annað að veiða?"

Talandi um óeðlilega hegðun. Konur og lyktareyðir fyrir klósett? Einhver? Ég er ekki að skilja. Ætti ég að gefa guðnýju svoleiðis í jólagjöf? Ef mig minnir rétt þá var fyrrv. líka haldin sömu fíkn. Eru einhver hormón í þessu sem konur sækja í? Í búðinni hef ég oft séð hóp af kvenkyni fyrir framan þessar vörur en hafði svo sem aldrei spáð almennilega í þetta. Þrátt fyrir að ég hafi að minnsta kosti þrisvar þurft að hringja á sjúkrabíl eftir að liðið hafi yfir kvenkyn sem opnað hafði umbúðirnar af einum lyktarvökvanum, helt því í poka og andað að sér. Ætli ég þurfi að hafa samband við Kompás og láta þá rannsaka þetta? Ég væri tilbúinn að ganga með falda myndavél ef það yrði til að uppræta þessum hættulega leik sem kvenkyn virðist vera að stunda.

Ég var svolítið áhyggjufullur áðan þegar guðný var að þrífa klóstið og ég stend yfir henni reykjandi með kaffibolla og hún á hnjánum með svampinn á lofti og getur ekki hætt að sturta niður. Með nefið upp við plaststykkið með vökvanum hvíslandi í sífellu að búnaðinum: "Hver elskar mamma sín?", "eigum við smá rush hand mömmu?" og "ég vildi að ég gæti gifst þér ferski sítrusilmur". Með því að dangla aðeins í hana og draga hana út af klósettinu og læsa þá lagaðist þetta en nú situr hún katatónísk í sófanum og segir ekki orð. Ef það lagast ekki á morgun þá hef ég samband við sérfræðing.

Sigurbogi

Er að vinna í ammæli. Búinn að senda út einhver boðskort. En mig vantar helling af emailum til þess að klára dæmið. Langar einhvern í ammæli? Í fyrsta lagi þá langar mig geðveikt til að bjóða þér en mig vantar bara meilið þitt. Sendu mér línu á tobbik hjá hotmail eða gmail og ég sendi þér boðskort til baka.

Of pólitískur?

Við fjölskyldan fórum hringinn að sníkja ókeypis kaffi af frambjóðendum. Ég er hrifinn af þessari sem var tekin af mér hjá bjössa.

Ráð handa kærustum

Svo þú ert nýkomin með kærasta. Til hamingju. Ég vildi að ég ætti kærasta. U. u. Kærustu. Ertu kannski enn svolítið óörugg með honum? Það kemur fyrir. Strákar, venjur þeirra og hugsunarháttur getur oft virkað svolítið ruglandi á hitt kynið. En nú þarftu ekki að hafa áhyggjur lengur. Ég er hér til þess að aðstoða þig. Þú ert ekki ein. Áralöng reynsla mín sem lífsleikniþjálfari og áruhreinsari hefur komið mér í náin vinskap við mína bestu kvenkyns skjólstæðinga og margar þeirra hafa einmitt spurt mig út í það hvernig karlmenn virka. Þetta er kannski hræðileg sjálfsauglýsing en ég hef síðastliðin þrjú ár verið að vinna að sjálfshjálparbók handa konum um það hvernig öðlast megi betri skilning á karlmönnum. Það lítur allt út fyrir að hún nái loks að koma út fyrir þessi jól. Mig langaði samt að gefa þér ákveðið forskot á sæluna og birta vel valda punkta úr "Karlmaðurinn - heill heimur tilfinninga", vonandi til þess að opna svolítið fyrir þér heim karlmanna.

Eins og áður sagði þá hef ég verið að vinna að þessari bók í þrjú ár og tekið viðtöl við fleiri hundruð karlmenn frá þúsund löndum. Það sem kom mér kannski mest á óvart er hversu rosalega líkir við erum í hugsunarhætti þrátt fyrir mismunandi uppeldi, trúarbrögð og stéttastöðu. Það eru mikið til sömu hlutir sem veita okkur ánægju eða verða þess valdandi að við brotnum niður og grátum. Þó eru til undantekningar á þessu og kem ég að þeim í lok færslunnar*.

1. Ungdómurinn. (0-12 ára)
Karlmaður lítur oft með miklum söknuði aftur til þess þegar hann var ungabarn. Fyrir honum var það einstakur tími þegar lífið hafði upp á svo margt að bjóða og hann átti enn möguleika á því að geta orðið kona. Það hefur komið fram í vísindalegum rannsóknum sérfræðinga, þá sérstaklega í Djúphreinsunardáleiðslu, að alla karlmenn langaði til þess að vera kvenkyns á fyrstu 14 mánuðum ævinnar. Eftir það hefst erfitt og strangt úrvinnsluferli þar sem karlmaðurinn tekst á við vonbrigðin að hafa ekki orðið kona. Einn viðmælandi höfundar, 49 ára belgi, hafði þetta að segja: "Fyrir mér var þetta eins og dauðadómur. Ég átti erfitt að mynda félagsleg tengsl og fann fyrir mikilli skömm. Ég reyndi að birgja þetta inni og ég fann hvernig gremjan óx innra með mér. Þegar ég loks fékk hjálp hjá félagsráðgjafa í grunnskóla og komst að því að ég var ekki einn þá fann ég fyrir svo miklum létti. Þá hófst uppgjörið við fortíðina, sem reyndar stendur enn."

2. Unglingsárin. (12-17 ára)
Fyrir karlmanninn þá geta unglingsárin oft verið erfið. Þó svo hann hafi náð ákveðnu jafnvægi í sambandi við áfallið úr barnæsku þá eru önnur tilfinningaleg vandamál sem taka við. Það sem við gætum kannski beint sjónum okkar að er mjólkurkirtlaöfund. Aftur kemur það upp að karlmanninum finnst hann svikinn. Hann langar til þess að vera sá sem fæðir ungviði með geirvörtum sínum. Það er á þessu tímabili sem karlmaðurinn ákveður að láta sér vaxa skegg. Honum vex það reyndar ekki náttúrulega og því þarf hann oft að gangast undir langa og erfiða sterameðferð til þess að ná fram skeggvexti. Þar kemur útskýringin á mismunandi rakvélum fyrir konur og karla. Rakvélar karla eru yfirleitt með mjórri rönd fyrir ofan blöðin sem inniheldur sterakrem sem er til þess að halda skeggvextinum við. Það er ekki vitað til þess að þessi aðferð lækni mjólkurkirtlaöfund en hún dregur þó verulega úr henni. Mjólkurkirtlaöfund útskýrir líka óstjórnlega tilhneigingu karlmannsins til þess að stara á brjóst kvenmanna. Það er ekkert kynferðislegt við þetta gláp, þetta er viðurkenndur sjúkdómur og því ættu kvenmenn að leitast við að leyfa þeim að stara örlítið og jafnvel fá aðeins að þreifa á brjóstunum til þess að karlmaðurinn komist nær lækningu.

3. Tveir verða eitt.
Karlmaðurinn lítur á bæði sambönd og hjónaband sem heilagan hlut. Hann lifir fyrir það að komast í það og halda því við. Án kærustu eða eiginkonu þá er karlmaðurinn ekkert. 24 ára tyrkneskur karlmaður segir: "Ég sef ekki á næturnar. Á morgnanna fer ég í sturtu og reyni mitt besta til þess að þrífa mig en mér finnst ég bara skítugri á eftir. Á götu finn ég augu annara á mér, eins og þau viti að ég eigi ekki kærustu. Og af hverju ekki? Það eina sem mig langar í er jafningi sem get hugsað um og elskað. "
Þeir karlmenn sem finna sér jafningja, þó svo karlmaðurinn líti sannanlega ekki á kvenmann sem jafningja, hún er svo miklu, miklu meira fyrir honum, nota oft tækifærið og lifa loksins lífinu. Það gerir karlmaðurinn þó "í gegnum konuna" og safnar þá oft í búið hlutum eins og sparistelli, blómavösum og kertastjökum. Þetta eru þeir hlutir sem veita honum hvað mesta gleði. Af hverju karlmaðurinn lifir þessa drauma "í gegnum konuna" en fer ekki sjálfur út og kaupir þá er enn óráðin gáta. Heyrum hvað 35 ára bandaríkjamaður hafði um málið að segja: "Ég veit ekki. Þetta var bara alltaf ákveðin skömm sem fylgdi þessu. Ákveðið tabú. Ég verð þó að viðurkenna að flestir vinirnir voru að stelast til þess að kaupa sér kannski einn blómavasa eða súpuskál í sparistellið á unglingsárunum. Þetta voru samt hlutir sem maður var ekki að sýna fjölskyldunni eða vinunum, geymdi falið undir rúmi og tók ekki fram nema öll fjölskyldan væri farin að sofa og skoðaði þá undir sænginni. En sælan í hjartanu sem fylgdi því að höndla gripinn og skoða er ólýsanleg."

4. Vinirnir.
Þó karlmaðurinn hangi löngum stundum með vinum sínum þá eiga þeir samt aldrei sama stað í hjarta hans og kvenmaður. Við skulum hafa eitt á kristaltæru, fyrir karlmanni þá er konan allt! Bara sem dæmi þá lagði ég fyrir þá spurninguna "Hver skapaði himin og jörð?" Yfir 93% svarenda sögðu það hafa verið konu. Því einungis kona gæti skapað eitthvað jafn stórfenglegt. Fyrir karlmanni er kona eitthvað sem ber að virða, óttast og tilbiðja. Vinirnir eru einungis uppfyllingarefni í líf karlmannsins og yfirleitt finnur hann sér þá einungis vegna þess að hann telur sig ekki verðan þess að vera í návígi við konuna í lífi hans. Ef hann fengi að ráða myndi hann vera með henni 24 tíma á dag, 7 daga vikunnar, allan ársins hring til dauðadags. Þess vegna skaltu aldrei hræðast það að biðja, nei, segja honum að vera heima með þér í stað þess að fara út með vinunum. Hann verður þér einungis þakklátur.

5. Hvað hræðir karlmann?
Allt. Sérstaklega allar þær tilfinningar sem hann finnur fyrir innra með sér. Þetta er ólgusjór sem hann á erfitt að sigla um.

6. Í hjónaherberginu.
Ég ætla líka að tala um óþægilegu hlutina. Mér er ekkert heilagt! Margar konur hafa talað við mig og þá sérstaklega til þess að kvarta yfir karlmönnum og kynlífi. Hér, stelpur, koma bæði inn líkamlegir og andlegir þættir. Það kom fram við rannsókn í Þýskalandi fyrir mörgum árum síðan að kynlíf er BÆÐI andleg og líkamleg kvöl fyrir karlmenn. Andlegi parturinn lýsir sér þannig að karlmaðurinn vill bara ekki sjá kvenmann nakinn. Honum finnst kvenmaðurinn vera að niðurlægja sig með því að sýna nakinn líkama sinn jafn óverðugu dýri og karlmaðurinn er. Hann á ekki skilið að sjá nakinn kvenmannslíkama og hann sér þá líka, og ýfir upp gömul sár úr barnæsku, allt það sem hann vildi verða. Að auki þá kvelur kynlíf karlmanninn líkamlega. Einn viðmælandi lýsti því svo að það væri líkt og tugum hnífa væri rekið í gegnum mig á sama tíma og annar lýsti brunatilfinningu sem náði frá hvirfli til táa. Karlmaðurinn sér kynlífið einungis sem nokkurs konar hreinsunareld sem hann verður að ganga í gegnum til þess að komast að sínu himnaríki, barneignum.


Ég vona það þetta nái að útskýra aðeins fyrir ykkur karlmenn. Ef ekki þá verðið þið bara að bíða eftir bókinni sem ætti að vera fáanleg eftir nokkrar vikur.


* Undantekningarnar á þessu eru þrjár. Ef þinn kærasti, eiginmaður eða lífsförunautur fellur undir eitt af þessu þremur: Norðmaður, metrósexjúal eða Arnar Gautur, þá geta hvorki ég né bókin hjálpað þér.

Tengslanet og valfrelsi

Yndisleg helgi að baki. Það er ekki oft sem ég fer á sýningar en þessa helgina gat ég ómögulega látið framhjá mér fara stórsýninguna í höllinni. Helvítið hann Voelli Saeti(tm) var búinn að nauða í mér í marga mánuði að kíkja á sýninguna "konan". Það var að einhverju leiti forvitni sem að lokum sannfærði mig um að fara en svo var maður að vonast til þess að vel yrði veitt af fríu áfengi til þess að ég og Voelli Saeti(tm) kæmumst kannski á séns.

Það verður að segjast að þessi sýning opnaði heldur betur augu mín fyrir heimi kvenna. Hvort það hafi gert mér gott eða eyðilagt mig skal ósagt látið. Þetta var fyrst og fremst upplifun og á eftir að lifa með mér í minningunni. Og ekki má gleyma þeim tengslanetum sem við höfum komið okkur upp eða naglaísetningunni, ég hafði nú reyndar lesið í bæklingnum að þetta væri naglaásetning en þegar röðin kom að okkur þá komumst við að því að um var að ræða glænýjan hlut frá Hollywood þar sem gömlu neglurnar eru rifnar úr og nýjum plexiglas-nöglum komið fyrir. Ég held ég hafi aldrei grátið jafn mikið áður. En neglurnar á mér hafa aldrei litið betur út! Það var reyndar eitt á sýningunni sem ég fékk eiginlega enga góða útskýringu á, hvað er málið með konur og það að elta hvor aðra uppi með vaxræmur og vaxa hvor aðra? Svo veltust þær um af hlátri og skáluðu í meira rósavíni eða breezer.

Ég fæ kannski aldrei svar við þessu? Ég og Voelli Saeti(tm) reyndum þetta heima hjá honum síðar um kvöldið, eftir að hann hafði spáð fyrir mér í þessum fínu spábollum sem við versluðum okkur á sýningunni, en okkur fannst þetta aðallega bara vont. Þar að auki var ég á tímabili með tvær vaxræmur fastar í hárinu á mér og við þurftum að lokum að klippa þær úr. Spáin var samt ágæt og miðað við þau börn og ferðalög sem Voelli Saeti(tm) sá í bollanum þá ætti ég að liggja flatur undir heimamönnum í öllum þeim utanlandsferðum sem bollinn ætlar mér.

En aftur að sýningunni. Við nýttum okkur ekki einungis tækifærið að komast í ókeypis sýnishorn heldur hlýddum við með athygli á einkar skemmtilega og líflega fyrirlestra. Aldrei hefði mig grunað að konur hefðu svona mikið að segja! Það er kannski bara að ég hafi aldrei hlustað áður? Trommubreik og snerill! Það er gott á sjá hversu konur eru viljugar að ræða sín á milli hversdagslega hluti sem gætu legið á þeim. Ef ég ætti að nefna þá fyrirlestra sem heilluðu mig hvað mest þá myndi ég velja:

"Konur og hvalveiðar - hvað er svona kynþokkafullt við feita karlmenn?"
"Konur og karlmannsstörf - voru það ekki mistök hjá okkur stelpur?"
"Konur eru skart - leiðbeiningar til karlmanna hvernig má lífga upp á aukahlutinn"
"Hvað er málið með hræðilega smekk kvenna í bíómyndum, áfengi og tónlist?"
"Kynverund kvenna - goðsögnin um fullnægingu kvenna afhjúpuð"

Það var gaman líka að sjá hvað þær treystu miklu meira á myndræna framsetningu í stað þess að taka á hættuna á að stelpurnar í salnum misstu áhugann með of mörgum orðum töluðum eða texta úr skjávarpa.

Lágpunktur sýningarinnar var að mínu mati að fleiri keppnir hefði mátt halda. Gott og vel að keppt sé í förðun og naglaásetningu en hvað með gömul og góð áhugamál kvenna eins og matseld, prjónaskap og barneignir? Hvað með að stilla upp þremur óléttum konum og sjá hver þeirra gæti komið barninu út fyrst? Þar er keppni með blóði, svita og tárum. Gætu jafnvel prjónað í leiðinni.

Takk, stelpur, fyrir einstaklega skemmtilega og fræðandi sýningu.

Spurning um aðferð, ekki satt?

Þar sem ég er umvafinn útlendingum þá hafa dunið á mér spurningar frá sumum þeirra í sambandi við þetta hvalveiðamál. Eða hvalleiðamál eins og ég vil kalla það! Ha! Ha! Ha!.... æ ... æ æ.

En ég held mér hafi tekist að sannfæra þau um að við séum ekki að ganga af hvalnum dauðum þó við skjótum einhver tvö, þrjú kvikindi. Það virðist sem þau hafi meira út á veiðiaðferðina að setja. Ég geri mitt besta en það virðist fara voðalega mikið í taugarnar á þeim hvernig við drepum hvalinn. Þeim finnst hún ómannúðleg og jaðra við villimennsku. Ég meina... sko er ekki betra að við notum nýju aðferðina sem er að berja þá til dauða með andvana ungbörnum, þar sem það tekur hann u.þ.b. 6 mínútur að deyja heldur en gamla aðferðin þar sem við skutum hann með lifandi ungbörnum og það gat tekið hvalinn allt að tveimur tímum að deyja?

Ha! Ha! Ha!

Nú loks skil ég!

Breki Friðmar. Maður, kona en umfram allt meyja

Uppgjör við fortíðina hafa alltaf hjálpað. Þau fá mann til þess að meta meira hvers konar manneskju maður hefur að geyma. Mín leið hefur legið í gegnum marga þrautina, vinnuna en sömuleiðis skemmtunina. Ég get ekki kvartað yfir lífshlaupi mínu. Af sumu er ég reyndar ekki stoltur en eiginkona mín Marsibil Marsibil María hefur verið mér stoð og stytta í því að ná sáttum við þær ákvarðanir sem ég hef tekið og ég veit að framtíðina lít ég bjartari augum eftir fæðingu Elmars Bertels sonar okkar.

En oft hefur það komið fyrir að ég hafi spurt sjálfan mig hvað hafi haft hve mest áhrif á mig. Er eitthvað eitt frekar en annað sem hefur gert mig að þeirri manneskju sem ég er í dag? Ég held ég geti nú loksins fullyrt að það starf sem dýpst áhrif hefur á mig haft er það þegar ég vann sem fluffer, sem á íslensku gæti svo sem verið forleikari, hjá kvikmyndafyrirtæki á skÍtalíu.

Fluffer er fyrst og fremst gefandi starf sem býður upp á ótal möguleika til þess að kynnast skemmtilegu, ófeimnu og fjölbreyttu fólki. Nú er kannski einhver sem spyr sjálfan sig, "hvað í fokkinu er fluffer?" Það væri þá ekki í fyrsta skiptið. Ég held það hafi einmitt verið tengdafaðir minn sem spurði mig að þessu síðast. Hann hafði slysast inn á einhverja síðu á netinu þar sem nafn mitt var skráð sem fluffer í myndinni "Le avventure dei politici omosessuali" sem ég íslenskaði fyrir dvd útgáfuna sem "Ævintýri samkyngirndu stjórnmálagaytoganna". Tók mér smá bessaleyfi við að búa til nýtt orð, en það passaði bara svo vel.

Ég held hann hafi orðið eitthvað hræddur þegar hann sá orðið samkyngirndur þarna inn á milli en ég gat róað og fullvissað hann og vonandi ykkur líka að það er ekkert samkyngirnt við það að vera fluffer. Nú kom það nokkuð oft fyrir að ég þyrfti að hita drengina upp fyrir atriði, stundum fleiri en tvo, stundum fleiri en þrjá, en það gerði ég algjörlega á professional nótum. Vinnan átti hug minn allan og ég man eftir því að Manóló vinur minn hafði eitt sinn eitthvað verið að hneykslast á því að ég gæti unnið við þetta starf og einmitt daginn eftir sat ég á milli tveggja leikara og var að undirbúa þá og hló með sjálfum mér því ég gat engan veginn séð samkyngirndu hliðina á því að koma tveimur olíubornum og vel vöxuðum karlmönnum til áður en þeir komu sér í stellingar fyrir framan myndavélarnar.

Þegar ég er í vinnu þá er ég alltaf 110%. Það var ég líka sem fluffer. Ég veit það fór stundum fyrir brjóstið á Marsibil Marsibil þegar ég var á hnjánum að reyna að vinna fyrir salti í grautinn. Þetta var bara vinna eins og hver önnur! Ég veit að án minnar hjálpar þá hefðu myndavélarnar stoppað og kvikmyndaiðnaðurinn hlotið skaða af. Það er bara þannig að sumir sjá um að farða en aðrir hafa sínum hlutverkum að gegna. Nú er ég ekki að segja að menn og/eða konur þurfi að vera háskólamenntað fólk til þess að mastera fluffið, en það var stundum ósköp snúið að koma mönnum í almennilegt stuð. Ég segi nú ekki á köldum vetrarmorgnum þegar tökur hófust snemma. Ég ætla ekki að lýsa því hér á barnavænu blogginu hvað átti sér stað en sumar þeirra myndu nú örugglega getað kallað fram roða í kinnum hörðustu togarasjómanna sem vaktir hafa tekið í tunnunni og séð hafa ýmislegt.

Enda er ekki mikilvægasti punktur þessarar sögu hvaða vinnu ég gengdi. Heldur miklu frekar hversu taka skuli á krefjandi verkefnum með opnu hugarfari. Ja, svo sakar ekki að reyna að fá smá skemmtun út úr því í leiðinni.

Ánægður?

Breytti því handa þér!

Hvert fór áhuginn?

Í september leit þetta allt mjög vel út. Sá fram á að klára skólann og jafnvel sækja dansnámskeið til að eyða tímanum. Nú lítur það allt öðruvísi út. Kem mér ekki til þess að læra og dansáhuginn hvarf með sækóanum. Til útskýringar þá er sækói þriggja metra hátt þríhöfða skrímsli sem hefur andlit og raddir einars arnars, davide byrne og gaursins úr scissor sisters. Brrrrrrr.... Hrollur.

Annars er það helst af sækóa að frétta að ég ligg helst undir grun að vera hann. Lögreglu beggja vegna hafs vil ég þakka viðleitni. Hún er engin og er það örlítið ofar mínum væntingum.

Ef einhver hefur eitthvað hresst að segja þá væri það velkomið.

ululate

ég skal lofa að vera duglegari þegar ég hef losað sækóinn af kærustunni. En á meðan er ég svolítið upptekinn við að aðstoða hana.

Tækifæri

Þá er ferðinni til skSpánar lokið. Var skíthræddur á tímabili við það að fara til annars lands en skÍtalíu en þetta gekk bara ágætlega. Tengdafjölskyldunni mútað með laxi og einlægu Baby Spice brosi. Nú hefst alvaran á nýjan leik. En það er svo sem engin alvara, ég er bara í skóla!

En skóli er vinna og allt það. Ég held að mín vinna þessa önnina ætti að vera sú að efla félagsandann í hugvísindadeild. Kannski megrunarklúbb. Bollan sem svitnar mestu fitunni fær farandstyttuna Íþöku til varðveislu í eitt ár. Ég nenni ekki að vakta þetta sjálfur en er viss um að það sé einhver æstur leikfimikennaranemi á Laugavatni sem er til í að taka þetta að sér í sjálfboðavinnu. Hljómar vel á Cv-inu. Hjá honum ekki mér. Mér dettur ekki í hug að setja, "2006 - Fékk leikfimikennaranema frá Laugavatni til að fylgjast með þyngdartapi hugvísindarnema", á cv-ið mitt. Og þó? Hmmmm... Þetta hljómar svolítið sexí.

Ætli það sé leikfimikennaraneminn eða möguleikinn á því að geta öskrað: "Láttu þessa stjörnurúllu frá þér! Þú veist þetta fer beint í mjaðmirnar á þér!"? Það fer um mig unaðshrollur. En ég veit ekki af hverju.

Ég vil nýta tækifærið núna og þakka öllum sem hafa sagt mér hversu falleg kærasta mín er. Ég veit að mitt litla hjarta hefði ekki getað tekið því að einhver góður vinur hefði hallað sér upp að mér og hvíslað að mér: "Tobbi. Kærastan þín er forljót." Ég hefði brotnað niður og grátið í heila viku. Væri einhver það góður að benda manni á það? Þetta er bara svipuð ettiketta og með stelpur og kjóla. Þér bara dettur ekki í hug að segja um hvorki kjólinn né kærustuna: "Lítur hræðilega út!" Ekki nema maður sé í svipaðri hugarleikfimi og fyrrverandi verkfræði- og húsasmíðaneminn Voelli Saeti(tm) sem hefur sett sér það takmarka að hafa komið sér upp áunninni siðblindu fyrir ágústlok 2007. 11 ára vinnu ætti þá að vera lokið sem hófst í útskriftarferð árið 1996 með setningunni: "Magga mín, það hlýtur að vera hræðilegt hlutskipti fyrir unglingstúlku eins og þig að verða bæði tileygð og með misstór brjóst! Hefurðu hugleitt lýtaaðgerð eða sjálfsmorð?" Fyrsta og eina skiptið sem ég hef séð einhvern æla af reiði. Og það var ekki einu sinni stelpan sjálf heldur félagsráðgjafinn í skólanum. Voelli Saeti(tm) sat inni á skrifstofu hjá honum eftir að hafa verið kallaður á teppið og starði á hann með undrunarsvip þegar félagsráðgjafinn heimtaði frá honum afsökunarbeiðni til handa stúlkunni og sagði í sífellu "Hvað? Hvað? Hvað?"

Stúlkan sjálf náði sér í einhvers konar sígræti og þurfti ekki nema örlítinn hávaða tli þess að hún skrúfaði frá. Sem útskýrir af hverju Voelli Saeti(tm) hringdi til hennar að minnsta kosti þrisvar á dag og æpti "Waaaaaaaaaaaaaazzzzzzzuuuuuuuuuuuuupppppp!!" í símann. Þó það hljómi illa þá er það samt betra en þegar við vorum saman í Legolandi nokkrum árum síðar og Voelli Saeti(tm), rekandi augun í dverg sem gekk þar um, kallar á eftir honum "Nanó! Hey Míkró! Fann hús handa þér! Þarft ekki hjálp við að ná upp í efstu hillurnar hérna, Nanó!"

Hann er ekki pabbi minn!!!

Þá er það skSpánn á morgun. Þetta gengur ekki jafnvel og skÍtalía. Reyni að hugsa upp eitthvað ógeðslega fyndið. Ha ha ha! Get ekki beðið eftir því maður! Vonandi verður það jafn fyndið og að heyra borgarfulltrúa rífast yfir strætó. Ég held að það hafi engum komið á óvart sem séð hefur alla tómu strætóana keyra um göturnar að hann hafi verið rekinn með tapi. En ef þú keyrir út úr bílskúrnum í breiðholtinu og beint niður í bílastæðakjallarann undir ráðhúsinu þá sérðu lítið af strætó. Þetta hefst upp úr því að það kosti 250 kall í viðbjóðinn.

Nenni ekki að rífast um þetta. Ekki gert annað en að kveðja útlendinga þessar vikurnar. Guðný spurði líkt og Voelli Saeti(tm): "Hvað er málið með þig og útlendinga?" Reyndar í Voella Saeta(tm) dæminu má skipta út orðinu útlendingar fyrir feitar stelpur. Ég held reyndar að málið með mig og útlendinga sé hversu rosalega opinn og meðvitaður ég er um menningu þeirra. Í gær hitti ég til dæmis tvo þjóðverja, annar þeirra er á leið heim en hinn nýkominn til landsins, og spurði hinn nýlenta hvort hann hefði, verandi þjóðverji, þurft að standa upp fyrir framan allan bekkinn í fyrsta tíma og biðjast afsökunar á seinni heimstyrjöldinni. Hann sagði það ekki hafa þurft í þetta skipti þar sem helmingurinn af bekknum væru þjóðverjar. Ég sagði honum að ég hefði heyrt að því að í upphafi hafi fjórðungur bekksins verið pólverjar en það hefði greinilega breyst eitthvað.

Svona eignast maður útlenska vini.

Sitji guðs englar.

Ég er alltaf á leiðinni að byrja aftur. Gengur eitthvað illa. Nú hafa mér borist fjöldamargar umsóknir um miðann og ég vildi bara ítreka það að hann verður seldur á kostnaðarverði. Voelli Saeti (tm) fylgir með í kaupæti. Ég fann mynd af honum um daginn en hann var eitthvað ósáttur að ég myndi nota hana. En ég er ekki hræddur við Voella Saeta(tm) og hans guðdómlegu spékoppa. Andlitið er reyndar falið til að vernda hann frá ofsóknum vergjarnra kvenna:

Til sölu

Ég á til sölu miða á nick cave. Fannst mikilvægara að fara til spánar að kynnast tengdafjölskyldunni. Sætisfélaginn á tónleikunum er enginn annar en Voelli Saeti (tm). Ef einhvern langar til þess að versla miða þá er ég að hlusta á öll tilboð.

Ein spurning.

Ég var skammaður fyrir það um helgina vera latur að blogga. Er þetta rétt? En ég hef góða afsökun. Ég hef nefnilega komist að því að gamalt fólk og kringlan eiga svo mikið sameiginlegt. Þannig er mál... að ég þarf að tala við og taka niður pantanir frá gömlu fólki í vinnunni. Það getur tekið allt að 40 mínútur á hvern einstakling. Tengslin við kringluna eru þau að eftir hvert einasta símtal þá er ég algjörlega búinn andlega. Þau sjúga úr þér sálina! Dofinn í kollinum ráfa ég svo um vinnustaðinn og veit ekki hvort ég sé að koma eða fara.

Ég er líka farinn að hallast að því að gamalt fólk sé heimskt. Hvernig annars er hægt að útskýra að þetta virðist ekki hafa hugmynd um hvað það vilji kaupa. Samt eru þetta alltaf sömu pantanirnar hjá þeim hverja einustu viku. Þeim finnst allt í lagi að reyna að panta á þessa leið: "Æ! Svona sem maður drekkur. Þið hafið alltaf selt þetta. Hvað heitir það aftur? Í svona fernum. Þú veist alveg hvað ég er að tala um." Ég er mjög þolinmóður og mér finnst gamalt fólk rosalega sætt þegar ég sé myndir af því í sjónvarpinu, miklu sætara en börn , en stundum þá getur það náð að kreista út úr mér viðbjóðsgæsahúð.

Einu sinni var gamalt fólk nefnilega kúl. Flott í tauinu, skoðið bara myndir frá sjötta og sjöunda áratugnum, og lét ekki vaða yfir sig. Nú gerir þetta ekki annað en að væla. Ég kenni sjónvarpi og blöðum um. Því er látið það finnast hafa það svo slæmt að þau eru farin að trúa því. Og hver lendir í því að hlusta að vælið því fjölskyldan er búin að blokka símtöl frá þeim? Blindur auðvitað. Hversu gaman er ekki að hlusta á það hversu handviss þau eru um það að fyrirtækið mitt er með það á dagskránni að drepa allt gamalt fólk með því að svelta það til dauða. Og þá sérstaklega ég þar sem ég er með símann í höndunum.

Missti stjórn á skapinu á föstudag þegar kona á níræðisaldri fór að saka mig um það að vilja ekki fæða gamla fólkið af því hún hringdi tveimur tímum eftir að lokað var fyrir heimsendingar vegna þess að "gestirnir hennar fóru ekki heim". En það var ekki þeim að kenna, eða henni að geta ekki staðið upp og hringt eitt símtal. Nei. Það var auðvitað sálarlausum blindum að kenna.

Ég ætla að grýta gamla fólkið næsta 1. maí þegar kröfugangan skríður niður laugaveginn.

Þetta er búið að vera ágætt frí

Í fyrsta lagi var það vegna þess að óvænt varð ég yfir mig ástfanginn. Sem er skrítinn skítur á gamals aldri. Nú er það vegna grasekklu. Mæli með því að fólk prófi að verða ástfangið, ágætis hlutur.

Annars er mest lítið að frétta nema vinna og endalausar sms sendingar. Svona er að eiga kærustu... í útlöndum... kræst.

Rok og rigning

.... svo ég prófaði að éta hvíta sullið úr bláa lóninu. Beint af botninum. Ég hallast að því að þetta séu sálarbrot útlendinga sem heimsótt hafa lónið. Ég hef heyrt hugmyndir um að það eigi að nýta sálarflögurnar til rafmagnsframleiðslu fyrir nýtt álver á suðurnesjum. Endurnýtanleg orka sjáið þið til.

Dauð?! Alls ekki!

Svo ég kíkti á ísland í gær. Hef ekki gert það í laaaaangan langan tíma. Ég hlýt að geta kennt ástinni um þetta. Verð að kenna henni um þetta. Fór með ótrúlega sætri stelpu í fjallgöngu í gær, lengst upp til þess að skoða foss og bauð henni svo í lautarferð. Vaknaður eldsnemma á laugardagsmorgun til að skipuleggja og kaupa mat. Alveg brilljant dagur í fallgöngu, lautarferð og sund í sveitalaug. Endaði svo kvöldið á því að reyna að finna íslenska kærasta handa vinkonum þeirra. Það gekk frekar erfiðlega þar sem ég og þær höfum ekki sama smekk á karlmönnum.

Í dag er ég að baka handa henni köku. Hún á aldrei eftir að tala við mig aftur. Díses fokking kræst maður!

Því ég eee....

Ástin alveg að fara með bloggið. En það eru bara tvær vikur eftir af henni. Svo er það búið. Belle og Sebast í kvöld. Voelli saeti(tm) kominn aftur í bæinn og ég þarf að segja honum að ég hafi lofað honum á stefnumót með fimmtugri konu frá suðaustur-asíu. Bjór og Belle í kvöld. Gaman. Það er eins gott að ég fari samt ekki að hafa gaman af lífinu, þá er þetta blogg dautt.

Því hún er svo sæt. Svo sæt að tobbi er feiminn.

Vantar miða

Mig vantar miða á Belle and Sebastian tónleikana. Vill ekki einhver selja mér einn miða? Gerið það!! Seljið mér miða.

Færri svðr...

Skrítið kvöld. Mjög skrítið. En góðu fréttirnar eru að ég er enn ástfanginn. Það er skrítnara en andskotinn. Ég sé að sú franska hefur bara verið skot. En eftir miðjan ágúst verður það ei meir. Það eru ekki alltaf jólin. Þessi nýbreytni færir mig aftur til 1996 þegar flestir samstarfsmanna minna voru ekki einu sinni fæddir.

Ætli það næsta sem ég geri verði ekki mixteip?

Fátt um svör...

Ég vinn við þjónustustörf. En það er ekkert sem undirbýr þig undir sumar spurningar. Ég vildi að þetta væri grín en þetta samtal fór fram á milli mín og viðskiptavinar í gær: (það skal tekið fram að hann er þroskaheftur)

V: "Ég var að spyrja strákana hvort ég myndi fá nýjar lappir."
Ég: "Afsakið?"
V: "Þeir ætla að taka af mér lappirnar því mínar virka ekki lengur. Þarf ég að kaupa þá nýjar lappir?"
É: "Ja... ég er því miður ekki læknismenntaður og get ekki svarað þessari spurningu?"
V: "Já. Ekki ég heldur. Saga þeir þær bara af? Get ég keypt nýjar eða þarf ég hjólastól?"
É: "Hmmm... ég... þú verður eiginlega að spyrja lækninn þinn að því."
V: "Þær virka ekki lengur. Það verður að taka þær."
É: "Ég vildi að ég gæti hjálpað þér. Við verðum bara að vona hið besta, ekki satt?"
V: "Jú. Kannski fæ ég nýjar."
É: "Kannski."

Svo horfi ég á hann haltra í burtu. En það sem ég skil ekki af hverju honum er ekki sagt hvað gerist. Hvaða greiði er honum gerður með því að segja honum ekkert? Svo hann sitji einn heima hjá sér að velta því fyrir sér hvort græddar verði á hann nýjar lappir? Hvaða gungu lækni er hann hjá? Fokk hvað þetta pirrar mig. Það getur vel verið að maðurinn sé eitthvað skertur í hugsun en ég held að það sé betra að koma þessum hlutum frá sér strax heldur en að segja honum frá því þegar hann vaknar úr aðgerðinni: "Gleymdum við að segja þér það? Ú... sorrí maður. Þú verður í hjólastól héðan af. Skil ekki hvernig við gátum gleymt að segja þér það? Sjáumst kall."

Ég hafði þá rétt fyrir mér eftir allt saman!

Könnun sýnir tengsl milli astma og sundhalla - fengið af mbl.is í dag.

Þessu hef ég alltaf haldið fram. Rétt líkamsbeiting í sundi er mikilvæg! Landlæknir hefði betur lesið skýrsluna sem ég sendi í stað þess að endursenda hana með risastóru HA! HA! HA! framaná.

Og lífið heldur áfram...

Af hverju eru auglýsingastofur alltaf að spyrja spurninga sem ég hef ekki svör við? Ég veit ekkert hvort ég "vilji vera vinsælastur á mínum vinnustað" eða "hver muni lifa af nóttina?" Allt þetta háskólanám og á 30 sekúndum getur ein auglýsing tætt í sig allt sem ég taldi mig hafa lært. Ég hef ekki séð myndina og get því ómögulega sagt til hver muni deyja og hver lifa af, af hverju þurfið þið þá að vera svona miklir fasistar og núa mér þessu um nasir? Segið mér það bara! Þá verða engin vandræði. Allir vinir og engin hætta á því að einhver verði lagður í einelti í vinnunni. "Hey, strákar. Gummi vissi ekki hver hefði lifað af í myndinni sem við sáum í gær. Ha ha ha! Hí á þig!"

Talandi um það. Af hverju segir maður aldrei "Hí á þig!" lengur! Ó fokk. Dottinn í sama pakkann. Ég er greinilega smitaður. Þeir eru búnir að steikja á mér heilann og núna get ég einungis komið fram með spurningar en engin svör. Af hverju? Hvers vegna? Viltu? Af hverju svona snöggur? Veit það ekki? Stressaður kannski? Hef ekki gert það lengi? Aldrei séð stelpu nakta? Láttu mig vera!!! En þetta segja þær víst allar við mig og ég veit ég ætti að vera betur undir það búinn. En strákar líta alltaf á þessa hluti sem persónulega árás. Aðför að manndóminum. Og þetta smitast út í aðra hluti sem maður tekur sér fyrir. Smávægilega hluti sem magnast upp í vandræðalega þögn. Fór út í búð um daginn að versla mér sígarettur og tók að því er guðnýju fannst helst til stuttan tíma til þess. Svo hún segir: "Rosalega varstu snöggur." Og ég: "Et tu Gudnyea?" Og hún horfir á mig, hallandi höfðinu og dró augabrúnirnar neðar til undirstrikunar á því að fatta ekki hvað ég var að meina. Ég með einmanna tár á leið niður kinnina æpandi á hana: "Hver af þeim talaði við þig?! Og af hverju geriðu grín að manndómi mínu?!! Mín eigin móðir! Þú ert sálarlaus!!" Hljóp svo inn í herbergi og skellti hurðinni á eftir mér.

Ég ætla aldrei að koma út aftur. Allur ís í heiminum fær mig ekki héðan út. Ég hringdi í vinnuna og sagðist vera með mígreni. Það dregur engin mígreni í efa. Þið haldið kannski að ég sé svona hörundsár. En ég er það ekki. Fyrrverandi kærasta mín var að segja einhverja brandara um mig um daginn, sem ég viðurkenni að ég fattaði ekki alveg, en ég varð samt ekkert sár. Ég er búinn að vera að spá aðeins í þeim en ég er engu nær. Kannski smá en ekki af hverju allir hlógu að mér. Fyrsti var einhvern veginn þannig að ég var að tyggja einhvern gúmmíbjörn sem notaður var í einhvers konar alkóhólhlaupskot þegar einhvers segir við mig: "Hættu að japla á þessu og kyngdu því!" og hún skýtur að "ja þetta sagði ég nú alltaf við hann á meðan við vorum saman." Og allir hlógu. Held þetta hafi ekki verið neitt persónulegt hjá henni. Eða þá hitt þar sem hún skaut að, eftir að ég hafði spurt í sakleysi mínu hversu stórt væri 40 tommu sjónvarp, "um það bil jafnt stórt og strákurinn sem ég sef hjá núna, rækjan þín!" Og allir hlógu aftur. Hvað er svona fyndið við þetta?

Hvern hefði grunað?

Ég er ástfanginn.

Sálarbróðir minn í dansinum!!



Ég er farinn að vera fullur alla helgina. Svona fer vinna með mig. Koss og knús.

1. maí.

Ég lifi fyrir einn hlut. Það er að gefa af mér. Það drýpur af mér góðmennskan hvern einasta dag og ég veit að mín bíður staður á himnum að þessu lífi loknu. Verst bara hvað aðrir sjá það ekki. Öfundsýki? Það voru þín orði ekki mín. En samt gaman að fá viðurkenningu á því hversu góður ég er. Takk. Ég elska þig. Og mig langar til þess að við eignumst börn saman. Svona falleg börn samt. Sem allir vilja fá að kyssa vonandi að einhver af fegurði barnsins berist á milli til þeirra. En við leyfum ekki smáborgurum og meðalmanneskjum að koma nálægt börnunum sem sameina legg og skel. Litlu gullin. En þau fá kannski að kyssa þau á rassinn. Sveitta barnarassinn sem leynist undir bleyjunni.

Sem vekur hjá mér spurningu, af hverju selja stórmarkaðir ekki fullorðinsbleyjur? Er það eitthvað til að skammast sín fyrir? Ættu menn að... gleymdi konum... sorrí.. Ættu menn og konur ekki að geta borið sínar fullorðinsbleyjur með stolti? Ef ég væri með stóma þá myndi ég stoltur leyfa fólki að snerta hann. Þar sem ég er á þrítugsaldri, eyði of mörgum stundum sitjandi og borða ekki nógu mikið grænmeti þá held ég að framtíðin hafi uppá það að bjóða að ég eignist gyllinæð og stómapoka sérmerkt mér.

Hvernig eiga karlmenn að komast að því hvort þeir séu með gyllinæð? Er þetta eitthvað svipað og með sjálfskoðun kvenna á brjóstunum á sér? Bara stinga puttanum lengst inn og vonast til að finna ekki aðskotahlut þarna inni?

("Þær stinga ekki puttanum upp í geirvörtuna á sér, tobbalicious, þær þreifa eða káfa á brjóstinu til þess að komast að því" innsk. Breki Friðmar)

Ha! Fá þær að fara í heví lesbó til þess að komast að því? Fokk þett maður! Ég væri að tékka á þessu á fimm mínútna fresti! FÁ AÐ KÁFA Á KVENMANNSBRJÓSTI!!! Fokking jól!! Aldrei aftur sígarettupása, hver myndi geta úthúðað mér ef ég færi á fimm mínútna fresti að káfa á brjóstunum á mér í þágu heilbrigðis? Engin! Ha!, sjá svipin á þeim:

"Aftur út í sígarettu tobbalicious? Þetta er ekki hægt! Þú færð borgað fyrir að vinna ekki reykja!"
"Nei félagi. Engin sígó hér. Ég er farinn inn á klósett að skoða á mér brjóstin. Better seif þann sorrí maður. Ert ÞÚ búinn að skoða á þér brjóstin í dag?"
"Nei, reyndar ekki."
"Já. Viltu kannski deyja ungur?"
"Nei, alls ekki!"
"Komdu þá með mér. Ég skal sýna þér hvernig best er að þreifa á brjóstunum. Hverju þú átt að leita eftir. Ekki vera feiminn. Komdu. Samfélagið og hár rekstrakostnaður spítalana krefst þess af okkur."

Þetta hljómar alla veganna sexí. Ég er ekki að sjá neitt sexí við að biðja vinnufélaga um að pota upp í rassgatið á manni vegna þess að maður grunar að maður sé kominn með gyllinæð eða blöðruhálskrabbamein.

Held ég skuldi bol?

Það er eitthvað verið að plata held ég sko. En bolurinn hefur nú komið til rómar og myndir til að sanna það:




Átti hann að vera bleikur? Það eru komnir nýjir! Viltu nýju gerðina? Nýja bleika eða bara gamla bleika? Spurningar en engin svör.

Á Selfossi skauta þeir.

Ekki bjóst ég við þessu. skÍtalía með alla sínu litlu spaghettistráka og sleikta hárið slysaðist bara til þess að vinna. Það er gaman að halda með sigurvegurunum. Þó svo að vítaspyrnukeppni taki svolítið á taugarnar. Brenndi mig með sígarettuglóð til þess að sofna ekki.

Sigri var svo fagnað með einhverjum skítölum sem ég man ekki lengur hvað heita. Mánudagur, sökum of margra bjóra og hárs aldurs, var frekar erfiður. En eins og sjá má lifði ég það af. Meira af gömlum vana þó. Nú myndi ég hætta en Voelli saeti (tm) hefur boðið til tolldrykkju um næstu helgi og ég get ómögulega neitað svo fallegu boði. Frá fallegum manni.

Helgin var samt helvíti skemmtileg. Ánægjuleg kvöldstund með fyrrverandi starfandi ritstjóra fókusssssss á aðfaranótt sunnudags. Það versta við að hanga með svona atvinnumönnum í barrölti er að upp skjóta kollinum menn sem maður hélt að væru löngu dauðir en með FSRF þá birtast þeir ljóslifandi. Ég hélt til dæmis að Björn Jörundur væri löngu dauður! En þarna birtist túnfiskveiðimaðurinn ógurlegi (hóst hóst) með eitt ógurlegasta rauðhærða kyntákn sem ísland hefur af sér getið, Sigurbjörn Bárðason nei!, heldur Þossa sem ég hélt að væri jafnvel meira dauður en B.J.

Nokkuð viss um að FSRF hefur hrist þá út úr einhverjum gömlum hverjir voru hvar dálki sem hann skrifaði í gamla daga með miklu stolti í fókus. B.J. og Þossi, maður! Alveg eins og Blowjob og steak day nema með rauðhærðum og vínlegnum.

Ummæli helgarinnar: FSRF: "Ekki einu sinni ofurölvi nenna þær að tala við þig" Ummmæli höfð um hrakfarir Blinds þegar hann reyndi að ná sambandi við stelpur.

Besta höfnunin: "Nei. Ég er að fara að gifta mig eftir þrjá daga."

Svarið við því: "Af hverju í andskotanum viltu vera að því?"

Besta leið til að panta leigubíl: "Ég er á horni með risastóru skilti sem á stendur "Hér er ég"!"

Svo langaði mig líka til að segja frá finnunum sem ég hitti á hlemmi og benti á að eina leiðin til þess að komast á skauta á íslandi væri að fara til selfoss því þar væri sífreri og staðurinn upplagður allan ársins hring til skautaiðkunnar. Hitti mjög skemmtilega manneskju líka í skÍtalapartýinu á sunnudag sem sagði mér að allur matarúrgangur frá helstu stórmörkuðum væri settur í risastóran blandara í sorpu og settur í neytendaumbúðir og seldur aftur sem barnamatur og næring í æð á spítulum. Spítulum!!! Hvers konar fokking orð er það? Sjúkrahúsum. Ætla að halda mér við það. Kannski ætla ég að halda við það. Halda við hátæknisjúkrahús, alveg eins og að halda við ofurmódel nema hvað einu sinni á ári kemur Jóhannes í Bónus með fimmtíu milljónir og gefur þér til tækjakaupa. Einu tækin sem maður þarf í viðhald eru smokkar og sleypiefni og hversu kúl væri að labba inn í apótek og biðja um Durex í poka fyrir fimmtíu milljónir. Ég myndi samt ekki vera pikkí og velja ofaní pokann. "Ekki láta mikið af gleðihringjum í, festast í hárunum og hreinasta helvíti að ná þeim af aftur. "

Hverju lendir maður ekki í einn heima að leika sér. Sumir muna enn eftir því hvernig nakti twisterinn minn endaði og þessi lífsreynsla var ekki svo ósvipuð. Ég er nú orðinn vanur því að fara upp á slysó með þessu "vandræðalegu" uppátæki mín. Í hvert skipti þá losna ég örlítið við feimnina en ég held, nei ég veit, að ekkert gat undirbúið litlu læknanemuna fyrir það að bera kælandi smyrsl á "blómið" (líkt og fyrrverandi hjásvæfa mín kallaði það sökum lengdarleysis, breyddar og ótrúlegar viðkvæmni) og þurfa að klippa hár og enn titrandi hringina af. Sumir spyrja sig: "Af hverju varstu að troða fimm á? Hefði einn ekki dugað?" Svipað og einmitt læknaneman uppi á slysó. Maður getur alltaf verið fokking Alfred Einstein eftirá er það ekki?!! Hún er greinilega týpan sem tekur aldrei þátt í trivial en heyrist eitthvað pípa út í horni þegar enginn nær að svara "Þetta vita nú allir!"

Eins og ég sagði í bréfinu til yfirstjórnar sjúkrahússins, þá þykir mér mjög leiðinlegt að þetta litla atriði hafi orðið til þess að þú hafið gefið upp á bátinn drauminn sem hefur dvalið innra með þér frá barnæsku; að geta lagt þitt af mörkum til þess að hjálpa mannkyninu í gegnum læknisfræðina. Það að sá draumur sé nú dauður og félagasamtökin Læknar án landamæra fái ekki að njóta þinna krafta um þessar mundir og fátæku og stríðsþjáðu börnin sem nú verða að treysta á lukku frekar en lækna til þess að komast af bara vegna smá mistaka í erótískum sjálfsleikjum mínum finnst mér jafnvel meira overkill heldur en fimm hringir. Kommon maður! Hver gæti ekki lent í þessu?

Ég sé samt fram á það að Guðný verður að bæta p.p.s. við jólakortin í ár, eða bara viðbót við aðvörunina um að mér séu ekki gefnir ílangir hlutir sem titra.

Jæja... komið nóg. Þessi ferð uppá slysó var líka ekki eins slæm og þegar ég ætlaði að glíma við sjálfan mig öllum smurðum í olíu. Mistökin fólust í því að hita olíuna í potti áður en ég byrjaði. Mér fannst það alveg jafn fyndið og öðrum þegar rónarnir á biðstofunni sungu "Þriðja stig! Þriðja stig! Þriðja stig!" við hið vinsæla lag "USA! USA! USA!"

Grikkland evrópumeistari!!!

Mér líður best með konu Bjarna Ara.

Ef ég kem í sjónvarpinu þá er nokkuð ljóst að einhver deyr. Ég er annars kominn í fyrsta helgarfríið mitt síðan í febrúar. Það kallar á gleðskap og lauslátar konur. Farinn að taka þátt í nördakeppni og reyna síðan mitt besta til þess að standa ekki í lappirnar einhvern tímann á eftir.

... ég sé það núna að kommentið um lauslátar konur þýðir að ég þarf að senda sjálfum mér sms í allt kvöld og segja alltaf við strákana: "Æ, þetta er bara stelpa sem ég þekki maður!" Og með strákana þá á ég auðvitað við móður mína.

Ég man ekki alveg hvernig setningin var en Fyrrverandi starfandi ritstjóri Fókussssss ætti að muna þetta betur en í mínum huga hljómar hún svona: "Koma svo Baldvin! Í kvöld heillarðu þær!"

Varta. Varta. Hvað er´að kvarta!!!

Er að ná úr mér sigurvímunni. SkÍtalía er að rúlla þessu. Er búinn að gefa það upp á bátinn að fara út. Kostar of mikið og ef það er hægt að segja eitthvað um mig fyrir utan það að hafa of mikinn tíma og engan metnað þá er það ótrúleg hagsýni mín í peningamálum.

Svo leiksins verður notið á bar í miðbæ reykjaskvísur. Einn með bjór skemmti ég mér líkt og lítil úthverfarotta á BT útsölu. Merkilegur andskoti hvað þær, úthverfarotturnar, þyrpast úr fylgsnum sínum í hvert skipti sem raftækja- og/eða snyrtivöruverslun opnar dyrnar og bjóða fimm prósent afslátt af ristavélum og rakakremi. Svo skjótast þau aftur í þau skuggasund úthverfanna þaðan sem þau komu og sjást ekki aftur fyrr en á menningarnótt. Þegar þau kasta ákavítisflöskunum sínum til himna til þess að upplifa aftur flugeldasýninguna. En það eina sem flaskan gerir er að brotna í milljón hluta líkt og hjarta karlkyns úthverfarottunnar þegar hann uppgötvar að kvenrottan hefur nýtt sér menningardrykkju karlrottunnar til að prófa blökkumann. Það er á þeim tímapunkti sem maður uppgötvar að milljón króna giftingin og kílóin sem þau bættu á sig eftir hana eru að borga sig.

Farinn að rífast við það sem kallað er viðskiptavinur.

How do you like them delpieros?










... and ze reeeest izzzzzzzzzzzzzzzzzzzz izzzzzzzzzzzzzzzztory!!!!!!!!!!!!!!

Mér leiðist...

.... svo ég fann frábæra leið til þess að láta mér ekki leiðast. Hún hefur fengið nafnið "Kraninn" og framkvæmist svona: Byrjaðu á því að halla þér fram og safna í góðan hráka í munninum. Því næst læturðu hann smjúga í gegnum varirnar líkt og dropi sem hangir á bláþræði úr krana. Þegar hann svo losnar og tekur að falla til jarðar reynir þú að grípa hann aftur með höfuðið á hlið líkt og þú værir að drekka úr krana. Passaðu þig að leggja ekki of geyst af stað því þá klessirðu hrákanum einungis á kinnina á þér og það er leiðinlegt að þurfa að hreinsa hráka framan úr sér.

Góða skemmtun!

Svolítið latur... ég veit.

Eftir hér um bil 30 ár geri ég mér grein fyrir því að það er auðveldara fyrir mig að kúka ef ég lyfti aðeins upp vinstri höndinni. Skrítið.

Gríptu nú vísa og líttu á þetta:

Kúúúúúúúl

Meira kúl

Þriðja kúl

Einhver bað um framhald af ferðasögunni. Bara þetta: Þýskir nýpönkarar sem eru það miklir pönkarar að þeir fljúga bara með lággjaldaflugfélögum! Eru fastir einhvers staðar á milli þess að vera pönk og goth. Of pönk fyrir goth og of goth fyrir pönk. Ætli þeir séu lagðir í einelti?

Keyptu nú vörur og vertu vinsælastur í vinahópnum. Það vilja miklu fleiri strákar og stelpur sofa hjá þér í þessum bolum. Það stendur á vísindavefnum og ekki lýgur hann.

Ferðasaga...

Svo var lent í hitanum. skÍtalía rúlar. Ég elska þetta land með sínum vel greiddu og plokkuðu karlmönnum og kvenmönnum sem fær hálfa frönsku þjóðina til þess að raða sér upp við landamærin og öskra: "Wha doe yoe 'ave öll ze beautföl wimmen? Wi will throeh baguettes at yoe if yoe doent send oever zoemm oeff ze beautiful wimmen!"

Ég nenni ekki að telja upp allt það sem ég var að gera þarna. Ég og marcella vinkona mældum út konur, hún ráðlagði mér við hverjar ég mætti tala og hverjar ekki. Hún er svo miklu betri en ég að spotta sætar stelpur. En þetta var ekki bara ferð til þess að glápa á og angra sætar stelpur heldur var hún líka til þess að drekka óhóflegt magn af áfengi og borða yfir sig af grillmat og pasta. Matteo sá um þá hlið. Ef þið eigið einhvern tímann leið um skÍtalíu þá skuluð þið endilega panta ykkur "Bistecca fiorentina" sem er einungis besta kjötflykki í heimi.

Það má ekki gleyma heldur hm. Horfðum á skÍtalíu spila gegn USA! USA! USA! og spila hræðilega en það að sitja úti á svölum með bjór og íslenskt brennivín bjargaði málunum. Mér fannst skÍtalarnir ekki nógu blóðheitir að horfa á boltann og var hrifnari af króötunum á barnum daginn eftir. Þar fer blóðheit þjóð.

Allt tekið saman. Gleði. Grill. Sól. Fallegt kvenfólk. Skemmtilegir og ALLS ekki fallegir karlmenn. Allt það sem ísland hefur uppá að bjóða. Skil ekki hvað ég var að fara út til að byrja með.

Og nú heldur búðargleðin bara áfram. Þá kemur spurningin: Er leyfilegt að bjóðast til að gera sérlegur aðstoðarmaður viðskiptavinar bara vegna þess að hún er stórglæsileg? Neita þar með öllum öðrum aðstoðar og hanga bara með henni. Ég hélt það. Takk.

Þýskir nýpönkarar rokka!!!

Jæja. Búinn að sofa úr mér þreytuna af því að ferðast. Mér virðist sem það sé einhvert samband á milli þess að eldast, eyða sjöhundruð klukkutímum á flugvöllum og þreytu. Hafa verið gerðar einhverjar rannsóknir á þessu? Nú biðla ég til þeirra sem hafa stundað klíniskar rannsóknir að upplýsa mig, við strákarnir í tengslanetinu værum til í að forvitni okkar yrði svalað. Hvað er betra en tengslanet, væntanlega grasrótin ekki satt?

Ferðasaga (lituð af fallegasta kvenfólki í heimi, dauðum tollvörðum og bjór).

Fimmtudagurinn á leiðinni út byrjaði glæsilega og endaði með baráttu við lykil og hurð sem neitaði að opnast. Nú hef ég oft flogið til útlanda en samt var ekkert sem gat undirbúið mig fyrir spurninguna sem ég fékk frá tollverðinum í Leifsstöð. Rétti honum passann minn og sá lítur á hann og myndina af mér og spyr: "Er þetta þitt vegabréf?" Hvernig ætti ég að svara þessari spurningu? Hvað gengur manninum til? Var verið að leiða mig í gildru? Mig fer að gruna hvernig þeim tókst að nappa þessa tvo kínverja um árið sem voru með fölsuð vegabréf. "Is this your passport mister chinese guy?" "No!" "Ahhhhh!!! You have a forged passport!! Gummi! Náðu í gúmmíkylfuna mína!" Sem betur fer hafði ég þó vit á því að kreysta upp úr mér svarið: "H....ha...á...já....á?" Slapp sem sagt naumlega við barsmíðar og réttarhöld sakaður um mansal. Þeir eru lúmskari en andskotinn þarna í keflavík.

Svaf alla leiðina til london og eins og alltaf þegar ég sef í flugvélum vona ég að morgunviðurinn hafi ekki látið á sér kræla. En ég gerði mig að nógu miklu fífli á stansted til þess að þurfa ekki að hafa áhyggjur af honum. Málið er að ég hafði einhverja átta tíma til þess að eyða í stansted og eftir einhverja tíu kaffibolla var ég orðinn helvíti þyrstur og þar sem írland er heimaland guinness ákvað ég að núa þeim þvi um nasir og fá mér guinnes í englandi. Þeystist á barinn og pantaði bjórinn. Fann laust sæti og spurði tvo menn sem sátu við borðið hvort ég mætti ekki tylla mér hjá þeim til þess að reykja með bjórnum. Þeir kinka jákvætt kolli og ég geri mig tilbúinn til þess að setjast. "En hvað gerist þegar bakpokar gera árás?!!!" Með bjórglasið í hægri hönd og bakpokann á hægri öxl á eftirfarandi atburðarrás sér stað: Bakpoki rennur af hægri öxl. Alla leið niður hægri upphandlegg og tekur sér stöðu í svonefndri olnbogabót (ef á fæti heitir það hnésbót þá hlýtur það að vera þannig!). Nú er líkaminn skrítið fyrirbæri og svo virðis sem þegar þungur hlutur tekur sér óvart stöðu í olnbogabótinni þá þeytast framhandleggur, lófi og fingur í átt að líkama. Prófaðu að slá í olnbogabót og sjáðu hvað gerist. Með fullt glas af bjór í hendinni þá er mjög líklegt að þú blotnir. Sem ég gerði. Allt glasið fór í andlitið á mér. Eftir nokkur vel valin blótsyrði á hvorki meira né minna en fjórum tungumálum (segið svo að háskólanám borgi sig ekki) náði ég að þurrka bjórinn úr augunum á mér og sjá mér til mikillar gleði að ALLUR barinn er að horfa á mig. Ég held að kynþokki hafi ekkert með það að gera. Ég tylli mér í bjórvott sætið og hugsa með mér að ég geti alla veganna drekkt sorgum mínum í þeim einum þriðja bjór sem eftir er í glasinu. Einhver réttir mér bréfþurrku og ég strýk framan úr mér restina af bjórnum. Þá gerist svolítið skrýtið, það er risablóðblettur í þurrkunni. Tekur þá nefið á mér sig ekki til og ákveður að fá þessar risablóðnasir. Það er jökulá af blóði sem rennur úr nefinu á mér og þarna sit ég einn og yfirgefin í útlandinu, bjórvotur með blóðnasir og engan stað til að fela mig á. Sem betur fer þá get ég hlegið að þessu í dag.

Hrósið fær annar gauranna sem sat á borðinu þar sem ósköpin dundu yfir. Hann rakst á mig seinna á öðrum stað í flugstöðinni og gaf mér thumbsup-merki. Sýnir hvað við karlmennirnir erum samrýndir.

Farinn til skÍtalíu

Ef allt gengur að óskum kem ég ekki heim aftur, annars kominn heim í gleðina á mánudag. Scheisse. Áfram Ísland!

Allt að smella

Búinn að ná toppnum. Þurfti að afþýfa pissublautan róna í búðinni í gær. Eitt það kynþokkafyllsta sem ég hef gert á ævinni.

Kvartbuxurnar og sandalarnir tilbúin til brottfarar og einungis nauðsynlegt að klára nokkra tíma i vinnu og kannski dansa örlítið við sjálfan mig inni í herbergi áður en ég legg í hann.

Ef ég læt ekki heyra í mér þá er ég bara í útlöndum að bera út gleðiboðskapinn og selja hugmyndina að fríríki á keflavíkurflugvelli til útlendinga.

Eitt í viðbót. Var ég eitthvað að misskilja líffræðikennslu í grunnskóla eða heita beinin tvö í framhandleggnum ekki öln og snípur? Ég sé fyrir mér ljóslifandi skýringarmyndir, örvar og neðanmálstexti, þar sem þessi orð komu fram. Ég alla vegna hnakkreifst við Voelli Saeti(tm) um daginn að ég myndi brjóta á honum fokking snípinn og ölnina ef hann færi ekki í lögguna. Það skýrir líka af hverju karlmenn finna aldrei snípinn á kvenmönnum, þeir eru bara að leita á vitlausum stað. Svo ég ætla að gera ykkur stóran greiða strákar. Prófið næst að sleikja og erta framhandlegginn á stúlkunni. En passið ykkur að hitta á rétt bein! Það hefur enginn ertst (????) við að láta sleikja á sér ölnina. Svoleiðis fólk er líka kallað perrar og við viljum ekki vera að hanga með þeim.

Þrír dagar í skÍtalíu og gleði

Ég er alltaf að leita að gleðinni annars staðar. Nú er fílófaxið mitt með nokkuð einfaldar færslur. Muna að mæta í vinnu. Muna að horfa á fótbolta. Verður þannig væntanlega fram í miðjan júlí. Fyrir utan þessa nokkra daga á skÍtalíu. Þá verða færslurnar: Muna að drekka meira rauðvín og reyna við allt sem hreyfist.

Hér eru nokkur vídeó sem halda mér glöðum þessa dagana:

Otis:


Randy Watson:


Óðsöngur til kvenna:


Dansæði!!!:

Hvað er málið með fúlu vinkonuna?

Vá hvað það var tekið á því um helgina. Kannski of mikið. En eins og sagt er þá er það gott fyllerí ef engin hefur migið í sig eða misst auga. Hvorugt gerðist og því verður að líta á það þannig að helgin hafi heppnast vel. Völli sexý(tm) gat meira að segja bætt nýjum hlut í "Voelli Sexy(tm)´s Personal Kama Sutra Diary" Hún er ekki erfið og ætti að vera á færi allra að prófa: "Nonnasósunuddið - einstæða móðirinn tekur sér þá stöðu líkt og hún væri Snorri á selnum. Með annarri hendi heldur hún á nonnabita og reynir að sporðrenna honum á sem stystum tíma. Sósan sem lekur niður og á bak selsins (sem var Völli Sexý(tm) í þetta skipti) er þá notuð sem nuddolía. Allir vinna þar sem stúlkan nær að seðja mesta hungrið og Völli sexý(tm) losnar við mestu vöðvabólguna sem hann náði sér í með því að nota lyklaborð sem ekki er hannað með tilliti til réttrar líkamsstöðu."

Það er um að gera að reyna þetta. Koma svo.

Annars var ég svo stoltur af mér um helgina. Tóks á einhvern undraverðan hátt að græta ekki stúlkuna sem ég var að reyna við. Hún brosti meira að segja til mín. Hvað klikkaði? Ég hef ekki hugmynd. Jú annars þá hef ég góða hugmynd um hvað klikkaði. Yndislegur hlutur sem ég get einungis kallað "Vinkonuna!!!" með stóru vaffi og þremur upphrópunarmerkjum.

Vá hvað þetta er pirrandi og leiðinlegur hlutur. "Hún vill ekkert tala við þig!!" en... ég var að tala við hana og hún virtist alveg vera sátt við það.. "Nei! Taktu bjórinn þinn aftur! Hún vill hann ekkert! Farðu svo bara!!" Hvað er málið? Róleg á því að vera sækó! Alveg róleg. Örlítið færri breezerar næst kannski? Hvað ef þetta gerðist einhvers staðar annars staðar? Stígur upp í strætó, borgar og biður um skiptimiða hjá strætóeklunni og það næsta sem þú veist er að út úr engu kemur sveittur kvenmaður með rauðar kinnar og öskrar á þig: "Hún vill ekkert gefa þér skiptimiða! Skilurðu þetta ekki?!! Komdu þér svo í burtu!!" "En ég ætlaði bara að fá skiptimiða.." "Já en hún vill ekkert gefa þér skiptimiða!!"

Komum þessu meira út af börunum og inn í hversdagslífið. Tveir einstaklingar mætast úti á götu. Strákur sæmilega snyrtilegur til fara snýr sér að stúlku og spyr "Fyrirgefðu en ekki gætirðu sagt mér hvar bergstaðarstræti er?" Að drífur þriðja einstaklinginn sem er greinilega mikið niðri fyrir og æpir að drengnum "Hún vill ekkert segja þér hvað bergstaðarstræti er! Skilurðu ekki neitt?! Þú getur bara farið með þetta götukort þitt eitthvað annað!! Burt!! Farðu þarna perrinn þinn!!"

Náði að skrifa þetta blogg með nonnann í annarri hendi.

Sorgmæddur

Af hverju fær Hitler að lifa en Díana prinsessa, prinsessa okkar fólksins, þurfti að deyja? Hver á þá að hugsa um börnin?

Það er gott að búa í kópaskarði

Til hamingju kópaskarð!!!

Pancho don´t you love me no more?

Hóf mánudaginn á því að lesa tölvupóst þar sem hjartað í mér var brotið. Hryggbrotinn á mánudegi. Ég er ekki lengur afbrýðisamur svo ég ætla að reyna við hana þegar ég hitti hana fyrir framan kærastann hennar. Miðað við mína reynslu í viðreynslu þá fer annaðhvort þeirra að gráta. Eða hóta mér líkamsmeiðingum. Ég ætti kannski að skoða hvað ég er að gera vitlaust? En þar kemur mottóið til sögunnar: "Nægur tími. Enginn metnaður."

Detti nú úr mér...

Mér leið eins og ég væri staddur í unglingaparýi í uppáhalds ghettói okkar allra Breiðholti í dag. Spurði einhvern hvort honum hafi fundist ákveðinn hlutur góður og hann svaraði: "Nei, ekki gott, en þetta var magafylli."

Annars er þessi póstur bara til þess að "give a reach-around" fólk sem hefur linkað á mig sem ég vil endilega linka á til baka. Líka til þess að hórast aðeins: mæspeisið mitt. Ég verð samt að viðurkenna að ég er ekki alveg að fatta það. En ef þú vilt vera vinur minn... þá kostar það ennþá fimmþúsund að fá að horfa á mig í sturtu.

Farinn að reyna að sleikja á mér olnbogann.

Lærdómur helgarinnar...

Það er engin leið að blindur maður geti fundið gleraugun sín aftur á dimmum fjölmennum bar eftir að hafa horft á þau fljúga úr fókus.

Þrek og tár

Veit einhver fallegra lag? Hélt ekki.

Viltu með mér vaka er blómin sofa
vina mín og ganga suður að tjörn.
Þar í laut við lágan eigum kofa.
Lékum við þar okkur saman börn.
Þar við gættum fjár um fölvar nætur
fallegt var þar út við hólinn minn.
Hvort er sem mér sýnist að þú grætur.
Seg mér hví er dapur hugur þinn.

Hví ég græt og burt er æskan bjarta
bernsku minnar dáin sérhver rós.
Það er sárt í sínu unga hjarta
að sjá hve slokkna öll þín skærstu ljós.
Ó hve fegin vildi ég verða aftur
vorsins barn og hérna leika mér.
Nú er lamað þrek mitt, þrotinn kraftur
þunga sorg á herðum mér ég ber.

Hvað þá gráta gamla æsku drauma,
gamla drauma bara ór og tár.
Láttu þrekið þrífa stýristauma.
Það er hægt að kljúfa lífsins ár.
Kemur ekki vor að liðnum vetri?
Vakni ei nýjar rósir sumar hvert?
Voru hinar fyrri fegri betri?
Feld'ei tár en glöð og hugrökk vert.

Þú átt gott þú þekkir ekki sárin,
þekkir ei né skilur hjartans mál.
Þrek er gull en gull eru líka tárin,
guðleg svölun hverri þreyttri sál.
Stundum þeim er þrekið brýnt og kraftur
þögul höfuð féllu tár um kinn.
En sama rósin sprettur aldrei aftur,
þótt önnur fegri skreyti veginn þinn.

Grrrrrrrrrrrrrrrr....

Ég elska vinnuna mína. Samt reyndi ég tvisvar að vilja sjálfan mig til þess að kúka á mig í dag til þess að komast heim. En það var bara því ég og Völli Sexý(tm) héldum upp á það sem kallast í daglegu máli: "miðvikudagar eins og þeir ættu að vera." Bjór, fótbolti, tónleikar og meiri bjór. Sem betur fer var ég inni á kæli í allan morgun og gat kælt niður á mér lifrina sem var að vinna meira heldur en ég í dag. Ég hallaði allur til hægri í dag út af þyngdinni á lifrinni á mér.

Miðvikudagurinn náði samt að draga úr reiðinni sem hefur blundað í mér frá laugardegi. Það kemur stundum fyrir að ég og Völli sexý(tm) hellum nokkrum bjórum í okkur til þess að gera okkur meira sexý. Drekkum okkur þannig að segja sexý. Stundum, ekki oft, þá virkar þetta leikskipulag hjá okkur og veifandi fölsuðum fimmþúsundkrónaseðlum, gullyfirdráttardebetkortum og loforðum um frían nonna þá tekst okkur að plata einstæðar mæður af skítugari búllum bæjarins heim. Til þeirra*. Það hefur nokkrum sinnum komið fyrir að nonninn hefur ekki nægt og því þurft að fara með hana á bæjarins líka og jafnvel stoppað í sviðakjamma-dessert á bsí svo hún hafi eitthvað að narta í á leiðinni heim.

Ég get sagt margar góðar sögur af ævintýrum okkar en ég held að ég láti eina nægja. Þá tókst Völla sexý(tm) að plata eina úr mosfellsveit til þess að taka sig heim og það vildi nú ekki betur til en, ja annaðhvort hefur það verið kryddið af nonnanum eða kartöflunum á aktu taktu, að daman fær þetta heiftarlega vélindabakflæði daginn eftir og er algjörlega ófær um það að keyra strákinn heim. Hún otar að honum einhverju grænu korti sem síðar kom í ljós að var frá yngri dóttur hennar komið en Völli sexý(tm) sem hefur neitað að nota almenningssamgöngur eftir að fréttir um að fuglaflensa gæti mögulega kannski einhvern tímann kannski mögulega borist í menn maldar í móinn og hótar því að láta mömmu sína sækja sig og líta við í kaffi ef daman skutlar honum ekki heim. Daman sem er með samanbitnar varir og tárvot augu af bakflæði sér þess vegna engan valkost annan í stöðunni en að láta frumburð sinn skutla Völla sexý(tm) heim. Í dag er Völli sexý(tm) þekktur fyrir að láta oft út úr sér setninguna "Kallarðu þetta vandræðalega þögn? Ég skal segja þér frá vandræðalegri þögn!"

Ástæðan fyrir því að ég byrjaði á þessu öllu saman var sú að ég náði að plata eina dömuna um helgina. Fór líka með hana heim til mín! Kynnti hana fyrir Gönnsó og allt! Gönnsó er ekki hrifin af því að vera vakin klukkan sex um morguninn á sunnudegi til þess að vera kynnt fyrir tilvonandi tengdadóttur sem nota bene er með sósutaumana af nonnanum framan í og á sér. Þegar maður er líka búinn að vera að blæða yfirdrættinum í breezera og nonnabita í stúlkur þá býst maður svo sem alveg eins við því að maður gæti orðið heppinn. Ekki að þær ætli "aðeins að liggja á meltunni" og kasti sér svo í rúmið og steinsofni. Ég á meira að segja upptöku úr vefmyndavélinni þar sem ég er að hella úr góðglöðum skálum reiði minnar yfir þessari framkomu. Sit nakinn með stúdentshúfuna, sem fyrir mér er ómissandi partur af ástarmökum, fyrir framan tölvuna nýbúinn að skrá dömuna í framsókn.

*eins og ég segi við alla mína ættingja: "Hver heldurðu að vilji þrítugan gleraugnaglám sem býr ennþá heima hjá mömmu sinni? Nei, amma, ég er ekki að fara að ná mér í kærustu!"

Random mánudagur.

Jibbí Kóla!

Fer til útlanda 15. júní. Glaður. Mjög glaður.

Ég býð velkominn nýjan meðlim!

Hann tók áskorun minni og hér er hann með sitt fyrsta innslag:

FRIÐGEIR ER VINUR MINN!

Nei ég er ekki að læra fyrir fokking próf.

Ég hef spurt góðan vin minn Friðgeir G. Sigurðsson um það hvort hann væri ekki til að vera með smá horn hérna inni eins og einu sinni í viku. Þetta lítur mjög vel út og samningaviðræður langt komnar. Jafnvel að við gætum fengið fyrsta innslagið af "Friðgeir er vinur minn!"



Friðgeir, sem er kannski betur þekktur sem leigubílstjóri á númer 142 hjá Bæjarleiðum, mun þar syngja gamla íslenska slagara sem flest okkar ættu að kannast við. Ert þú tilbúinn í Friðgeir?

Allir með kossaveikina?

Hækkandi sól og allir óléttir eða með barn í barnavagni. Hvað er málið? Búðin er full af stúlkum með bumbuna út í loftið eða barn í vagni. Er eitthver keppni í gangi sem ég var ekki látinn vita af? Erum við strax farin að stefna á 400 þúsund? Endalausar spurningar sem ég fæ engin svör við. Sýnir bara hversu rosalega erfitt það er að vera ég. Hver myndi til dæmis vilja leggja sitt af mörkum í 400 þúsund takmarkinu með því að leggjast með þrítugum gleraugnagámi sem býr ennþá hjá mömmu sinni? Ekki ég! Ekki ég!

Svo þrammar þetta um bæinn rosalega stolt bara af því þeim tókst að gleyma að setja á sig dömubindi einn mánuðinn og fengu einhvern skítugan gaur sem vinnur á lagernum hjá Ó. Johnson og Kaaaaaber til þess að sæða sig! Er þetta kannski aukahluturinn fyrir sumarið? Þeytingur í annarri og barn í hinni? "Ég langaði bara svo mikið í barn! Það fer svo vel með ísnum þegar maður er niðri í bæ! Ha ha ha! Ég vill bara fá mér annað á næsta ári! Það er líka svo fínt að vera í svona feðraorlofi ógeðslega ófó og allt saman!"

Hvað var með það að vera óléttur um hávetur. Fela skömmina með þykkri dúnúlpu. Fólk í dag bara kann sig ekki. Hefur enginn ykkar verið að lesa dv og hlustað og/eða horft á fréttir? Það eru u.þ.b. 73% líkur á því að börnin verði kærð fyrir fjárdrátt, ofbeldi eða nauðgun. Þetta er vísindalega sannað og ekki hægt að mæla á móti því. Hin 27% verða barnaníðingar. Framtíðin er ekki björt. Hvenær urðum við eiginlega öll glæpamenn? Hvar beygðum við af réttri leið? Eru þetta sigurlaun sjálfstæðisins? Barðist Jón Sigurðsson virkilega til einskis?

Ég er farinn að njósna um nágrannann. Mér líkar ekki við smettið á honum og held ég ætti að koma upplýsinum um hann til Blátt áfram. Eða á maður bara að hringja strax í lögguna?