Fari það til helvít......

Jæja... ný öld og nýir siðir. Í skólanum að blogga. Hvað verður það næst? Fólk horfir á mig því hér sit ég í tölvustofunni nakinn og kæri mig kollóttann um alla þá sem stara á mig og hvísla í hljóði. "Þetta er frjálst land þarna homminn þinn!" Þau geta ekkert sagt mér hvað ég má og má ekki gera.

Skjólstæðingurinn er að koma... veit ekki hvernig hann tekur því að þurfa að skemmta sér einn núna. Nenni varla að hanga með honum lengur. Ljúfasti drengur en það er einungis svo mikið sem mig langar að tala um stelpur. Stundum þarf maður að ræða mikilvægari hluti. Eins og tobbalicious. Alltaf gaman að tala um tobbalicious. Hef komist að því nefnilega að einu hlutirnir sem skjólstæðingurinn getur talað um eru eftirfarandi: Ljóshærðar stelpur með stór brjóst, hass- og grasreykingar, drykkjur og hvar næsta drykkja skuli fara fram. 3 mánuðir af þeim umræðum er nóg. Reyndar er ég ekki viss um það að hann viðurkenni úrsögn mína úr hans partí-lífi. Átti nefnilega símtal við hann í gær, mjög svo skemmtilegt. Hér birti ég vel valda kafla úr því:

Skjól: "Verð á Hótel Loftleiðum um kl. 15. Kemurðiu að sækja mig?"
tobbal.: "Ég er í tíma þá"
sk: "Þú kemur þá bara aðeins of seint í tíma!"
to: "Nei"
sk: "jú"

Svona gekk þetta í um það bil 30 mín. Eins og ég hef áður komið inn á í þessu bloggi þá skilur maðurinn ekki orðið nei. Er bara ekki til í hans orðaforða og hann hefur komið sér upp óendanlega mikilli þolinmæði gegn þeim sem nota orðið nei og getur því rökrætt við einstaklinga sem vilja nota orðið svo tímunum skiptir. Einföld aðferð sem kvikindið notar, endurtaka bara síðustu spurningu sem borin var fram og fékk svarið "nei" þangað til viðmælandinn gefst upp eða slysar út úr sér orðinu "Já". Nenni ekki að standa í þessari vitleysu lengur enda er kvikindið orðið pirrað út í mig því ég virðist vera að ná mikilli færni í því að segja honum að hoppa upp í rassg... á sér. Ætli mér verði þá nokkuð boðið í partý til hans í kvöld? Spennandi að fylgjast með.

Kom þá loks einhverju hér inn. Vona að þeir tveir sem lesa þetta fyrir utan mig séu þá sáttir. Kannski ég minnist hér á það að lokum að ég heyrði það um daginn að maður ætti að skrifa niður drauma sína til þess að eitthvað myndi eflast og þá yrði maður meira svona eitthvað meira. Svo með það að leiðarljósi hóf ég að skrifa niður það sem mig hefur dreymt þessa vikuna.

Mánudagur: Ekkert skrifað.
Þriðjudagur: Ekkert skrifað.
Miðvikudagur: Ekkert skrifað.
Fimmtudagur: Ekkert skrifað.
Föstudagur: Gerði mér grein fyrir því að mig hefur ekki dreymt í mörg ár og því er það algjörlega pointless að reyna að skrifa niður það sem mig dreymir. Það kemur ekkert. Andleg færsla til sjálfs: Finna helvítið hann Þórhall Miðil. Láta hann vita hvað mér finnst um hann og segja honum að ég sé alls ekki sáttur. Við hann það er að segja. Berjast við löngunina að segja honum að greiðslan á honum líti út eins og Síberískur skógur. Laaaaaaaaangt á milli róta. Samt töff gleraugu sem almannatengsla og útlitsdeild Norðurljósa gróf upp handa honum fyrir sjónvarpið. Nú er hann svona Alec Baldwin miðlanna. Í eldri kantinum en geðveikt töff.

Heyrumst.

Endur taka.

Ég þarf svolítið mikið alltaf að hafa útvarpið í gangi í vinnunni. Ekki mitt val. En þá fæ ég líka að hlusta á auglýsingar frá myndböndum mánaðarins. Einhver þarf alvarlega að fara að hugsa sinn gang með þær blessuðu auglýsingar. Allar auglýsingar frá þeim sem ég hef heyrt ganga út á þessar þrjár línur til að hvetja fólk til að leigja myndirnar sem auglýstar eru:

-"Gagnrýnendur eru á einu máli að bla bla bla bla bla."
-"Hefur hlotið einróma lof gagnrýnenda."

Einhæft kannski? En það besta er samt að þeir eru farnir að enda allar kynningar á myndunum á orðunum:

-"Mynd sem þú vilt sjá aftur og aftur!"

Gengur bara ekki upp. Glætan að það hitti þannig á að í hverri viku komi 5-6 myndir sem maður vill allar sjá aftur og aftur! Hvenær á maður þá eiginlega að gera eitthvað annað? "Nei, kemst ekki í vinnu í dag. Komu þrjár myndir út í gær sem ég get ekki slitið mig frá maður. Verð bara að sjá þær aftur og aftur. Auglýsingin sagði mér að gera það."

Talandi um að láta út úr sér vitlausa hluti. Á það til að vinna með stórbeinóttum stelpum. Þess vegna verð ég að hætta því að enda beiðnir mínar til þeirra á orðunum: "Reddar þú því ekki. Þú ert stór stelpa." Hefur farið svolítið fyrir ofan garð og neðan. Ég vil meina að þær séu fullorðnar en þær taka því sem svo að ég sé að minnast á stórbeinóttu þeirra. Svona eru strákar og stelpur mismunandi.

Ákveðnir hlutir

Hey kids! Kominn úr búðinni svo ég hef nóg að segja. Kannski ekki neitt af viti en það hefur svo sem ekki stoppað mig fyrr. Nema einu sinni... en það hafði með hungruð börn að gera svo við förum ekki út í það núna.

Þegar maður er að vinna á kassa í matvörubúð verður maður svolítið var við það að fólk lítur í átt til mín með vorkunnarsvip á sér. Svona ungur og fallegur maður fastur í kvöldvinnu og virðist ekki ætla að rætast úr honum. Þess vegna verður maður stundum að passa sig á því hvað maður segir við kúnnanna því ýmislegt leggst á sál þeirra. Þannig var mál með vexti að ung kona var að eiga við mig viðskipti og þannig vildi til að hana langaði að losna við eitthvað að því klinki sem hún var með í buddunni. Ha! ha! ha! Klink í buddunni maður. Djöfull er ég með sóðalegar hugsanir núna! Gleymum því örlitla stund og grípum inn í atburði kvöldsins þar sem hár og karlmannlegur tobbalicious tekur við klinki frá léttklæddu drósinni sem hefur afklætt hann með augunum allan tímann sem hún hefur verið í búðinni. Stúlkan réttir fram einn fimmkallinn í viðbót:

-"Fyrirgefðu mér. Ég þarf bara að losna við þetta."
-"Þetta er allt í lagi, ég er ekki að fara neitt."

Vandræðaleg þögn fyllti búðina. Stúlkan vissi ekki hvert hún ætti að horfa. Sú sorglega sjón sem tók við peningunum og víst var að yrði þar bakvið búðarkassann alla ævi starði daufum augum á móti ekki-augnaráði stúlkunnar. Þau skiptust ekki á fleiri orðum það kvöldið. Viðskiptum þeirra var lokið.

Var reyndar að spá í það að nefna það við hana að ég væri í háskólanum. En hún hefði aldrei trúað mér. Bara klappað mér á kinn og hvíslað að mér á hughreystandi hátt: "Auðvitað ertu í Háskólanum, vinur."

Komst þó fljótt yfir þetta. Stuttu seinna komu svo inn tveir drengir. Djöfull vissi ég það að það yrðu einhver leiðindi með þá tvo. Sá það nefnilega að þeir voru algjörir hálfvitar. Gat heyrt í þeim þar sem þeir flökkuðu um búðina og töluðu um mikilvægi þeirra hjá fyrirtækinu sem þeir vinna hjá. Komu svo að kassanum og í röðinni mátti heyra til annars þeirra segja: "Svo! Ætla ég að vera ógeðslega leiðinlegi viðskiptavinurinn sem lætur taka til baka hluti sem hann ætlar að versla." Hafði ekki hjartað í mér að segja honum að hann væri það. Kom svo ekki í ljós að fíflið átti ekki fyrir því sem hann ætlaði að kaupa og þurfti að láta taka vörur frá. Kræst!

Jæja. Hættur. Þarf að pakka tölvunni aftur í kassa til að senda í ferðalag. Útskýri það kannski einhvern daginn hvers vegna ég þurfti að taka hana upp. Ha ha ha. Ef ég held íbúðinni það er að segja.

Í EM lífsins er ég fyrirliði!

Spánarpartý á föstudag. Sangriadrykkja. Maður verður aldrei fullur af sangria maður. Tókst samt að búa til nýjan dans. Sem er afrek útaf fyrir sig þar sem ég kann ekki að dansa. Síðasti dagurinn sem thinkpad litli eyðir á Eggerti. Fer nú í ferðalag til útlanda. Kemur kannski aftur? Sjáum til. Furðulega mikill mánudagur í mér í dag. Brjálaður í skapinu og ég hef ekki hugmynd um af hverju. Vaknaður snemma, búinn að læra og svo sem tilbúinn í daginn nema hvað ég blóta líkt og skítug áströlsk hóra. Sem ég viðurkenni að ég er.

Svo verð ég nú að fara að henda mér á bókasafnið og reyna að læra eitthvað. Held að það sé naðsynlegt í nútímasamfélagi og því menntaumhverfi sem ég heng í að læra örlítið og ekki sakar að gera það á bókasafninu. Menntamaðurinn tobbalicious. There is a joke if there ever was one! Næ þó að þykjast mig í gegnum það. Vonandi sjá þau ekki í gegnum mig.

Jæja, nýja vika. Nú eru það bara ég og þú. Sjáum hver stendur eftir að þér lýkur. Vonandi ég.

Þreyttur

Nenni ekki að skrifa að því að ég er þreyttur. Farinn að sofa. Alltaf gott að sofa.

Alvara? Hvenær?

Mig vantar orð. Mig langar að skrifa. Mig vantar eitthvað annað en háskóla. Háskóli er rugl. Fyrirgefið mér öll sem hafa klárað hann. Hann skibbtir ekki máli. Orð skibbta ekki máli. Eða skibbtir máli kvort jeg skrifa rjetta íslensku eða ekki. Getið ekki skilið ef ég sleppi orðum? I dont nó maður. Skrítið að maður þurfi að fara í háskóla til þess að læra að maður eigi að eignast eigin hugsun með því að hlusta á hvað aðrir hafi sagt. Háskóli er því miður leiðinlegur. En það er gott að vita það að nú er ég læstur í vefnum. Hvernig kemst ég út með fleiri milljónir á bakinu því ég slysaðist hingað inn?

Mér fannst menntaskóli leiðinlegur af því að allt var gert til þess að beina manni að þeirri braut að hugsa líkt og allir aðrir sem útskrifast höfðu. Hvað skiptir mig máli aðrir? Veit ekki! En næ í fína vinnu þegar ég hef loks lokið því að refsa sjálfum mér með því að ganga í gegnum þetta. Ha ha ha ha ha! Svo hvernig reddum við okkur þá? Með því, kannski, ekki hlusta á kennara? Mér finnst mjög leiðinlegt að þurfa að hlusta á fólk sem talið er viturt og finnast það vitlaust. Biðst afsökunar á því. Eða ekki.

Geri mitt besta til þess að halda mér í þessum viðbjóði. Þetta er samt alveg eins og menntaskóli. Sem er svo sorglegt. "Nei! Það er ekki sorglegt því þar lærði ég ALLT." Ehhhhhhh.... fuck you!

Kannski er það að ég hef ekki sofið í daga. Kannski af því ég elska ykkur. Hvuuuuuu----eeeerrr veit? Ekki ég. Ég er fastur í menntaskóla og nálgast þrítugt. Go figure.

Eitthvað að gerast í hýrmálum tobbaliciousar?


You are the pilot.


Saint Exupery's 'The Little Prince' Quiz.
brought to you by Quizilla

tobbalicious er kominn með aðdáanda. Hýran aðdáanda sem tjáir hverjum sem er að hann gráti sig í svefn á kvöldin þar sem tobbalicious hefur ekki enn tjáð honum: "Patience my pet. It is all falling in to place." Ætli maður skelli sér þá ekki á deit eftir helgi. Mona Lisa smile. Það er svona mynd sem við hýru strákarnir förum að sjá held ég. Við finnum allir smá part af okkur í Júlíu Litlu með Varirnar. Hugsið ykkur nú ef þeir sem börðust gegn Kárahnjúkavirkjun hefðu haft með sér ameríska-pólskættaða þrjóska glyðru sem liti út eins og Júlía með sér í liði. Þá er ég hræddur um að skÍtalarnir væru ekki að fórna lífi og limum við það að búa til nýtt stöðuvatn hér á landi. Hafði aldrei pælt í því hvað það er augljóst að hafa nýtt stöðuvatn á þessum stað. Vatnajökull er þarna rétt hjá! Við verðum með "Þúsundvatnajökulinn". Finnland my freakin' ass!

Shine on sweet jesus!

Ekkert betra að gera en blogga. Líður að lokum. Búinn að skrifa hér inn eins og lítil rotta. Ef litlar rottur gætu skrifað það er að segja. Hef fulla trú á því að rottur geti skrifað, því að rottur eru líka menn. Ég mismuna ekki. Hver man ekki eftir Ben, litla rottudrengnum, sem var mismunað einungis vegna þröngsýni manna. Synd og skömm. Hvað ætli hafi orðið af honum?

Fæ að spila fótknattleik á morgun. Loksins. Glaður yfir því. Líka af því að ég fæ að vinna í búðinni um helgina. Það veitir mér jafnvel enn meiri gleði heldur en að fá að sparka bolta. Vonandi kemur einhver og rænir búðina. Kemst þá loksins í áfallahjálp. Ég er búinn að vera að safna að mér áföllum og sá sálfræðingur sem fær mig á ærið verk fyrir höndum. I gots problems maður og sá fær að heyra þau. Tvisvar. Áfallahjálp handa áfallahjálpinni. "Hann hætti ekki! Ahhh ahh bú hú." Sýnir bara að sálfræðingar eru greinilega aumingjar.

Nema Jóhann Ingi náttlega. "Koma svo strákar! Boltinn er vinur ykkar! Munið hvað við töluðum um á síðasta fundi." Maður kominn í þokkalega stemmningu yfir þessu móti maður. Damn. Íslandi allt! Þangað til við töpum náttlega. Ég vissi það að við myndum tapa. Hafði enga trú á því að það gæti nokkuð komið út úr þessu liði. Vantar Kristján Arason.

Þjáist ég?

Hættur að sofa. Sem er nokkuð gott á mig því í tíma um daginn var ég spurður að því hvenær ég svæfi. Ég sagði: "Aldrei!" Allir hlógu voðalega og fannst þetta fyndið. Í dag hlæ ég ekki. Ég sef nefnilega aldrei. Verð orðinn góður eftir tvo daga í viðbót. Tók eftir því að það eru myndalegir fjólubláir baugar komnir undir augun og get ég því ekki notað linsurnar, gleraugun fela þá þó þokkalega. Samt fara þeir að ná þeirri stærð að gleraugun tolla ekki á andlitinu þó mitt góða nef hafi nú alltaf gert sitt besta til þess að standa sem lengst frá andlitinu. Ég held vegna þess að það skammist sín fyrir andlitið. Snobbnef tobbaliciousar.

Ég hef þá alla vegna tíma til þess að blogga ekki satt? Verð að hætta því að nota þennan hátt við að enda setningar ekki satt? Ekki satt. Veit barasta ekki af hverju ég nota það. Ekki eins og ég sé að bíða eftir svari. Held maður noti þetta til þess að neyða aðra til að taka undir skoðanir sínar. Dæmi:
Kærasta: "Ég lít helvíti vel út í þessum kjól, ekki satt?"
Kærasti: "Svona lala. Ekkert sérstök svo sem."
SLAMMMMM!!!!!!!!!!!!!
Kærasti: "Sigga! Komdu út af klósettinu. Hvað sagði ég? Eitthvað vitlaust?"

Hvað er með stelpur og það að reyna alltaf að fá mann til að ganga í gildrur. "Eitt-núll fyrir mér! Hárugi mannapi!" Ég skal svo sem alveg gefa þeim að það er að nokkru leyti okkur að kenna því við erum yfirleitt það "óskynsamir" að við gleymum oft að velta fyrir okkur hvað við erum að láta út úr okkur.

Stelpa: "Mér þætti vænt um það ef þú gætir tekið upp skítugu sokkana og nærbuxurnar þínar."
Strákur: "Já, mér þætti líka voða vænt um það ef þú myndir halda kjafti."

Þarna myndi maður halda að staðan væri nokkurn veginn jöfn. En nei. Auðvitað var það sem VIÐ sögðum miklu verra, því við erum "tilfinningalausir hálfvitar". Stundum skil ég bara ekki stelpur. Enginn húmor í þeim.

Er búinn að eignast nýja vinkonu. Haldið ykkur nú, því fyrir áramót var ég iðinn við að rakka þennan þjóðflokk niður og minnir að orðið geðveikir hafi oft komið fyrir í reiðipistlum mínum um þetta fólk, en hún er nameríkani. Á dauða mínum átti ég von. Samt er nú alltaf hægt að finna eitthvað sem þetta fólk tekur uppá sem fær mann til að flissa. Þannig er að hún titlar sig írskan-kaþólikka. Á íslensku útleggst það heiðingi, held ég? Alla vegna þá titlar heiðinginn sig írskan-kaþólikka og er mjög stolt af uppruna sínum og það gaf mér góða hugmynd um hvað ég ætla mér fyrir í framtíðinni. Nú fylgi ég í fótspor föður míns, flyt til Svíþjóðar og læri það hvernig best ég get blóðmjólkað félagsþjónustu þeirra svílendinga(?), nema hér kemur sá partur sem mun gera mig að föðurbetrungi. Ég neita að kalla sjálfan mig annað en íslenskan-mótmælanda. Fer svo í pílagrímaferðir til
Eisleben til að komast í nánari tengls við uppruna minn sem mótmælanda. Geng með hálsmen úr gulli, exi að sjálfsögðu, og útskýri fyrir öllum sem spyrja mig: "Yes, do you know Skálholt? That´s where we took the head of the pagan, Jón Arason. It was a proud moment in our quest for a lutherian republic instead of a catholic dictatorship."

Ætli hún verði móðguð ef ég byrja að kalla hana Kennedy? Fer að ganga í öllu appelsínugulu og segist gera það til að sýna samstöðu með henni og öllum félögum hennar sem fallið hafa í baráttunni á Írlandi. Maður verður stundum að sýna að maður er meðvitaður um það sem gerist í kringum sig. Ég er nú í háskólanum og á að heita menntamaður. "I would just like to apologize for the way our people have treated your people." Svona fyrsta skrefið til að sýna fram á að við getum lifað saman í sátt og samlyndi.

Byggja upp! Brjóta niður!

"Vitlu fá nafnspjaldið þitt aftur? Þá verður þú að kyssa mig." Þoli ekki þegar ég lendi í þessu í búðinni. Sko, það er elliheimili beint á móti búðinni og ég er orðinn fórnarlamb kynferðislegrar áreitni af hálfu einhvers gamlingjagengis sem kemur alltaf yfir þegar ég er á kassanum. Þetta er að verða óþolandi ástand. Myndi svo sem sætta mig við þetta ef það væru einhverjar myndarlegar stelpur þarna inni á milli. En nei, þetta þurfa náttlega að vera nördarnir af elliheimilinu. Bara einhverjar ljótar kellingar, ég hef nú samt séð nokkrar koma þaðan út sem ég myndi ekkert skammast mín fyrir að taka með í mat til mömmu. Hópurinn sem nú áreitir mig kemur alltaf inn um níu-leytið þegar minnst er að gera í búðinni og yfirleitt er sú sem vinnur með mér farin í mat. Þær eru yfirleitt 3-4 og ætla greinilega ekkert að versla neitt. Það mesta sem þær hafa keypt er einn pakki af extra-tyggjói og það var einungis vegna þess að ég var farinn að hágráta og hótaði að hringja á lögguna. Þetta byrjar voða saklaust hjá þeim, þær koma beint inn og umkringja mig á kassanum, segja eitthvað eitthvað það lágt að ég þarf að segja "ha?" og þá kemur fyrsta skotið frá þeim og veiðitíminn er hafinn. tobbalicious er bráðinn og hárbeitt skot frá uppþornuðum vörum gamlingjanna eru skotfærin.

"Ha?", segi ég, og veit strax að nú kemur það.
"Ha?, segir sá sem vill fá það í rassinn!" Ha ha ha ha ha ha ha!!! eða "Ha?, viltu kyssa mig? Varstu að segja það?" eða kannski "Hættu að tala og sýndu okkur á þér typpið. Svona sætir strákar eiga ekki að tala, bara sýna, SÝNA, SÝNA!!! Ú, við erum allar að hittna, er það ekki stelpur?"

Óþolandi. Ég er að segja ykkur það. Svo er ekkert sem fyrirtækið getur gert í þessu. Of fáir starfsmenn í öryggisdeild til þess að ég geti fengið vörð á meðan ég sinni vaktinni, engin hljóðupptaka með öryggismyndavélunum og svo eru kerlingarnar það kræfar að þær geta valsað um búðina án þess að við getum nokkurn tímann borið kennsl á þær. Þær bera nefnilega framan í sig sítrónusafa svo andlit þeirra sést ekki á myndböndum öryggismyndavélanna. Fyrirtækið hefur líka tjáð mér að það ætli ekki að leggja í aukinn kostnað og uppfæra kerfið til þess að þessi aðferð þeirra virki ekki. Auk þess sem það er alltaf hlegið að mér þegar ég er á skrifstofu fyrirtækisins að rekja mína raunasögu. Það getur svo sem vel verið að ég sé "karlmaður", "ungur og hraustur" og "hrist þetta af mér". Orð geta bara verið svo beitt og sært mann virkilega illa. Verst er samt þegar þær taka eitthvað af kassanum og láta mig elta sig um alla búð. Kasta síðan hlutnum á milli sín, mynda hring utan um mig og kalla síðan að mér virkilega niðrandi orð. Þessu fylgir kannski líka að þær sem ég sný bakið í klappa mér eða klípa í rassinn og láta eitthvað fylgja með eins og; "Farðu úr að ofan!", "Komdu og kysstu gamla konu" eða "tíkall ef þú sýnir okkur magavöðvana." Svo kasta þær í mig tíkalli. Ái.

Veit eiginlega ekki hvað ég á til bragðs að taka. Það er búið að skipta um allt í augunum á þeim og þær algjörlega tilfinningalausar gagnvart piparúðanum sem ég reyndi einu sinni að nota mér til varnar. Það æsti þær einungis meira, æptu upp yfir sig og vildu fá svona "tígrisdýr" sem einhver töggur væri í í rúmið með sér. Ætli það endi bara ekki með því að ég verði að segja upp vinnunni allt út af einhverjum vandræðagamlingjum. Sem mér finnst mjög leiðinlegt þar sem það hefur alltaf verið draumur minn að vinna í verslun. Búinn að vinna að því frá því ég var lítill polli og tók allt úr skápunum heima hjá ömmu, raðaði upp í hillurnar aftur eftir að hafa verðmerkt og lét svo kellinguna ekki komast í matseld fyrr en hún væri búin að renna því í gegn á "kassanum" sem ég hafði dundað mér við að gera úr pappakössum sem ég fann niður í geymslu hjá þeim ömmu og afa. Búðina kallaði ég Samúelsbúð því allir kassarnir sem ég hafði náð í voru merktir "Samúel töl. 24-67", Samúel töl. 68-102" og svo framvegis. Ég var voðalega stoltur af þessu en þetta fór illa í afa gamla og ég man hvað ég grét þegar einn daginn hann tók sig til og málaði yfir það sem skrifað var á kassana og heimtaði að "búðin" mín yrði að fá nýtt nafn. Hvað er að því að búð heiti Samúelsbúð????

Það eru nú til aðrar búðir en þessar, ekki satt? Ég hef bara lagt svo mikið af tilfinningum í þessa, MÍNA, búð. Þarna liggja mín tár,öll þau skipti sem ég hef legið á hnjánum á gólfinu og endurraðað í hilluna ákveðinni vöru þangað til ég hef verið 100% viss um það að hún sé boðleg kúnnanum. Grátið er tilfinningalausir og úrillir kúnnar vaða inn, rífa vöruna úr hillunni og henda í körfuna án þess að hugsa nokkuð til þess hve mikil vinna, sviti og tími hefur farið í að setja hana þarna honum til þægindaauka og, vil ég halda fram, gleði. Ég hef öxlina sem kúnnar geta grátið á, alltaf tilbúinn í faðmlag ef þess þarf og hika ekki við að skjalla hvern þann sem ég sé að þarfnast þess. Mitt er að gleðja og láta fólki finnast líkt og það væri heima í stofu hjá sér að versla. Svona nokkurs konar Hjallastefna eins og er á leikskólunum, fyrir utan það að ég er svo sem ekkert að hleypa kúnnunum inn eftir kyni eða skipta búðinni í tvennt, einn partur fyrir konur og hinn fyrir karla. Nei, hjá mér eru allir menn konur og allar konur menn. Læt líka kúnnana mína vita af því. "Þú þarft ekkert að skammast þín stelpa, því að þú ert líka maður." "Svona stattu þig stóri strákur! Ég veit að það er kona innra með þér sem bíður eftir því að fá að komast út." Þetta fær þeim til að líða betur. Ég finn það bara þegar ég sé tárvot augun af gleði horfa á mig. Fær manni til að líða vel í sálinni.

Talandi um að líða vel í sálinni þá hlustaði ég á Þórhall Miðil áðan. Hugsa sér hvað hann er heppinn maður! Væri ekki það sama ef hann héti til dæmis Þórhallur Blöndal. Stundum er bara eins og menn séu fæddir til þess að gera ákveðna hluti. Alla vegna þá var Þórhallur Miðill eitthvað að hjálpa fólki að komast í samband við ættingja sem komnir væru yfir móðuna miklu. Ég velti því samt oft fyrir mér hvernig maðurinn fer að þessu? Sko, því einu sinni var vinur minn með svona nýjan GSM-síma í láni þar sem hann gat hringt í tvo í einu og talað við þá báða samstundis. Einu sinni hringdi hann í mig sko og ég vissi aldrei hvorn vina minna ég væri að tala við: "Varst þetta þú Kalli? Varst þetta kannski þú Siggi?" Þórhallur Miðill nær alltaf að koma þessu rétt frá sér og klúðrar aldrei. Aldrei! Væri það ekki vandræðalegt ef hann myndi nú einhvern tímann ruglast og byrja að spyrja drauginn hvort hann kannaðist við þennann og þennann og héldi að hlustandinn væri draugurinn. Ha ha! Væri það nú ekki alveg milljón maður.

Tuff! Tuff!

Ég hræki á myndina sem ég sá í bíó í gær. Djöfuls viðbjóður var hún. Þess vegna segi ég engum hvaða mynd ég sá en mæli eindregið með því að þið sjáið hana ekki. Tuff!

Halló heimur! You gay bastard!

Byrjaði ég að blogga af því mér leiddist eða leiddist mér af því ég byrjaði að blogga? Er þetta ekki einmitt spurningin? Hamlet, ég vildi biðja þig vinsamlegast um að losa þig við hauskúpuna, taka upp thinkpadinn og spyrja Google ráða. Að vera eða ekki vera? Þar liggur efinn. I?m feeling lucky! Enter. Kemur svo bara í ljós hvað netið gefur þér ekki satt? Alltaf hef ég nóg af spurningum en engin svör.

Á laugardagsmorgun fékk ég að gera æðislegan hlut. Óð snjóinn upp í herðar, bjó til engla í hann og fór í snjókast. Hvers annars er hægt að óska sér en að fá að vera barn í smástund. Þangað til hendurnar æpa af kulda og maður finnur ekki fyrir tánum lengur. He he he he. Verð að segja það að ég hef ekki skemmt mér jafnvel í langan, langan, langan tíma. Vildi að ég væri að gera akkúrat sama hlut núna. Nema af því ég er orðinn háður því að hanga á netinu svo tímunum skiptir þá nenni ég því ekki. Þarf líka að þvo þvott og svoleiðis leiðindi einhver.

Vantar reiðina í mig sem ég hafði þegar ég var yngri. Nú nenni ég bara ekki lengur að pirra mig út í þjóðfélagið og vantmátt minn gagnvart því. Nú pirra ég mig bara yfir því að nenna ekki neinu. Pirra mig yfir því að nenna ekki að pirra mig. Sem auðvitað gerir mig enn pirraðari.

Jæja, nóg af pirri í bili. Skemmtið ykkur. Ég nenni því ekki.

Pása???

Lítur út fyrir það að eftir þessa viku fari þetta blessaða blogg í smá pásu. EN það er þá alltaf hægt að lesa bara frá byrjun þangað til ég byrja aftur. Óviðráðanlegar aðstæður sem valda því að þessu ævintýri er lokið í bili. Ég kem samt aftur.... ekki gráta. Ég kem alltaf aftur. Mitt vandamál í lífinu, veit ekki hvenær ég á að hætta. Kannski losna ég við bakteríuna að þykjast hafa eitthvað að segja? "Blogg! Pútúí! Er það ekki bara eitthvað fyrir bólugrafna nörda sem skoða alltof mikið klám á netinu og reyna að bæta upp fyrir það með því að tala um gagnslausa hluti í dagbókarformi?" En það er einmitt góð lýsing á þér tobbalicious, segir fjöldinn þá við mig. Komdu þér í meðferð. Losaðu þig við klámfíknina og gerðu þér grein fyrir því að fólk les þetta einungis vegna þess að það vorkennir þér. Og móður þinni að þurfa að eiga þig að. 18 ára ábyrgð, nei tobbalicious, í þínu tilviki er þetta lífstíðarfangelsi sem greyið konan er komin í. Skammastu þín! Pútúí!, tobbalicious, pútúí!

Svo lesið nægju ykkar í þessari viku. Lesið líkt og þið hafið aldrei lesið áður, hvern er ég að blekkja, þið hafið aldrei lesið þetta er það? Ég kann ekki að skrifa og þið ekki að lesa. Hefði aldrei gengið upp hvort sem er sem sagt. Andskotinn. Hefði átt að sjá þetta miklu fyrr. Elska ykkur samt.

Anorexíudansinn

Hlustaði á útvarpið í vinnunni. Stillt er á lágmenningarstöðvar og neyðist ég til að hlusta á viðbjóðinn í 7 tíma á dag. Stundum þó gerast þar hlutir sem geta skemmt manni svo tímunum skiptir. Sérstaklega ef sá sem stjórnar þættinum opnar munninn. Tökum sem dæmi þetta:

"Þetta voru Stereophonics! Þeir koma frá Wales sem er einhvers staðar í Norður-Englandi!"

Yes it is, isn´t it?

Lenti líka í smá orðarimmu í búðinni. Kom á kassann ung kona og meðal annars var hún að kaupa poka af bómull. Svo eftirfarandi samskipti áttu sér stað á milli okkar. Kærastinn hennar var mjög þögull og skipti sér ekki af.

Ég renni pokanum af bómull í gegnum skannann og hélt á honum í höndinni og leit á stúlkuna.
Ég: "Ertu á túr?"
Stúlka: "Ha?!!"
Ég: "Nei. Sko. Kærastan mín kaupir alltaf svona eitthvað þegar hún er á túr."
Stúlka: "Ertu að meina dömubindi?"
Ég: "Hey!, ég spurði fyrst. Vertu ekki að grípa frammí fyrir mér! Ertu á túr eða ekki?!"

Þetta er vandamálið með stelpur. Kunna ekki að hlusta og reyna alltaf að koma manni í einhverja yfirheyrslu líkt og það sé eitthvað að MÉR! Lét hana heyra það og benti henni á það að hún myndi aldrei ná sér í almennilegan karlmann nema hún lærði að hlusta og svara síðan af hreinskilni. Er þetta allur árangurinn af kvenréttindabaráttunni? Konur sem eru það merkilegar með sig að þær geti ekki hlusta eða svarað einföldustu spurningum. Puff! Fær ekki að versla hjá mér aftur það er nokkuð ljóst.

Vil nota tækifærið og upplýsa það hér með að nú þekki ég stúlku sem á vinkonu sem notar álfabikar. Það hræðir mig svolítið. Mér finnst þetta svolítið eerie. Tree hugging hippies.

Who´s Your Daddy!!!!

The following are all replies that British women have put on Child Support Agency forms in the section for listing father's details. These are genuine excerpts from the forms:

01. Regarding the identity of the father of my twins; child A was fathered by Jim Munson. I am unsure as to the identity of the father of child B, but I believe that he was conceived on the same night.

02. I am unsure as to the identity of the father of my child as I was being sick out of a window when taken unexpectedly from behind. I can provide you with a list of names of men that I think were at the party if this helps.

03. I do not know the name of the father of my little girl. She was conceived at a party at 3600 Grand Avenue where I had unprotected sex with a man I met that night. I do remember that the sex was so good that I fainted. If you do manage to track down the father can you send me his phone number? Thanks.

04. I don't know the identity of the father of my daughter. He drives a BMW that now has a hole made by my stiletto in one of the door panels. Perhaps you can contact BMW service stations in this area and see if he's had it replaced.

05. I have never had sex with a man. I am awaiting a letter from the Pope confirming that my son's conception was immaculate and that he is Christ risen again.

06. I cannot tell you the name of child A's dad as he informs me that to do so would blow his cover and that would have cataclysmic implications for the British economy. I am torn between doing right by you and right by the country. Please advise.

07. I do not know who the father of my child was as all squaddies look the same to me. I can confirm that he was a Royal Green Jacket.

08. Peter Smith is the father of child A. If you do catch up with him can you ask him what he did with my AC/DC CDs?

09. From the dates it seems that my daughter was conceived at Euro Disney maybe it really is the Magic Kingdom.

10. So much about that night is a blur. The only thing that I remember for sure is Delia Smith did a program about eggs earlier in the evening. If I'd have stayed in and watched more TV rather than going to the party at 146 Miller Drive, mine might have remained unfertilized.

11. I am unsure as to the identity of the father of my baby; after all when you eat a can of beans you can't be sure which one made you fart.

Búðarspjall

Vinna í gær. Var hér um bil búin að gera út af við mig en sem betur fer koma alltaf stundir þar sem maður sér skondnu hliðarnar á lífinu. Reyndar gerast þeir hlutir bara þegar ég er að vinna á kassanum og því spurning um að hætta sem vaktstjóri og taka bara að sér kassann alfarið? Skemmtilegt að eiga samskipti við lifandi, skemmtilega og virka einstaklinga.

Fyrir þá sem ekki vita þá er búðin mín beint fyrir utan elliheimili. Nei, ég verð að biðjast afsökunar á þessu, dvalarheimili vildi ég sagt hafa. Eníhú! Svo inn í búðina koma geðveik gamalmenni sem hafa varla hugmynd um það hvar í andskotanum þau eru. Ekki er fjölskyldan að hjálpa þeim og mér stendur ekki alltaf á sama þegar þau koma inn. Eftir fréttir í gær fylltist búðin af afar misjöfnum gamlingjum. Einn kom inn og þurfti að setjast niður eftir ferðalagið yfir götuna. Sat fyrir framan mig í um það bil 30 mín og ég var ekki alveg viss hvort hann hefði tekið sig til og drepist í stólnum eða væri bara að hvíla sig. Tók svo kerru og lagðist á hana til að taka þungan af löppunum og geta labbað um í búðinni. Þegar hann kom inn bauð ég góðan dag en bauð góða kvöldið þegar hann loksins komst að kassanum 3 tímum seinna. Þá búinn að ná einum hring í búðinni. Kannski ekkert til að gera grín að. Veit ekki. Hann getur ekkert að þessu gert en djöfull finnst mér fólk samt geta verið ómerkilegt!!!! Gamlinginn var með 20 kíló í tveimur pokum og notaðist við staf. Spurði mig hvort ég gæti aðstoðað hann við að fara með pokana yfir götuna og þó svo að ég MEGI ekki fara út úr búðinni þar sem við erum bara tvö datt mér ekki annað í hug en að aðstoða hann því hann leit ekki út fyrir það að geta komist heim með þetta. Á meðan hann biður mig um þetta standa tveir menn á fertugsaldri og þykjast ekkert heyra né sjá! Gamlinginn ákveður síðan að reyna þetta sjálfur, tók hann svona 5 mínútur að koma pokunum í hendurnar, þó svo að ég væri að hjálpa honum, og stafnum síðan fyrir í hendinni sem hélt á léttari pokanum. Hvað gera hinir fílelfdu afsakanir fyrir mannverur á meðan????? Blása úr nös og skilja ekkert í því hvað þetta "gamla helvíti" sé að eyða þeirra tíma. Mikilvægir menn greinilega þarna á ferð. FOKKKKKK!!!! Í alvörunni, er fólki alveg sama? Hefði tekið þá 1 fokking mín að hendast yfir götuna með gamla kallinum og kannski þeim hefði liðið örlítið betur í sálinni á eftir. Get svo svarið það að ef ég væri ekki tilneyddur til að sýna svona viðbjóðum almenna kurteisi hefði ég neitað að afgreiða þá og bent þeim að stunda viðskipti sín annars staðar. VIÐBJÓÐIR.

Kannski of reiður? Ég er kannski ekki barnanna bestur og ekki pólitískt réttur en ég hef þó vit á því hvenær maður Á að bjóða aðstoð og gera góða hluti. Svona framkoma hjá fullorðnu(?) fólki gerir mig ógeðslega reiðann. Ekki eins og maður tapi einhverju á því að gera það RÉTTA í stöðunni einu sinni á ævinni. FOKK.

Ætlaði reyndar að hafa þetta voða fyndið blogg en það er ekki lengur hægt. Því verðið þið að láta ykkur nægja þennan reiðipistil um viðbjóðina tvo sem ekki gátu hjálpað örmagna gamalmenni. Vona að þið drepist í hræðilegu "ekki hjálpa" slysi. Ekki þið, heldur þeir tveir sem horfðu á og gerðu ekki neitt. Hef fulla trú á því að átökin sem gamlinginn lagði á sig í gær kostuðu hann alla vegna 3 mánuði í hvíld til að ná sér aftur.

Þriðja kommentakerfið reynt

Alveg að fá nóg af þessu rugli. En ég met ykkar svör það mikils að ég get ekki annað en haft þennannnnnnnnn möguleika fyrir hendi. Kossar og knús

Bið um grið.........

Leikurinn að sprengja plastkúlur er brillíant tómstundargaman sem ég get stundað í sólahring án þess að fá leið á því. EN NÚ hef ég fundið nýtt tómstundargaman sem mig langar miklu meira að prófa. Vantar reyndar félaga til þess að leika með mér. Hér er það sem ég læt mig dreyma um að leika mér við í alvörunni en læt mér nægja þennan internetleik á meðan. Leikur


Má ég leika?, spurði Guðný vinkonu sína.

Kannski best að hætta svona hugsunum og snúa sér að því að klára söguna. Ferða það er að segja. Við vorum sem sagt komin til meginlandsins. Þurfti auðvitað að bíða eftir skjólstæðingum því skítalir eru listamenn í því að koma alltof seint. Eníhú.... fyrsta spurning skjólstæðingsins (kl.11 að morgni): "Búinn að fá þér bjór?" Nei. Ekki það að mig langaði ekki bjór, meira þannig að mér fannst það illa gert að hella í mig rétt áður en ég átti að hitta fjölskyldu hans.

"Mamma. Pabbi. Þetta er tobbalicious, aðstoðarmaður minn á Íslandi."
"Hikk! Bleeeesssahi féla-ah. Hva segi-ih godd."

Við tók svo ökuferð upp í alpana. Stóð ekki alveg á sama að skjólstæðingurinn væri að keyra. Hann á það nefnilega til að vera að hugsa um eitthvað allt annað en það sem hann er að gera þá stundina. Komumst þó heilu og höldnu til Gressoney sem er lítill bær í ölpunum. FInnið hann bara í atlasnum sem þið fenguð í stúdentsgjöf. Loksins not fyrir hann. Þetta yrði sem sagt nýja heimili mitt næstu 5 daga. Ekki mikill bær svo sem, miðbærinn var eiginlega allur bærinn. Samt er geðveikt flott þarna, fjallgarðar báðum megin við og á kvöldin blasir Oríon við á himni. Nóg af náttúrulýsiningum!

Héldum áramótin hátíðleg, ég og skjölli, á heimili hans. Vorum bara tveir og svo sem ekki mikið að segja frá. Helltum í okkur víni og svo var allt í einu bara komið nýtt ár. Hentum okkur í (mið)bæinn og hlustuðum á cover-band dauðans sem gaf íslenskum sveitabala hljónsum ekkert eftir. Samt flottari söngvari. Svo var haldið á Creperíuna til þess að halda drykkjunni áfram. Þar var voða stuð og því miður líkt og ég átti eftir að kynnast þegar leið á dvöl mína í Gressoney, eina stuðið sem var. Tókst samt, þegar heim var komið og við farnir að sofa, að detta niður af efri hæð kojunnar og rústa á mér rassinum. Haltraði eins og fífl daginn eftir og skjólstæðingurinn skemmti sér við það að stoppa alla sem hann þekkti út á götu og segja þeim hvað hafði komið fyrir um nóttina. Hvað við hlógum. Ha! ha! ha!

Engin skíði sem sagt þann daginn. Henti mér svo á skíði þann annnnnnannnnnn og skemmti mér. Síðan voru það snjóbretti þann þriðja. Dauði og djöfull! Dauði og andskotans djöfull! sem það er bæði skemmtilegt en jafnframt erfitt. Stóð ekki í freakin lappirnar og lá meira á grúfu heldur en að standa uppréttur á brettinu. Lenti svo í því skemmtilega atriði eftir að hafa komist um það bil 10 metra niður brekkuna að fyrir framan mig liggu barn sem hafði tekist að sjálfsdáðum að detta. Hágrenjandi krakkinn tilkynnir síðan móður sinni með stolti að það hafi verið ég sem keyrði það niður. Sem náttlega gerði kellinguna brjálaða og heimtaði hún nafn og símanúmer því ef barnið (sem þá stóð í lappirnar, grenjandi enn) væri fótbrotið fengi ég svo aldeilis að borga. Það sem ég er heiðarlegur og góður strákur þoldi ég ekki að logið væri upp á mig og gargaði því á móti á skítölsku. Endaði með því að þær komu sér loks í burtu og ég gat haldið áfram að láta mig detta á 5 metra fresti. Komst hálfa leið niður fjallið og gafst þar upp. Lappir ónýtar og aumur rassinn farinn að láta vita af sér.

Tók því lyftuna niður. Hitti þar þrjár lögfræður (er þetta ekki pólitískt rétt svona?) sem létu mig hafa símanúmerið hjá sér og ætla að koma og heimsækja mig. Allir skítlendingar sem ég hitti þarna úti urðu bæði ástfangnir af landi og dreng. Því má búast við innrás skítlendinga þetta árið. Verst að ég er svo illa staddur fjárhagslega að ég verð að rukka fyrir þær skoðunarferðir sem ég fer með þeim í. Kannski ég bjóði þeim líka gistingu? 5000 kall á nóttina og loforð um það að ég reyni ekki við þau. Ekki slæmt tilboð það.

Aumur um allan líkamann ákvað ég að fara ekki í hlíðarnar síðasta daginn. Sá fram á það að hafa ekki einu sinni styrkinn í að taka með mér handfarangur. Flogið heim þann fimmta. Fékk sem betur fer félagsskap alla leiðina. Vorum þrjú saman. Ríkharður, skítali sem hér er búsettur, grét það að þurfa að skilja við heimaland sitt. Marcella, skítala sem hér skiptir nema, grét það að hafa skilið við Ísland og snúið heim. Hana skil ég vel. Amma hennar dó, kærastinn sendi tölvupóst til að segja henni að hann væri ástfanginn af íslendingu, pabbi hennar veiktist illilega og lá öll jólin og áramótin einnig í rúminu og mamma hennar neitaði að elda því hún þurfti að einbeita sér að fullu að koma eiginmanni sínum aftur á fætur. SLÆM JÓL!! Mjög slæm.

Komst því heill heim. Grét líkt og alltaf þegar flugfreyjan bauð okkur velkomin til Íslands með orðunum: "Velkomin heim!" Gera þetta bara til þess að gera grín, held ég.

Þá er sagan búinn. Náði einhvern veginn að skrifa helling um þetta en samt gerðist eiginlega ekki neitt.

Fyrir þá sem nenntu ekki að lesa alla söguna þá er hún hér í styttri útgáfu: Keflavík-London-Sardína-Mílanó-Gressoney-Bergamo-London-Keflavík. Hefði getað komist upp með að segja hana svona held ég?

Matarboð aftur!!!

Kominn í sama pakkann sýnist mér. Búinn að bjóða skítlendingum í mat á frædei. Eitthvað mjög auðvelt sem verður eldað. Ætli ég skelli mér svo ekki á Hringinn aftur í kvöld. Skítlaskar stúlkur að biðja mig um að koma með sér. Ég held það sé til þess að sýna mér hvernig alvöru karlmenn líti út.

"Safe bet" tobbalicious verður mitt nafn. Annars komst ég að því að þrjú námskeið sem ég er búinn að velja eru kennd á sama tíma, það gæti því gerst að tobbalicious gerist heilbrigðisráðherra í smá stund og skeri örlítið niður. Alltaf gaman að skera niður. Núna t.d þarf ég að gera upp við mig hvort ég eigi að fara í fyrirlestur í Mann iii eða umræðutíma í Mann ii. Reyndi að fara auðveldu leiðina út úr því og kasta upp á það, en peningurinn lenti upp á rönd. Ætli það komi oft fyrir?

Datt í hug nýr dónalegur málsháttur. Nú er komið að ykkur að giska hvaða orð vantar inn í:

Eins fæði er annars ........

Kannski smitaður af þessum umskiptum sem ég stend fyrir í kynhneið minni.

pneumókokkafjölsykrur

FOkkt if I know what it means! Hljómar samt eins og eitthvað sem gæti rústað manni í sjómann. i.

Jæja, kids. tobbalicious er nú kominn á fullt í heimspekideild og þau undur og stórmerki gerðust að strákurinn virtist vera að læra. Kennarar töluðu nokkuð skýrt og ég fann varla fyrir neinum flökurleika. Kannski maður sé að gera rétt með þessum skiptum? Er samt strax farinn að útiloka mig frá samnemendum mínum. Reyndist mun auðveldara en ég hélt það yrði. Þrír tímar í dag og með þremur setningum tókst mér að tryggja mér lausan stól við hliðina á mér í allann vetur. Þess má geta að í ölllum tilvikum voru borð og stóll laus og því engin ástæða fyrir því að spurningin væri lögð fyrir mig til að byrja með.

1. "Er þetta pláss laust?" Svar: Ná augnsambandi. Gelta svo tvisvar og helst ná þeim krafti að hor leki úr nös. Feyðandi munnvatn
sakar ekki heldur.

2. "Er þessi stóll laus?" Svar: Ná augnsambandi. Halda augnsambandi meðan þú teygir þig í stólinn, tekur hann upp og hristir
duglega. Haldu augnsambandinu og stólnum enn á lofti, segðu við viðmælanda "já!" og haltu stólnum
þangað til viðkomandi lætur sig hverfa.

3. "Get ég fengið að setjast hérna?" Svar: Ná augnsambandi. Segja svo viðkomandi: "Ef þú gerir mér einn greiða! Nennirðu að lyfta upp bolnum hjá
mér og segja mér hvort þetta sé varta á milli herðablaðanna á mér?"
Hnerra svo í lófann og rétta hann fram.

Bíðið bara þangað til ég fer að kvarta yfir því að enginn vilji setjast við hliðina á mér. Maður er nú alltaf að skipta um skoðun. Aldrei ánæður. Er strax búinn að taka eftir nokkrum smáatriðum sem skilja að nemendur á verk- og heimspekideild. Meðan verkfræðinemar koma í skólann í íþróttaskóm með frönskum rennilás þá eru nemar heimspekideildar í íþróttaskóm með reimum en hafa bara ekki enn náð valdi á því að reima. Því er ekki ólíklegt að heyra klikk! klikk! klikk! þegar þeir æsast allir upp við nýjustu tilvitnuna í Jung og hreyfa löppina upp og niður líkt og æstur hundur myndi rófuna. Annað sem ég tók eftir er sú staðreynd að heimspekinemar, sem eru reyndar nokkrum árum eldri en verkkfræðinemar eru alls óhræddir við að nýta sér alla þá möguleika sem skeggvöxtur hefur uppá að bjóða. Verkfræðingar eru mjög illa að sér í skeggvexti og eru því yfirleitt búnir að klára "rakstur" hýjungsins fyrir vikuna á mánudagsmorgni svo þér líta mjög snyrtilega út í framan.... alltaf. Heimspekinemar eru miklu villtari og hika ekki við að fara út til endimarka þess sem skeggstíll og vöxtur leyfir. Brjálaðir! Halda þeim engin bönd?!!! Þetta endar með slysi. Fer aldrei saman mikill skeggvöxtur og lausar skóreimar.

Annars þarfnast hjól atvinnulífsins snúnings og hefur tobbalicious svarað kallinu með því að lofa sér í vinnu í kvöld. Búðin mín verður því í góðum höndum fram eftir kvöldi og einungis róni sem slysast niður af Hlemmi vegna kulda eða eins og ein góð ránstilraun sem gæti spillt friðnum sem ég býst við í kvöld. Nema náttlega ég myndi bara hella mig fullann og ræna helvítis búlluna????? Þarna er eitthvað sem mér hefur aldrei dottið í hug áður. Ætti ekki í erfiðleikum að lýsa ræningjanum fyrir lögreglunni, ehhhh.... þekki samt sjálfan mig það vel að ég myndi örugglega klúðra því líka. Það kemst þá kannski aldrei upp um það hver rændi búðina??? Myndavélar..... bleh! Syndavélar segi ég! Ef þeir fara eitthvað að reka framan í mig upptökur hef ég tilbúið svar: "Nei, þetta ert bara þú!!!" Hvernig ættu þeir að geta sannað þetta uppá mig þegar ég hef svona góð mótrök? Ekki séns.

Svo ætla ég að reyna að muna eftir því að klára þessa blessuðu ferðasögu á morgun. Ef ekki þá verður það bara að vera þannig, ekki satt?

Textabrotið er svo ætlað þeim sem skilja það.

Bleh! Bleh! Bleh!

Það er janúar. Það er kalt. Það er mánudagur. Sjónvarpið er svo í þokkabót látið. Sem er kannski ekki svo slæmur hlutur. Nema hvað ég er háður fréttum. Engar fréttir í kvöld er ég hræddur um. Auk þess sem það pirrar mig "örlítið" að kvikindið er ekki nema 4 ára. Mér finnst það ekki góð fjárfesting.

Helgin var nokkuð góð. Jó og Spörri heimsótt á föstudag, með tilheyrandi rauðvínsdrykkju og slúðri. Svo kíkti ég til Ritstjórans þar sem staddir voru Pitti sterki frá Tálknafirði og einhver gaur sem einu sinni var í Subterrrrrrrrranean. Endaði náttlega í fylleríi. Skrítið hvað maður verður stundum fullur þegar maður er að drekka áfengi. Ætli það sé einhver tengin þar á milli? Sendi fyrirspurn á vísindavefinn. Reyndar týndi ég húfunni minni. Kom mikið fyrir bæði á skÍtalíu og nú einnig hér heima að fólki finnst gaman að taka af mér húfuna af mér. Næ ekki gríninu en er öruggleg fyndið. Ha ha ha ha. Drep þau seinna.

Laugardagur var svo rólegur. Fram að kveldi. Þá bauð Öli í matarveislu. Eldaði góðan pastarétt og svo drukkum við vín til að skola þessu niður. Stundum getur pasta verið leiðinlegt þegar kemur að því að kyngja, því er gott að hafa nokkra lítra af rauðu við höndina. Fórum svo niður á Kúltúra þar sem haldið var áfram að drekka. Svo náttlega að kynnast öllum nýju útlendingunum sem komnir eru til landsins. Kyssa líka þá sem komnir eru til baka frá útlöndum. Endaði með því reyndar að ég komst að því að ekki allir útlendingar elska mig. Var tobbalicious ekki fyrir fólskulegri líkamsárás aðfaranótt sunnudags!!! Já, ræðist ekki að mér skítugur útlendingur! Greip svo til þéttingsfast um háls mér og faðmaði mig einnig. tobbalicious er svo sem enginn slagsmálahundur en kann þó að verja sig snérist því til sóknar og losaði dverginn af sér. Sem endaði með því að dyravörðurinn snéri tobbalicious í gólfið en sagan endar þó vel því vitni voru að árásinni og var því útlendingnum hent út með því sama og tobbalicious gat haldið áfram skemmtuninni.

Dró með mér "vinkonu" mína á 22 og hittum þar fyrir Stjána, Grím og einhverja stúlku sem sagði mér til nafns en glætan að ég muni það í dag. Hér verð ég að koma á færi afsökunarbeiðni því í annað skipti á ævinni tókst mér, algjörlega fyrir slysni, að koma höndinni á mér fyrir þéttingsfast um brjóst vinkonu. Fórnarlambið í þetta skipti var Stjáni en veit það að Fröken Dóra hefur ekki borið þess bætur síðan höndin á mér læstist um brjóst hennar fyrir einhverjum árum. Verð að hætta þessu, sérstaklega vegna þess að ég ætla mér ekki að gera þetta. Einhvern veginn hittir alltaf svona á. Reyndar held ég að þetta sé fyrsta brjóstið sem ég snerti frá því ég áreitti Fröken Dóru um árið.

Á sunnudag endurnýjaði ég svo kynni mín við búðina mína. Kominn í sama gamla. Sem einhvern veginn eykur enn á þunglyndi dagsins í dag. Síþreyta! Síþreyta! Ég er að safna mér í síþreytu! Hvílik gleði! Loksins eitthvað sem ég er góður í.

Heyri í ykkur seinna.

Konur! Bleh! Þið megið eiga þær.

Mér gengur mjög erfiðlega að sannfæra fólk um það að ég sé í alvörunni að gerast samkynhneigður. EN jú, það er að fara að gerast því kvenkynið hefur runnið sitt skeið á enda. Búinn að fá nóg. Ef þær vilja hafa mig sem samkynhneigðan vin þá skulu þær líka fá SAMKYNHNEIGÐAN vin. Búinn að finna gamla prjónadótið hennar Deezu og kominn vel á stað með fyrsta bleika trefilinn minn. Sem fer nokkuð vel við bleiku húfuna sem ég ætla síðan að ráðast í. Já, kominn tími á rótækar breytingar. Búinn að henda mér upp í Kattholt og velja mér "félaga" til þess að ylja mér á köldum vetrarnóttum. Lítill sætur 20 vetra kettlingur sem flytur inn í næstu viku.

Já, mér líst bara vel á þetta. Nema hvað ætli ég þurfi ekki að raka mig meira? Fara að hugsa aðeins meira um útlitið og ná mér í einhverja góða takta. Þarf að finna spóluna sem ég á hérna heima með... æi... honum þarna hommatittinum úr GK... hvað hét hann aftur?.... Arnar Gauti eða eitthvað álíka. Hann verður mín fyrirmynd í breytingunum. Strípur í hárið er algjört möst. Muna það að kalla alla vini mína "elskurnar mínar", kaupa kápu og svo verður restin bara að koma af sjálfu sér.

Ég ætla að vera þessi feminine týpa af homma. Athuga hvort mér vaxi ekki brjóst og fái þessar "elegant" hreyfingar sem mér finnst konur eiga eitthvað svo auðvelt með. Maður er nú aldeilis búinn að skella sér í djúpu laugina. Hvað morgundagurinn ber í skauti sér veit enginn. Eitt er þó víst að tobbalicious er ekki lengur "Karlmaður", heldur "Karlamaður".

Ljúfa líf

Föstudagur... búinn að koma mér í vinnu aftur í búðinni.
Laugardagur... matur hjá Öla.
Sunnudagur... búðin kallar.
Mánudagur... þunglyndi á ný.

Gott að vita það að lífið gengu sinn vanagang og ekkert breytist. Ekki fyrr en ég kynni heiminn fyrir nýja kærasta mínum. En hann ætla ég að halda fyrir sjálfan mig þangað til ég tel rétt að segja heiminum að ég sé hommi. Nú er hvorki staður né stund fyrir það.

I'm a talented boy!

Veit ekki af hverju ég nota svona oft upphrópunarmerki! Háður þeim núna! Get ekki hætt!!!!!!! Hjálpið mér!!! Nei, ég skal hætta þessari vitleysu. Höldum frekar áfram að segja skemmtilegar sögur af hassreykingum, misnotkun á áfengi og íþróttaiðkun á skÍtalíu. Allir með? Tilbúin? Hér hefst þá frásögnin. Fyrir neðan meina ég....

Við erum sem sagt stödd á skÍtalíu, nánar til tekið (minnir mig á að ég þarf að taka til) í Kalíarí sem er mjög sunnarlega á eyjunni Sardínu í Miðjarðarhafinu. Helstu persónur og leikendur eru Deeza og tobbalicious. Íbúðin er Deezu og hefur hún ákveðið að leyfa tobbaliciousi að gista í nokkrar nætur til þess að hann öðlist meiri skilning á högum sardínubúa. Því færir hún honum nokkra á dag til þess að tala við. Vandamálið er einungis það að sardínubúar tala voða lítið við tobbalicious og tobbalicious er íslenskur og á því mjög erfitt að tala þegar honum er varla svarað. Svo menningalegur ávinningur af þessari heimsókn er voðalega lítill. Nema hvað nú er tobbalicious ástfanginn af ítölsku söngvaskáldi sem kallað er Fabrizio De André. Genúabúi sem semur yndislega tónlist um myrtar gleðikonur, menn sem fremja sjálfsmorð vegna þess að þeir geta ekki lifað án kærustu og menn sem eiga kærustur sem elska þá ekki. Sorglegur, kannski en semur góðar laglínur. Það er smá fusion í þessu!!! (aftur upphrópun, tókuð þið eftir því?).

Jólin frekar skrítin. Haldin í eldhúsinu á via Carbonazzi. Deeza eldaði líkt og sönn skítölsk húsmóðir og bar fram hvern réttinn á fætur öðrum. Þrjár gerðir af ostum, salamí, skinka, brauð og reyktur lax í forrétt. Hell ye! (I know I need help) Hvað var svo??? Hmmm? Slepptum pastanu og hentum okkur strax í bonnrollið. Hef ekki hugmynd um það hvað það er á íslensku, svo þið verðið að láta þetta nægja. Gott alla vegna. Það megið þið vita. Auk þess bar stúlkan fram skinku og ost vafið inn í kjúklingabringur. FOkk hvað stúlkan getur eldað. Þá spyrja sumir sig hví læstu hana sleppa? FOkk dú I nó!!!!? Látið mig vera! Eftir allt þetta vorum við nokkurn veginn sprungin og gátum ekki meir. Létum því ísinn vera og skelltum okkur strax í pakkana. Opnuðum þá og vorum rosalega ánægð. Svo drukkum við áfengi þangað til við sofnuðum. Þessi jól verða samt þekkt fyrir það að verða SMS-jólin hin miklu. Sendi öllum sem ég þekkti SMS. Þegar það síðasta var loks sent datt nöglin af þumalnum en við náðum að redda því með UHU túpu sem Deeza geymir fyrir slíkar stundir. Jólin sem sagt fín. En dagurinn sem á eftir fylgdi var ennþá skrítnari.

25.des. Hvaða dagur er það spyrjið líkt og sá sem aldrei hefur heyrt minnst á 25.des. Ammæli. Hver á ammæli? tobbalicious. Hvað er svona merkilegt við það? Ekki neitt, ég veit, en vildi bara koma því að.

Næstu dagar liðu hjá mjööööög rólega og skemmtum við okkur við að leysa krossgátur og lesa íslensk tímarit sem Jó (sú sem við spörra er kennd) sendi Deezu. Komst þá að því að ég hata fólk sem er það vitlaust að vera gift í 80 daga. Var ekki eitthvað að áður en giftingin var ákveðin? "Ég hata þig en prófum samt að gifta okkur. Kannski læri ég þá að elska þig?" Stjúpitt idjots!!!!! Þau eiga þó alltaf myndirnar....... og reyndar helmingurinn af heimilum á Íslandi en það skiptir svo sem litlu máli, ekki satt? Vildi svo sannarlega trúa því að þetta verði öðrum víti til varnaðar en ég hef bara svo litla trú á öðrum að það verður það örugglega ekki.

Víst við erum að tala um fólk sem fer í taugarnar á mér þá skulum við aðeins tala um Hrönn Greipsdóttur. Hver er Hrönn? Hrönn er framkvæmdastjóri Hótel Sögu og ég varð fyrir því óláni að lesa grein um hana í 12. tölublaði Nýs lífs árið 2003. AAAAARRRRRGGGGGHHHHHH!!!! Hversu yfirborðskennt og óspennandi getur ein manneskja verið. Greinin er einhvers konar upptalning á því hversu mörg fyrirtæki í tískuheiminum Hrönn, vinkona mín, getur þulið upp. Hversu gaman hún hefur að því að fara til ákveðna borga í evrópu og versla í þekktum verslunargötum þar. Bladíbladíbladíbla. "Ég hef gaman að því að láta eftir mér..... kýs frekar dýrari hluti og vandaða.... svo förum við nokkrum sinnum á ári þangað og verlsum hér og þar.... get náttlega ekki farið út úr húsi án þess að vera með xxxxxxx veskið mitt, xxxxxx úrið á höndinni...... " Eins og ég sagði: Bladíbladíbladíbla!!!! Get a freakin' life! Endilega lítið á þessa grein, hún breytti mínu lífi. Veit það nú fyrir víst að ég ætla aldrei að gerast Hrönn Greipsdóttir, vonandi eru nú börnin hennar klædd í Börfokkingberí (kann ekki einu sinni að skrifa það, hvílík gleði) til þess að geta nú haldið haus í skólanum. Fekk itt maður, verst að Gucci skuli ekki vera að selja persónuleika með pilsunum.

Hættum nú aðeins í hatrinu og höldum áfram með ferðasöguna...

31. des var Kalíarí kvödd. Hélt í átt til skjólstæðingsins. I love the little bastard. Drullusá síðan eftir því að hafa skilið Deezu eftir, langað miklu frekar að vera þar... þó svo að Módelið frá Mílanó sé sætur strákur þá tel ég hana sætari. Og skemmtilegri. Oh. Ákvörðunin var tekin svo það var eiginlega ekki hægt að bakka út úr því. Skemmtileg lífsreynsla nr. 287: Ég og Deezin settumst upp í rútu sem bera átti mig út á flugvöll. Rútubílstjórinn hvatti okkur eindregið til þess að reykja inni í rútunni og spurði svo í mesta sakleysi hvort við vildum versla 75% ákavíti sem vinur hans væri að selja. Klukkan var hálf sjö svo hugsunin um það að versla 1 lítra af ákavíti var svolítið erfitt að melta. Þegar við sögðumst hafa lítinn áhuga á því vorum við og bílstjórinn ekki lengur vinir og talaði hann ekki meira við okkur alla leiðina út á flugvöll. Næst ætla ég sko bókað að versla af honum. Kyssti Deezina bless og flaug á stað. Enginn skítugur englendingur sem áreitti mig í þetta skiptið og komst heilu og höldnu á leiðarenda. Gleymi reyndar einu... þannig var að ég var langfyrstur til þess að tékka mig inn í flugið og var spurður hinar klassísku spurningar hvort ég vildi sæti við glugga eða gang. Reyndar að spá í það næst þegar ég verð spurður að þessu að biðja um sætið í miðjunni. Ætli einhver hafi beðið um það? Held ekki. Gaman að sjá svipinn á þeim: "Viltu sæti við glugga eða gang?" "Ég var nú að spá hvort þú ættir eitthvað laust í miðjusæti, helst við vænginn!?" En sagan er ekki þessi, heldur það að ég bað um sæti við glugga og þegar ég kem inn í vél og settist niður blasti ekki við mér gluggi heldur hvítur veggur. Glugginn fyrir aftan mig hafði svo þetta glæsilega útsýni yfir vænginn. Þetta er þá það sem kallað er blindflug. Alltaf lærir maður eitthvað nýtt!!

Við erum þá komin á meginlandið og fínt að staldra aðeins við hér..... sjáum til hvort ég nenni að skrifa um slaxmálin í ölpunum við skítalska húsmóður. Stundum biðja þær bara um það, ekki satt? Nú heldur tobbalicious í bíó með ekki einni..... nei því mikill vill meira... heldur tveimur stúlkum. Önnur skítölsk en hin frá Kúrdistan. Þá er að komast að því hvort þetta land sé virkilega til og ef svo er rífast við hana allt kvöldið um að: "Glætan að þetta land sé til, ertu ekki bara að stríða mér?" Þangað til hún annað hvort ræðst á mig eða þá fer að gráta. Hætta skal nebblega leik þegar hæst stendur.

Í skóla skemmt'ég mér tralalalala

Fyrsti dagur á nýrri deild. Fékk enga nýja skólatösku en samkvæmt niðurstöðu jólagjafa hlýt ég að lykta illa. Af hverju voru annars allir að gefa mér rakspíra og svitalyktareyði? "Vertu nú ekki hræddur við að nota þetta tobbalicious. Meira er algjört möst! Það ættir þú að hafa í huga."

Reyndar þarf ég einungis að fara í tíma í skítölsku í dag. Þannig að þetta er rólegur dagur lærdómslega séð. Nema ég missi mig í lærdóm og klára bókina? It's been known to happen. Kannski ekki komið fyrir mig en ég þekkti einu sinni gaur sem átti frænda sem lærði ógeðslega mikið. Hann var sko ekkert smá duglegur að læra.

Kræst, maður

Dottinn í þunglyndi aftur maður. Andskotinn hafi það hvað ég þoli það ekki. Reyndar búinn að velja mér námskeið til að læra þetta árið. 25 einingar svo þetta ár er nokkuð þétt skipað lærdómi. Á reyndar eftir að bera það undir skjólstæðinginn til að samþykkja. Vonum að hann hafi ekki önnur plön handa mér. Spurning um að hætta öllu saurlífi, henda sér í kirkju á sunnudögum og gerast fyrirmyndarborgari. Eða ekki.

Ætlaði að halda áfram sögunni af ferðalaginu mikla en einhver leti í mér svo ég nenni því ekki. Kannski á morgun. Annars er ég enn að bíða eftir einhverjum svörum frá Lín og einkunnum frá hí. Leiðinlegt að bíða eftir einhverju sem er ekkert spennandi. Fökk. Hættur í dag.

This one goes out to the one I ...........

Þá er ferðalaginu lokið. tobbalicious litli kominn heim á eggert og spáir mikið í framtíðinni. Er ekki best að við skiptum þessu í tvo kafla, Sardínusögur og svo SkítalaSkjóstæðingsSkíðaSkoðunarferðir. Þá þreyti ég ykkur ekki of mikið.

Ferðin hófst þann 21.des. Keflavick Æsland var staðurinn, tobbalicious var maðurinn. Flug..... england.... stansted..... 19 klukkutímar af bið. Það er skrítið að þurfa bíða í flugstöðvarbyggingu í 19 tíma. Maður lifir það svo sem alveg af held ég? Maður veit samt aldrei? Hvað ef ég skildi eftir hluta af árunni á klósettinu þar? "Það er gat á stærð við Suðurpólinn í árunni hjá þér!!!" Ósonlagið hvað? Nei, nei, við skulum bara láta sem svo að ég hafi komist heill og höldnu frá dvölinni í landi illtenntra. Nema hvað það gerðist undarlegur andskoti þegar ég steig upp í vélina sem flytja átti mig til Sardínu. Fyrir framan landganginn stóð roskinn englendingur með rödd sem var einhvers konar samblanda af barnaníðingi/fjöldamorðingja. Alltof róleg og eintóna til þess að maður gæti treyst henni. Hann spurði mig hvort það skipti máli hvort hann gengi inn í vélina að framan eða aftan. "Nei", sagði ég. Þá leit hann á mig og sagði með þessari rödd sem hræddi úr mér líftóruna: "Oh, you are such a good boy. But you forgot to shave, didn?t you? You naughty boy! He he he!." Svitaperlur. Eina lýsingin sem ég get fundið á ferð minni upp landstigann með þennan mann mér við hlið. Scary materfreakin' skítur.

Flug... Sardína.. Alghero. Flugið reyndist líka þessi mikla skemmtun þar sem einhverjum Sardínubúanum fannst rosalega fyndið að skella sér inn á klósett og fá sér eins og eina sígarettu. Sem þýddi það að flugstjórinn trylltist og hótaði um tíma að snúa vélinni við og láta okkur út á Stansted aftur. Eftir 28 tíma á ferðalagi og eyjuna í augsýn er það ekki yfirlýsing til að kæta mann. Íhugaði það alvarlega að gerast flugdólgurinn part due og skalla Sardínubúann kannski eina, tvær flugfreyju í leiðinni. Svona rétt til þess að koma skilaboðunum á framfæri. Svo, alveg að míga á mig þurfti ég að hanga í fullri vél í 20 mín meðan flugvallarstarfsmenn yfirheyrðu Marlboro-stúlkuna. Stundum þurfa lög götunnar að fá að gilda, ég hefði gefið mikið fyrir það að fá eins og 5 mín einn með henni inn á klósetti... efast ekki um það að restin af vélinni hefði gripið tækifærið á lofti. Henni myndi þá ekki detta í hug að reykja aftur um borð í fullri vél. Vonandi.

Rúta... Sardína.. Cagliari. Hvað er betra en skella sér í gott 4 tíma rútuferðalag eftir að hafa eytt 29 tímum í flugvélum og flugvöllum? Ekkert! FIre up the engine, mister busdriver and let's get this party on the road!!! Stundum vill maður halda að guðirnir hafi eitthvað á móti manni. Er einhver önnur leið til þess að útskýra það hvers vegna, í fullri rútu, maður velur sæti sem er beint fyrir aftan sætið sem er gallað og helst ekki uppi heldur er stöðugt í öftustu stöðu og grefst þess vegna í hnéin á manni? Held ekki. Til að gefa ykkur góða hugmynd um ferðalagið þá sat ég sem sagt aðþrengdur með skítalastúlku mér við hlið sem svaf það fast að á ákveðnu tímabili leið henni það vel að við vorum farin að "spoona". Rigning og myrkur úti, ég ekki búinn að sofa í meira en tvo tíma frá því deginum áður en lagt var af stað. Myndi brjóta niður minni menn, en tobbalicious er lunkinn í því að dreifa huganum og hugsa um allt annað en stund og stað. Þannig að leiðareinda var náð. Cagliari, "borg draumana", þar sem karlmenn ganga um í ökklasíðum púfffrökkum án þess að skammast sín í 15 gráðu hita og stúlkurnar skammast sín ekki við að ganga við hliðina á þeim. Skrítinn andskoti.

Deeza litla beið mín þar ásamt sérlegum aðstoðarmanni sínum Ivan. Ég veit, ég veit, skrítið nafn á skítala en þetta er líka land sem þrífst á óreiðu þannig að það er ekki einu sinni hægt að treysta á það að skítalarnir haldi í skítölsk nöfn. Hvað er annað hægt að gera eftir allt þetta ferðalag en að hella í sig Brennivíni, mandarínulíkjör, sítrónulíkjör, einum bjór og súkkulaðilíkjör? Mæli með því við alla að prófa það. Slakar á taugunum og þannig kemst maður líka betur inn í hugmyndafræði eyjarskeggja. Eða kannski verður maður bara fullur og svona nokkurn veginn sáttur við allt. Gaman að sjá gamla meðleigjandan aftur. Veit ekki hvort hún var ánægð að sjá mig eða alla pakkana sem ég kom með handa henni frá vinum og vandamönnum á skíslandi. Hallast þó frekar að því að það hafi verið ég enda búin að þurfa að umgangast stúlkudrengi í mánuði og sú veraldlega guðsgjöf af karlmennsku sem steig úr rútunni hefur væntanlega glatt lítið stúlkuhjarta. Fyrsta kvöldinu í Cagliari sem sagt eitt með Deezu og skítölskum félögum hennar, sem nötruðu í hvert skipti sem Karlmaðurinn hreyfði sig, óttann mátti sjá skína úr daufum augunum og er ekki frá því að einn þeirra hafi grátið ósanngirni þess að einum manni væri gefin þvílík karlmennska meðan aðrir þyrftu að láta sér nægja að lifa fyrir neðan karlmennskumörk.

Það skulu þeir fá að vita sem ferðast til Sardínu um miðjan vetur að ekki er hægt að treysta á hita í húsum. Skítakuldi á skítalíu. Þó svo tobbalicious hafi fundið sig vel utandyra klæddur í bol og gallajakka, þá var kuldinn innandyra nægur til að leggja jakuxa að velli. Sá brandari sem kallaður var "ofn" í íbúð Deezu var ekki nægilega fyndinn til þess að ég gæti hlegið í mig hita, meira þannig að ég var bæði frosinn af kulda og furðu yfir því að nokkur maður treysti á tækið til þess að hita svo sem eins og nöglina á litlu tá.

Nóg í bili krakkar mínir.....

Velkominn heim!

Pabbi er kominn heim. Langar að skrifa voða mikið en nenni ekki. Löng saga sem hefur að geyma ástarsorg, gleði, ölvun og pirring. Hóran sem ég er þá á ég örugglega eftir að segja ykkur allt. Fyrir utan þetta með analinn, það segi ég engum.