Of pólitískur?

Við fjölskyldan fórum hringinn að sníkja ókeypis kaffi af frambjóðendum. Ég er hrifinn af þessari sem var tekin af mér hjá bjössa.

Ráð handa kærustum

Svo þú ert nýkomin með kærasta. Til hamingju. Ég vildi að ég ætti kærasta. U. u. Kærustu. Ertu kannski enn svolítið óörugg með honum? Það kemur fyrir. Strákar, venjur þeirra og hugsunarháttur getur oft virkað svolítið ruglandi á hitt kynið. En nú þarftu ekki að hafa áhyggjur lengur. Ég er hér til þess að aðstoða þig. Þú ert ekki ein. Áralöng reynsla mín sem lífsleikniþjálfari og áruhreinsari hefur komið mér í náin vinskap við mína bestu kvenkyns skjólstæðinga og margar þeirra hafa einmitt spurt mig út í það hvernig karlmenn virka. Þetta er kannski hræðileg sjálfsauglýsing en ég hef síðastliðin þrjú ár verið að vinna að sjálfshjálparbók handa konum um það hvernig öðlast megi betri skilning á karlmönnum. Það lítur allt út fyrir að hún nái loks að koma út fyrir þessi jól. Mig langaði samt að gefa þér ákveðið forskot á sæluna og birta vel valda punkta úr "Karlmaðurinn - heill heimur tilfinninga", vonandi til þess að opna svolítið fyrir þér heim karlmanna.

Eins og áður sagði þá hef ég verið að vinna að þessari bók í þrjú ár og tekið viðtöl við fleiri hundruð karlmenn frá þúsund löndum. Það sem kom mér kannski mest á óvart er hversu rosalega líkir við erum í hugsunarhætti þrátt fyrir mismunandi uppeldi, trúarbrögð og stéttastöðu. Það eru mikið til sömu hlutir sem veita okkur ánægju eða verða þess valdandi að við brotnum niður og grátum. Þó eru til undantekningar á þessu og kem ég að þeim í lok færslunnar*.

1. Ungdómurinn. (0-12 ára)
Karlmaður lítur oft með miklum söknuði aftur til þess þegar hann var ungabarn. Fyrir honum var það einstakur tími þegar lífið hafði upp á svo margt að bjóða og hann átti enn möguleika á því að geta orðið kona. Það hefur komið fram í vísindalegum rannsóknum sérfræðinga, þá sérstaklega í Djúphreinsunardáleiðslu, að alla karlmenn langaði til þess að vera kvenkyns á fyrstu 14 mánuðum ævinnar. Eftir það hefst erfitt og strangt úrvinnsluferli þar sem karlmaðurinn tekst á við vonbrigðin að hafa ekki orðið kona. Einn viðmælandi höfundar, 49 ára belgi, hafði þetta að segja: "Fyrir mér var þetta eins og dauðadómur. Ég átti erfitt að mynda félagsleg tengsl og fann fyrir mikilli skömm. Ég reyndi að birgja þetta inni og ég fann hvernig gremjan óx innra með mér. Þegar ég loks fékk hjálp hjá félagsráðgjafa í grunnskóla og komst að því að ég var ekki einn þá fann ég fyrir svo miklum létti. Þá hófst uppgjörið við fortíðina, sem reyndar stendur enn."

2. Unglingsárin. (12-17 ára)
Fyrir karlmanninn þá geta unglingsárin oft verið erfið. Þó svo hann hafi náð ákveðnu jafnvægi í sambandi við áfallið úr barnæsku þá eru önnur tilfinningaleg vandamál sem taka við. Það sem við gætum kannski beint sjónum okkar að er mjólkurkirtlaöfund. Aftur kemur það upp að karlmanninum finnst hann svikinn. Hann langar til þess að vera sá sem fæðir ungviði með geirvörtum sínum. Það er á þessu tímabili sem karlmaðurinn ákveður að láta sér vaxa skegg. Honum vex það reyndar ekki náttúrulega og því þarf hann oft að gangast undir langa og erfiða sterameðferð til þess að ná fram skeggvexti. Þar kemur útskýringin á mismunandi rakvélum fyrir konur og karla. Rakvélar karla eru yfirleitt með mjórri rönd fyrir ofan blöðin sem inniheldur sterakrem sem er til þess að halda skeggvextinum við. Það er ekki vitað til þess að þessi aðferð lækni mjólkurkirtlaöfund en hún dregur þó verulega úr henni. Mjólkurkirtlaöfund útskýrir líka óstjórnlega tilhneigingu karlmannsins til þess að stara á brjóst kvenmanna. Það er ekkert kynferðislegt við þetta gláp, þetta er viðurkenndur sjúkdómur og því ættu kvenmenn að leitast við að leyfa þeim að stara örlítið og jafnvel fá aðeins að þreifa á brjóstunum til þess að karlmaðurinn komist nær lækningu.

3. Tveir verða eitt.
Karlmaðurinn lítur á bæði sambönd og hjónaband sem heilagan hlut. Hann lifir fyrir það að komast í það og halda því við. Án kærustu eða eiginkonu þá er karlmaðurinn ekkert. 24 ára tyrkneskur karlmaður segir: "Ég sef ekki á næturnar. Á morgnanna fer ég í sturtu og reyni mitt besta til þess að þrífa mig en mér finnst ég bara skítugri á eftir. Á götu finn ég augu annara á mér, eins og þau viti að ég eigi ekki kærustu. Og af hverju ekki? Það eina sem mig langar í er jafningi sem get hugsað um og elskað. "
Þeir karlmenn sem finna sér jafningja, þó svo karlmaðurinn líti sannanlega ekki á kvenmann sem jafningja, hún er svo miklu, miklu meira fyrir honum, nota oft tækifærið og lifa loksins lífinu. Það gerir karlmaðurinn þó "í gegnum konuna" og safnar þá oft í búið hlutum eins og sparistelli, blómavösum og kertastjökum. Þetta eru þeir hlutir sem veita honum hvað mesta gleði. Af hverju karlmaðurinn lifir þessa drauma "í gegnum konuna" en fer ekki sjálfur út og kaupir þá er enn óráðin gáta. Heyrum hvað 35 ára bandaríkjamaður hafði um málið að segja: "Ég veit ekki. Þetta var bara alltaf ákveðin skömm sem fylgdi þessu. Ákveðið tabú. Ég verð þó að viðurkenna að flestir vinirnir voru að stelast til þess að kaupa sér kannski einn blómavasa eða súpuskál í sparistellið á unglingsárunum. Þetta voru samt hlutir sem maður var ekki að sýna fjölskyldunni eða vinunum, geymdi falið undir rúmi og tók ekki fram nema öll fjölskyldan væri farin að sofa og skoðaði þá undir sænginni. En sælan í hjartanu sem fylgdi því að höndla gripinn og skoða er ólýsanleg."

4. Vinirnir.
Þó karlmaðurinn hangi löngum stundum með vinum sínum þá eiga þeir samt aldrei sama stað í hjarta hans og kvenmaður. Við skulum hafa eitt á kristaltæru, fyrir karlmanni þá er konan allt! Bara sem dæmi þá lagði ég fyrir þá spurninguna "Hver skapaði himin og jörð?" Yfir 93% svarenda sögðu það hafa verið konu. Því einungis kona gæti skapað eitthvað jafn stórfenglegt. Fyrir karlmanni er kona eitthvað sem ber að virða, óttast og tilbiðja. Vinirnir eru einungis uppfyllingarefni í líf karlmannsins og yfirleitt finnur hann sér þá einungis vegna þess að hann telur sig ekki verðan þess að vera í návígi við konuna í lífi hans. Ef hann fengi að ráða myndi hann vera með henni 24 tíma á dag, 7 daga vikunnar, allan ársins hring til dauðadags. Þess vegna skaltu aldrei hræðast það að biðja, nei, segja honum að vera heima með þér í stað þess að fara út með vinunum. Hann verður þér einungis þakklátur.

5. Hvað hræðir karlmann?
Allt. Sérstaklega allar þær tilfinningar sem hann finnur fyrir innra með sér. Þetta er ólgusjór sem hann á erfitt að sigla um.

6. Í hjónaherberginu.
Ég ætla líka að tala um óþægilegu hlutina. Mér er ekkert heilagt! Margar konur hafa talað við mig og þá sérstaklega til þess að kvarta yfir karlmönnum og kynlífi. Hér, stelpur, koma bæði inn líkamlegir og andlegir þættir. Það kom fram við rannsókn í Þýskalandi fyrir mörgum árum síðan að kynlíf er BÆÐI andleg og líkamleg kvöl fyrir karlmenn. Andlegi parturinn lýsir sér þannig að karlmaðurinn vill bara ekki sjá kvenmann nakinn. Honum finnst kvenmaðurinn vera að niðurlægja sig með því að sýna nakinn líkama sinn jafn óverðugu dýri og karlmaðurinn er. Hann á ekki skilið að sjá nakinn kvenmannslíkama og hann sér þá líka, og ýfir upp gömul sár úr barnæsku, allt það sem hann vildi verða. Að auki þá kvelur kynlíf karlmanninn líkamlega. Einn viðmælandi lýsti því svo að það væri líkt og tugum hnífa væri rekið í gegnum mig á sama tíma og annar lýsti brunatilfinningu sem náði frá hvirfli til táa. Karlmaðurinn sér kynlífið einungis sem nokkurs konar hreinsunareld sem hann verður að ganga í gegnum til þess að komast að sínu himnaríki, barneignum.


Ég vona það þetta nái að útskýra aðeins fyrir ykkur karlmenn. Ef ekki þá verðið þið bara að bíða eftir bókinni sem ætti að vera fáanleg eftir nokkrar vikur.


* Undantekningarnar á þessu eru þrjár. Ef þinn kærasti, eiginmaður eða lífsförunautur fellur undir eitt af þessu þremur: Norðmaður, metrósexjúal eða Arnar Gautur, þá geta hvorki ég né bókin hjálpað þér.

Tengslanet og valfrelsi

Yndisleg helgi að baki. Það er ekki oft sem ég fer á sýningar en þessa helgina gat ég ómögulega látið framhjá mér fara stórsýninguna í höllinni. Helvítið hann Voelli Saeti(tm) var búinn að nauða í mér í marga mánuði að kíkja á sýninguna "konan". Það var að einhverju leiti forvitni sem að lokum sannfærði mig um að fara en svo var maður að vonast til þess að vel yrði veitt af fríu áfengi til þess að ég og Voelli Saeti(tm) kæmumst kannski á séns.

Það verður að segjast að þessi sýning opnaði heldur betur augu mín fyrir heimi kvenna. Hvort það hafi gert mér gott eða eyðilagt mig skal ósagt látið. Þetta var fyrst og fremst upplifun og á eftir að lifa með mér í minningunni. Og ekki má gleyma þeim tengslanetum sem við höfum komið okkur upp eða naglaísetningunni, ég hafði nú reyndar lesið í bæklingnum að þetta væri naglaásetning en þegar röðin kom að okkur þá komumst við að því að um var að ræða glænýjan hlut frá Hollywood þar sem gömlu neglurnar eru rifnar úr og nýjum plexiglas-nöglum komið fyrir. Ég held ég hafi aldrei grátið jafn mikið áður. En neglurnar á mér hafa aldrei litið betur út! Það var reyndar eitt á sýningunni sem ég fékk eiginlega enga góða útskýringu á, hvað er málið með konur og það að elta hvor aðra uppi með vaxræmur og vaxa hvor aðra? Svo veltust þær um af hlátri og skáluðu í meira rósavíni eða breezer.

Ég fæ kannski aldrei svar við þessu? Ég og Voelli Saeti(tm) reyndum þetta heima hjá honum síðar um kvöldið, eftir að hann hafði spáð fyrir mér í þessum fínu spábollum sem við versluðum okkur á sýningunni, en okkur fannst þetta aðallega bara vont. Þar að auki var ég á tímabili með tvær vaxræmur fastar í hárinu á mér og við þurftum að lokum að klippa þær úr. Spáin var samt ágæt og miðað við þau börn og ferðalög sem Voelli Saeti(tm) sá í bollanum þá ætti ég að liggja flatur undir heimamönnum í öllum þeim utanlandsferðum sem bollinn ætlar mér.

En aftur að sýningunni. Við nýttum okkur ekki einungis tækifærið að komast í ókeypis sýnishorn heldur hlýddum við með athygli á einkar skemmtilega og líflega fyrirlestra. Aldrei hefði mig grunað að konur hefðu svona mikið að segja! Það er kannski bara að ég hafi aldrei hlustað áður? Trommubreik og snerill! Það er gott á sjá hversu konur eru viljugar að ræða sín á milli hversdagslega hluti sem gætu legið á þeim. Ef ég ætti að nefna þá fyrirlestra sem heilluðu mig hvað mest þá myndi ég velja:

"Konur og hvalveiðar - hvað er svona kynþokkafullt við feita karlmenn?"
"Konur og karlmannsstörf - voru það ekki mistök hjá okkur stelpur?"
"Konur eru skart - leiðbeiningar til karlmanna hvernig má lífga upp á aukahlutinn"
"Hvað er málið með hræðilega smekk kvenna í bíómyndum, áfengi og tónlist?"
"Kynverund kvenna - goðsögnin um fullnægingu kvenna afhjúpuð"

Það var gaman líka að sjá hvað þær treystu miklu meira á myndræna framsetningu í stað þess að taka á hættuna á að stelpurnar í salnum misstu áhugann með of mörgum orðum töluðum eða texta úr skjávarpa.

Lágpunktur sýningarinnar var að mínu mati að fleiri keppnir hefði mátt halda. Gott og vel að keppt sé í förðun og naglaásetningu en hvað með gömul og góð áhugamál kvenna eins og matseld, prjónaskap og barneignir? Hvað með að stilla upp þremur óléttum konum og sjá hver þeirra gæti komið barninu út fyrst? Þar er keppni með blóði, svita og tárum. Gætu jafnvel prjónað í leiðinni.

Takk, stelpur, fyrir einstaklega skemmtilega og fræðandi sýningu.

Spurning um aðferð, ekki satt?

Þar sem ég er umvafinn útlendingum þá hafa dunið á mér spurningar frá sumum þeirra í sambandi við þetta hvalveiðamál. Eða hvalleiðamál eins og ég vil kalla það! Ha! Ha! Ha!.... æ ... æ æ.

En ég held mér hafi tekist að sannfæra þau um að við séum ekki að ganga af hvalnum dauðum þó við skjótum einhver tvö, þrjú kvikindi. Það virðist sem þau hafi meira út á veiðiaðferðina að setja. Ég geri mitt besta en það virðist fara voðalega mikið í taugarnar á þeim hvernig við drepum hvalinn. Þeim finnst hún ómannúðleg og jaðra við villimennsku. Ég meina... sko er ekki betra að við notum nýju aðferðina sem er að berja þá til dauða með andvana ungbörnum, þar sem það tekur hann u.þ.b. 6 mínútur að deyja heldur en gamla aðferðin þar sem við skutum hann með lifandi ungbörnum og það gat tekið hvalinn allt að tveimur tímum að deyja?

Ha! Ha! Ha!

Nú loks skil ég!

Breki Friðmar. Maður, kona en umfram allt meyja

Uppgjör við fortíðina hafa alltaf hjálpað. Þau fá mann til þess að meta meira hvers konar manneskju maður hefur að geyma. Mín leið hefur legið í gegnum marga þrautina, vinnuna en sömuleiðis skemmtunina. Ég get ekki kvartað yfir lífshlaupi mínu. Af sumu er ég reyndar ekki stoltur en eiginkona mín Marsibil Marsibil María hefur verið mér stoð og stytta í því að ná sáttum við þær ákvarðanir sem ég hef tekið og ég veit að framtíðina lít ég bjartari augum eftir fæðingu Elmars Bertels sonar okkar.

En oft hefur það komið fyrir að ég hafi spurt sjálfan mig hvað hafi haft hve mest áhrif á mig. Er eitthvað eitt frekar en annað sem hefur gert mig að þeirri manneskju sem ég er í dag? Ég held ég geti nú loksins fullyrt að það starf sem dýpst áhrif hefur á mig haft er það þegar ég vann sem fluffer, sem á íslensku gæti svo sem verið forleikari, hjá kvikmyndafyrirtæki á skÍtalíu.

Fluffer er fyrst og fremst gefandi starf sem býður upp á ótal möguleika til þess að kynnast skemmtilegu, ófeimnu og fjölbreyttu fólki. Nú er kannski einhver sem spyr sjálfan sig, "hvað í fokkinu er fluffer?" Það væri þá ekki í fyrsta skiptið. Ég held það hafi einmitt verið tengdafaðir minn sem spurði mig að þessu síðast. Hann hafði slysast inn á einhverja síðu á netinu þar sem nafn mitt var skráð sem fluffer í myndinni "Le avventure dei politici omosessuali" sem ég íslenskaði fyrir dvd útgáfuna sem "Ævintýri samkyngirndu stjórnmálagaytoganna". Tók mér smá bessaleyfi við að búa til nýtt orð, en það passaði bara svo vel.

Ég held hann hafi orðið eitthvað hræddur þegar hann sá orðið samkyngirndur þarna inn á milli en ég gat róað og fullvissað hann og vonandi ykkur líka að það er ekkert samkyngirnt við það að vera fluffer. Nú kom það nokkuð oft fyrir að ég þyrfti að hita drengina upp fyrir atriði, stundum fleiri en tvo, stundum fleiri en þrjá, en það gerði ég algjörlega á professional nótum. Vinnan átti hug minn allan og ég man eftir því að Manóló vinur minn hafði eitt sinn eitthvað verið að hneykslast á því að ég gæti unnið við þetta starf og einmitt daginn eftir sat ég á milli tveggja leikara og var að undirbúa þá og hló með sjálfum mér því ég gat engan veginn séð samkyngirndu hliðina á því að koma tveimur olíubornum og vel vöxuðum karlmönnum til áður en þeir komu sér í stellingar fyrir framan myndavélarnar.

Þegar ég er í vinnu þá er ég alltaf 110%. Það var ég líka sem fluffer. Ég veit það fór stundum fyrir brjóstið á Marsibil Marsibil þegar ég var á hnjánum að reyna að vinna fyrir salti í grautinn. Þetta var bara vinna eins og hver önnur! Ég veit að án minnar hjálpar þá hefðu myndavélarnar stoppað og kvikmyndaiðnaðurinn hlotið skaða af. Það er bara þannig að sumir sjá um að farða en aðrir hafa sínum hlutverkum að gegna. Nú er ég ekki að segja að menn og/eða konur þurfi að vera háskólamenntað fólk til þess að mastera fluffið, en það var stundum ósköp snúið að koma mönnum í almennilegt stuð. Ég segi nú ekki á köldum vetrarmorgnum þegar tökur hófust snemma. Ég ætla ekki að lýsa því hér á barnavænu blogginu hvað átti sér stað en sumar þeirra myndu nú örugglega getað kallað fram roða í kinnum hörðustu togarasjómanna sem vaktir hafa tekið í tunnunni og séð hafa ýmislegt.

Enda er ekki mikilvægasti punktur þessarar sögu hvaða vinnu ég gengdi. Heldur miklu frekar hversu taka skuli á krefjandi verkefnum með opnu hugarfari. Ja, svo sakar ekki að reyna að fá smá skemmtun út úr því í leiðinni.

Ánægður?

Breytti því handa þér!

Hvert fór áhuginn?

Í september leit þetta allt mjög vel út. Sá fram á að klára skólann og jafnvel sækja dansnámskeið til að eyða tímanum. Nú lítur það allt öðruvísi út. Kem mér ekki til þess að læra og dansáhuginn hvarf með sækóanum. Til útskýringar þá er sækói þriggja metra hátt þríhöfða skrímsli sem hefur andlit og raddir einars arnars, davide byrne og gaursins úr scissor sisters. Brrrrrrr.... Hrollur.

Annars er það helst af sækóa að frétta að ég ligg helst undir grun að vera hann. Lögreglu beggja vegna hafs vil ég þakka viðleitni. Hún er engin og er það örlítið ofar mínum væntingum.

Ef einhver hefur eitthvað hresst að segja þá væri það velkomið.

ululate

ég skal lofa að vera duglegari þegar ég hef losað sækóinn af kærustunni. En á meðan er ég svolítið upptekinn við að aðstoða hana.