tobbetto

Glaður?



Ég var sakaður um það í dag að vera óþolandi lífsglaður. Á hvaða eiturlyfjum eru þessir unglingar í dag? Veit ekki fúlari mann en sjál... bíddu nú hægur það er ein kona sem ég þekki sem er fúlari. Veit ekki næst fúlari mann en sjálfan mig. Mér tókst þó að nýta tækifærið til þess að kenna þeim nokkrar staðreyndir um lífið yfir höfuð. Nú ganga þau um Búðina með hangandi haus og vonbrigði í röddinni. Ég, aftur á móti, er skælbrosandi núna. Það eina sem ég sagði var að um 25 ára aldurinn þá hefði ég fattað að lífið hefði ekki mikinn tilgang og þetta væri bara spurning um að reyna að brosa meira en grenja þangað til maður myndi deyja. Það þýddi heldur ekkert að reyna að punga út börnum til þess að réttlæta tilvist sína, þau myndu hvort eð er svíkja þig síðar á ævinni og aldrei heimsækja þig á elliheimilið.



Ætli ég eigi aldrei eftir að fá þessa kitl tilfinningu í rassinn og hringja í guðnýju, allur sveittur og æstur, með yfilýsingar um "ég er loksins tilbúinn í börn! Farðu að prjóna vettlinga á barnabörnin!" Þetta virðist allt ætla að leka frá mér. Ég  er samt með þá útskýringu að ég sé bara ekki nógu eigingjarn til þess að eignast börn. Ok. Ég veit það myndi hjálpa ef ég væri ekki hreinn sveinn ennþá. Samt sem áður þá væri ég að gera öllum börnum í heiminum svo mikinn óleik með því að eignast barn. Ég yrði svo yfirburða besti pabbi í heimi að öll önnur börn myndu hata börnin mín og foreldrar þeirra fyllast öfundsýki út í nánast fullkomnar uppeldisaðferðir mínar. Ég er í raun að gera heiminum greiða með því að eignast ekki börn. Heimur, þetta er mín gjöf og verður mín arfleið.



Ég er mikið að spá í það þessa dagana að segja skilið við Búðina. Mér hefur yfirleitt aldrei liðið betur heldur en akkúrat þegar ég er nýbúinn að stökkva. Held ég sé búinn að fá nóg af því að vera bónus-sálfræðingur fólks sem heldur í alvörunni að fólk í þjónustustörfum sé ekki sama um þeirra vandamál í lífinu.