tobbetto

Man ekki... var puttinn brotinn?

Kominn úr klippingu. Glæsilegur! Fokk, ég gæti sleikt sjálfan... mmmm! mmm!.. ég bragðast jafnvel betur eftir klippinguna. Sá samkyngirndi benti mér á að það væri mér fyrir bestu ef ég væri ekki mikið að beygja mig niður eftir hlutum. Hann ætti erfitt með að hemja sig eftir að hafa séð mig svona nýklipptan. Svo ég læsti mig bara inni í herbergi. Ætti að vera öruggur þar... nema hann sé inni í skáp?! Bíddu...

...nei, sá hann ekki. Held þá áfram. Er að koma mér inn í skÍtalíulífið aftur. Gengur vel fyrir utan hvað ég man ekki rassgat hvað allt þetta fólk heitir. En næ að feika það ágætlega að þykjast vita nöfnin á þeim. Það hefur ekki verið komið upp um mig ennþá. Þau vitlaus eða ég klár? (ekki svara!)

Nú hverfur japinn eftir rúman mánuð. Ég á eftir að sakna hans.. hann treystir svo mikið á mig. Heldur að ég viti allan andskotann og... bíddu.. af hverju er ég ekki búinn að rukka hann fyrir það? Andskotans vitleysa! Muna að rukka hann á morgun. Annars líður mér illa fyrir hans hönd, það eina sem hann vill prófa á meðan hann er í Evrópu er að sofa hjá evrópskri stúlku. En nú átta mánuðum síðar hefur ekkert gerst enn. Vandamálið er samt ekki bara að kannski valdi hann vitlaust land til þess að pikka upp stelpur eða að hann er of feiminn til þess að reyna við stelpur eða að hann verður alltaf yfir sig ástfanginn af erasmusstúlkum sem eru farnar til síns heima. Nei. Vandamálið er að hann er að treysta á mig. Ég sem veit álíka mikið um það að pikka upp stelpur og skammtafræði.

En ég reyni að hjálpa. Hjálpa er ekki rétt orð. Gefa ráð?... nei... ekki alveg. Ég er meira að blekkja hann til þess að halda að ég viti eitthvað. Og það gengur vel. Of vel. Alla vegna hefur hann ekki einu sinni kysst stelpu enn. Ég verð að benda honum á að ég hafi ekki hugmynd um þessa hluti. Greyið. Á morgun kaupi ég handa honum smokka læt hann hafa 50 evrur og bendi honum á hvar hórunnar halda sig. Ætti að virka.

Annars er það að frétta að ég fékk svona fansí bók til þess að skrifa í frá Deezu og kannski nýti ég mér tækifærið og skrifa eitthvað í hana? EN það hræðir mig. Svo keypti ég líka bók sem mig langar til þess að þýða. Það hræðir mig líka.

Kannskimögulegajafnvelgætiverið að ég láti bara slag standa. Eða þá að ég kúki á mig. Hvort ætli sé betra?