tobbetto

Að komast yfir sambandsslit

Það fylgir yfirleitt lífinu að á einhverjum tímapunkti þá lendir þú í sambandsslitum. Það hefur komið fyrir mig (þá sem þriðji aðili þar sem ég sendi yfirleitt einhvern fyrir mig, ég er svo rosalega illa fyrir það að takast á við hlutina) og einnig vini mína. Það tekur á tilfinningalega og getur oft verið andskoti sárt. Það er þó hægt með ýmsu móti að komast hjá því að bugast og leggjast í þunglyndi og njóta þess frekar að hafa verið það, ég vil segja, "heppinn" að lenda í sambandsslitum.

Nú get ég einungis haft mína frásögn frá sjónarhóli karlmanns þar sem ég veit ekki hvernig jafn sálarlaus kvikindi og kvenmenn myndu takast á við sambandsslit. Mín sönnun á því að þær séu sálarlausar er mjög einföld: ef þú roðnar ekki við það að kaupa þér dömubindi út í búð = sálarlaus. Gott ef það hét ekki Ergo Cum Laude-sönnunin? Gömlu sannanirnar úr Mr eru aðeins farnar að leka til í hausnum á mér en þetta ætti að vera nærri lagi.

Það fyrsta sem fólki dettur í hug þegar sambandi líkur, þá sérstaklega ef hinn aðilinn hefur staðið að þeim, er að finna fyrir höfnun. Ég segi, ekki gera það. Örugg leið til þess að koma sér í þunglyndi og jafnvel offitu. Offita leiðir einmitt af því að safna fitunni úr skálinni á George Forman grillinu og nota síðar sem dressingu á allt. Allt. Það eru reyndar til undantekningar á þessu, tvær til að vera nákvæmur, Egill Helga og John Candy. En það geta ekki allir verið Dom og Gilli. Þess vegna er betra að leita annara leiða og hlusta því á mig.

Skíttu hana út. Ljúgðu að foreldrum hennar, það gerði ég. Hitti pabba hennar einu sinni út á götu og hann sagði mér hversu mikið mín væri saknað í fjölskyldunni. Ég sagði að ég saknaði hans skemmtilegu sagna og sagðist ekkert skilja í því hvernig hún hefði getað farið frá mér fyrir dæmdan nauðgara. Ég læt mig hverfa þegar hann var að hringja í hana og heimta útskýringar.

Biddu um það sem hana langar í. Það fyrsta sem ég fer fram á þegar ég hætti með og/eða það er hætt með mér eru hlutir sem ég hef enga þörf fyrir en ég veit að hana langar í. Minn listi er svona: sparistell, tófúgerðarvél, prjónadót og börn frá hennar fyrra sambandi. Nú skal það vera alveg á hreinu að hvorugt okkar hefur not fyrir þetta en það er eitthvað svo skrítið með kvenmenn að þeim finnst líf þeirra ófullkomið ef þær eiga þessa hluti ekki á heimilinu. Hefur eitthvað með það að gera að þær eru safnarar. Þess vegna safna þær til dæmis einni súpuskál, einni dessertskál og þremur litlum diskum í sparistellið en hætta svo. Börnin frá fyrra sambandi hennar er svo aftur á móti eitthvað sem hún vildi guðs lifandi fegin losna við en hún er hrædd við viðbrögð fjölskyldunnar og vill því ómögulega láta þau frá sér.

Þetta gengur aðallega út á það að vera ekki hræddur. Bjóddu vinkonum hennar heim til þín í nakinn twister. Mömmu hennar jafnvel. Hringdu í séð og heyrt og segðu að hún sé byrjuð með honum þarna úr skítamóral og hafi startað slagsmálunum í vogunum. Kauptu haglabyssu og nokkur grömm af amfetamíni, feldu það síðan heima hjá henni og sigaðu lögreglunni á hana. Sjáðu helvítið reyna ljúga sig út úr því verandi á forsíðu dv alla daga.

Þetta rifjaði upp gamlar og góðar stundir í mínu lífi maður!