Enn að drepast úr samviskubiti yfir því að hafa misst Stjána um helgina. Samdi því þetta ljóð til hennar:
Stjáni érr svo sorrí
ó ó ó ó ó
mig langaði bara að prófa
ó ó ó ó ó
mig skorti bara kraft
því ég var svo mikið að dingla mér.
Vona að ljóðið hitti í mark og Stjáni fyrirgefi mér.
Sorrí Stjáni minn, veit núna að maður á ekki að vera að stunda leikfimi eftir klukkan eitt á nóttu.
No comments:
Post a Comment