tobbetto

Alvara

Viðskiptavinir maður... gasta luv´em!

Lömbin eins og ég kalla þau eru alltaf að gera mér lífið leitt. Þó ég sé þeirra hirðir og stoð í innkaupunum þá geta komið upp þær stundir þar sem við náum ekki alveg saman.

Í fyrsta lagi þá gerðist það að maður sem hafði verið að kaupa eitthvað fyrir 534 krónur. Hann rétti mér þúsundkall og spurði mig svo hvort hann mætti láta mig hafa 34 kr. Orðrétt sagði hann: "Má ég láta þig hafa 34 krónur?" "Já, gjarnan," sagði ég og stakk 34 krónum í vasann. Þá fór hann að rífast í mér. Út af hverju? Guð má vita það. Sagði eitthvað í þá áttina að hann vildi fá 500 kall til baka, svo ég benti honum á að láta mig þá hafa 34 krónur. Hann sagðist þegar hafa gert það. "Nei," sagði ég, "áðan GAFSTU mér 34 krónur. Þær eru á góðum stað í vasanum hjá mér og þær langar ekkert þaðan." "Nei," sagði hann þá, "þær áttu að fara upp í, til þess ég gæti fengið 500 kall til baka."
"Það er of seint að biðja um þær til baka. Þetta var, eins og ég sagði áðan, þín GJÖF til mín. Maður tekur ekki gjafir til baka. Það er dónaskapur og ber vott um slæmt uppeldi. Það er varla sú sýn sem þú vilt gefa heiminum af sjálfum þér. Hér eru 467 krónurnar þínar til baka. Eða ætlaðirðu að bæta við 34 til að fá 500?"
"Nei, ég ætlaði að nota þær s..."
"Nei það ætlaðrðu ekki! Ég á þær núna og læt þær ekki af hendi. Ef þú lætur mig ekki hafa 34 krónur þá er okkar viðskiptum lokið og tími til að þú komir þér heim. Það eru aðrir sem þurfa afgreiðslu."
Hann snéri sér við leitandi að einhverjum öðrum sem væri að vinna með mér. Sú stúlka var hvergi sjáanleg, en ég nýtti mér tækifærið og skellti þjófarvarnarlímmiða aftan á hann. Skemmti mér síðan við að láta hann tína allt draslið upp úr pokanum aftur og tæma vasana þegar hliðið pípti er hann gekk í gegnum það. Hótaði því meira að segja að hringja á öryggisvörðinn.

Svo var það annað lamb. Í þetta skiptið kona sem spurði mig þegar hún kom að kassanum hvort ég væri að þrífa hann. Þar sem ég hélt í annarri hendinni á spreybrúsa sem á stóð "hreinsilögur" og í hinni bréfþurrku fannst mér svarið vera nokkuð augljóst. Leyfði henni að setja vörurnar á færibandið og útskýrði það svo fyrir henni að það hefði krakki ælt á hann í gær og mér sýndist ég sjá enn ummerki þess á færibandinu. Við skiptumst ekki á fleiri orðum.