Ég heiti tobbalicious og borða úr skál
Langt síðan ég hef skrifað eina af þessum virkilega löngu og leiðinlegu færslum. Kannski kominn tími á það aftur? Ég er búinn að vera alveg hörkuduglegur að vinna... nei.. það er kannski ekki alveg rétt. Ég er búinn að vera hörkuduglegur að mæta í vinnu. Það vita allir sem þekkja mig að ég er enginn maður fyrir vinnu, en að mæta þar er ég aftur á móti helvíti sterkur. Svo sendibílstjórinn og búðarstarfsmaðurinn tobbalicious reynir að þéna pening upp í allann bjórkostnaðinn sem hlaust af útiveru vetrarins. Það kostar sitt að fara í Blúlagún.
Er að rifja upp gömlu sendibílstjóra taktana sem ég var orðinn nokkuð lunkinn í síðasta sumar. Bora í nefið á rauðu ljósi, leggja mig í bílnum þegar ég hef lokið mér af, kalla á gamlar konur út um gluggann eitthvað í líkingu við; HÓRA! FEIT!, þær vita aldrei hver ég er því ég get nebblega alveg keyrt ógeðslega hratt sko. Fljótastur í rúminu og fljótastur á bílnum. Ég kalla það að vera fljótfjölhæfur.
stúlka: "Eigum við kannski að koma upp í rúm?"
tobbalicious: "Hvað meinarðu?"
stúlka: "Þúúúúúú veeeeiiiist, he he he."
tobbalicious: "Ef þú ert að tala um að gera það þá er það of seint. Þú verður að klára þetta bara ein. Ég kláraði þetta bara einn áðan að hugsa um þetta. Svona skottastu nú stelpa!"
No comments:
Post a Comment