Frá skBrasilíu barst mér þessi mynd og vermdi mér mjög um þær rætur sem eitt sinn voru kenndar við hjarta. Í dag kalla ég þær gangráðsrætur. Eníhús þá er þetta Marcella vinkona mín sem ku skÍtali vera en skellti sér til skBrasilíu til þess að prómóta bolinn. Við skulum leyfa henni að eiga orðið:
"come promesso in brasile ho sfoggiato la tua bellissima maglietta e tutte le ballerine di samba seminude si sono innamorate di te.....ma non preoccuparti ho detto a tutte che sei gay......."
Orðabók kemur sér vel núna ekki satt?
Búinn að vera helvíti latur að henda inn drasli hingað. Orðinn þreyttur á vinnu og athafnaleysi. Fagnaði því með meiri vinnu og athafnaleysi þess utan. Sem þýðir að ég hafi ekki verið að gera rassgat.
Komst að því um síðustu helgi að þó að maður sé nokkrum árum eldri þá hefur maður ekkert breyst neitt svakalega frá því maður var barn. Þar sem við sátum við varðeldinn, hefði verið varðeldur, og spjölluðum saman famljan. Glymur þá ekki í frænku minni: "Þakdór! Taktu hendurnar upp úr buxunum og láttu typpið á þér vera!" Ekki tveimur tímum áður hafði Guðný öskrað nákvæmlega það sama á mig þegar ég keyrði famljuna í Hólminn. Skrítið maður!
Planið í kvöld er sem sagt hreindýragrill, kveðjupartý, kveðjuparý og svo bærinn. Hvar ég dett niður verður bara að koma í ljós.
Á morgun lofa ég Prins Valíant.
No comments:
Post a Comment