tobbetto

Fari það til helvít......

Jæja... ný öld og nýir siðir. Í skólanum að blogga. Hvað verður það næst? Fólk horfir á mig því hér sit ég í tölvustofunni nakinn og kæri mig kollóttann um alla þá sem stara á mig og hvísla í hljóði. "Þetta er frjálst land þarna homminn þinn!" Þau geta ekkert sagt mér hvað ég má og má ekki gera.

Skjólstæðingurinn er að koma... veit ekki hvernig hann tekur því að þurfa að skemmta sér einn núna. Nenni varla að hanga með honum lengur. Ljúfasti drengur en það er einungis svo mikið sem mig langar að tala um stelpur. Stundum þarf maður að ræða mikilvægari hluti. Eins og tobbalicious. Alltaf gaman að tala um tobbalicious. Hef komist að því nefnilega að einu hlutirnir sem skjólstæðingurinn getur talað um eru eftirfarandi: Ljóshærðar stelpur með stór brjóst, hass- og grasreykingar, drykkjur og hvar næsta drykkja skuli fara fram. 3 mánuðir af þeim umræðum er nóg. Reyndar er ég ekki viss um það að hann viðurkenni úrsögn mína úr hans partí-lífi. Átti nefnilega símtal við hann í gær, mjög svo skemmtilegt. Hér birti ég vel valda kafla úr því:

Skjól: "Verð á Hótel Loftleiðum um kl. 15. Kemurðiu að sækja mig?"
tobbal.: "Ég er í tíma þá"
sk: "Þú kemur þá bara aðeins of seint í tíma!"
to: "Nei"
sk: "jú"

Svona gekk þetta í um það bil 30 mín. Eins og ég hef áður komið inn á í þessu bloggi þá skilur maðurinn ekki orðið nei. Er bara ekki til í hans orðaforða og hann hefur komið sér upp óendanlega mikilli þolinmæði gegn þeim sem nota orðið nei og getur því rökrætt við einstaklinga sem vilja nota orðið svo tímunum skiptir. Einföld aðferð sem kvikindið notar, endurtaka bara síðustu spurningu sem borin var fram og fékk svarið "nei" þangað til viðmælandinn gefst upp eða slysar út úr sér orðinu "Já". Nenni ekki að standa í þessari vitleysu lengur enda er kvikindið orðið pirrað út í mig því ég virðist vera að ná mikilli færni í því að segja honum að hoppa upp í rassg... á sér. Ætli mér verði þá nokkuð boðið í partý til hans í kvöld? Spennandi að fylgjast með.

Kom þá loks einhverju hér inn. Vona að þeir tveir sem lesa þetta fyrir utan mig séu þá sáttir. Kannski ég minnist hér á það að lokum að ég heyrði það um daginn að maður ætti að skrifa niður drauma sína til þess að eitthvað myndi eflast og þá yrði maður meira svona eitthvað meira. Svo með það að leiðarljósi hóf ég að skrifa niður það sem mig hefur dreymt þessa vikuna.

Mánudagur: Ekkert skrifað.
Þriðjudagur: Ekkert skrifað.
Miðvikudagur: Ekkert skrifað.
Fimmtudagur: Ekkert skrifað.
Föstudagur: Gerði mér grein fyrir því að mig hefur ekki dreymt í mörg ár og því er það algjörlega pointless að reyna að skrifa niður það sem mig dreymir. Það kemur ekkert. Andleg færsla til sjálfs: Finna helvítið hann Þórhall Miðil. Láta hann vita hvað mér finnst um hann og segja honum að ég sé alls ekki sáttur. Við hann það er að segja. Berjast við löngunina að segja honum að greiðslan á honum líti út eins og Síberískur skógur. Laaaaaaaaangt á milli róta. Samt töff gleraugu sem almannatengsla og útlitsdeild Norðurljósa gróf upp handa honum fyrir sjónvarpið. Nú er hann svona Alec Baldwin miðlanna. Í eldri kantinum en geðveikt töff.

Heyrumst.