Tobbettes gæstebud
Líður að því að heiður minn veri lagður að veði. Kann það að elda? Eða er hann það rotinn að innan að ekki einu sinni maturinn vill þóknast honum. Ég kenni mömmu um þetta allt. "Bölvun elstu barnanna." Ég sem þurfti að lifa á köldum hafragraut búnum til úr afgöngum af veggfóðri af Silfurgötunni. Meðan bróðir minn lifir í vellystingum, þjónað alla daga og þarf varla að skeina sig sjálfur. Hver aldi hann upp spyrjið þið sí svona???? Nú maðurinn sem enn þann dag í dag má ekki líta veggfóður án þess að brotna niður og gráta. Maðurinn sem varð að láta sér nægja ólina af hundinum hans sem var lógað sem leikfang. Engir tölvuleikir og gullslegin hljóðfæri handa mér, ó nei, einungis afi með blóðsletturnar enn framan í sér eftir að hafa bitið sundur slagæðina á dýrinu. Höfðum ekki einu sinni efni á því að fara með hann til lögreglunnar og láta lóga honum. Það er samt ókeypis.... Er furða þótt ég sé líkt og ég er í dag??? Hver þolir svona niðurlægingu? Hver þolir að sjá yngsta barnið hlaðið gjöfum og matað með gullskeið? Hvar voru skeiðarnar þegar ég var ungur?? Látið helvítið éta með brotnum skeljum úr fjöruborði Stykkishólm og athugið hvort ekki verði úr honum MAÐUR. Hika ekki við það enn í dag að sjóða mér vænann snærisspotta til að slá á versta hungrið. Af hverju spyrjið þið aftur? Því þessu vandist ég í æsku, þetta varð maður að leggja á sig til þess að halda lífi og þarf enn þann dag í dag. En gullkálfurinn? Hvað með hann? Jú, í hann eru bornar gjafir hæfar konungum, dýrindis vínber af Balkanskaga og sætustu epli akra Ameríku. Er þetta uppeldi?????
No comments:
Post a Comment