tobbetto

Dettur varla neitt í hug

Kominn með leið á því að þurfa að þykjast. Í gær þurfti ég voðalega mikið að þykjast. Kannski ég hendi bara sprengju hér inn. Veit nebblega leyndarmál. Leyndarmál sem ekki má segja frá. Skil ekki af hverju ég er að halda þessu leyndu. Fyrir mér skiptir það ekki rassgat máli. Get bara ekki gert neitt fyrir sjálfan mig. Alltaf að gera hluti fyrir aðra. Kominn tími til þess að ég hætti því. Ætli það sé ekki ástæða þess að ég sé drifinn áfram af áhugaleysi, því ég er búinn að þykjast síðan í september og er lífsins ómögulegt að halda áfram nema ég hætti að þykjast. Lífið sem sagt búið að standa í stað í marga mánuði. Væri svo sem allt í lagi ef ég væri að gera það fyrir sjálfan mig en ég er svo vitlaus að ég get það ekki einu sinni.

Þá megið þið líka vita það að allt sem hér er skrifað inn er aukaefni. DVD diskurinn má nebblega ekki koma út til að vernda aðra. Mig langar til að skrifa miklu meira hér inn en hef ekki kjarkinn í mér til að gera það. Mér ber engin skilda til þess en.. er bara svona líka voðalega góður strákur að ég er til í að fórna eigin geðheilsu til þess að aðrir fái sínu framgengt. Nenni svo ekki að vera í feluleikjum, skammast mín fyrir svo lítið sem ég hef gert um ævina og er harður á því að maður eigi aldrei að þykjast vera eitthvað annað en maður er. Nú hljómar þetta eins og ég ætli að koma út úr skápnum en verð að valda ykkur vonbrigðum því að ég hef engan áhuga á því. Ekki þó ég fengi sykurpabba sem gæti haldið mér uppi í skiptum fyrir það að ég þryfi honum með svampi öll kvöld.

Mig langar bara til þess að lifa því lífi sem ég ætti að lifa, ekki lífinu sem ég þykist lifa. Stundum er maður bara svo vitlaus og ólmur til þess að passa upp á aðra. Gefið mér nokkra daga í viðbót og þá kannski tekst mér að losa mig, verða sannur tobbalicious og hætta að ljúga að ykkur hér á blogginu og sagt ykkur hvað í rauninni ég er að gera alla daga.