tobbetto

Ánægður ekki fullnægður

Ég hef áður talað um það á þessu bloggi hversu æðislegar stelpur eru í því að eyðileggja fyrir mér lífið. Ekki það að ég skilji þær ekki????? Finnst þessi setning á grááááááááu svæði. Skil þær samt vel. Ef ég væri einhver annar... og væri með brjóst myndi ég líka reyna að eyðileggja fyrir mér lífið. Þannig er að allar stelpur sem ég hitti vilja nefnilega vera vinkonur mínar. Sem kemur okkur aftur inná umræðuna um samkynhneigð mína sem ég nenni ekki að fara í aftur.

Nú býr nefnilega hjá mér fyrrverandi meðleigjandi minn sem flúði kuldann á Íslandi til þess að upplifa kuldann örlítið neðar á hnettinum. Sambúðin gengur eins og best gæti fyrir utan eitt smáatriði. Það að hafa stelpu á heimilinu er alveg að fara með mig. Í um það bil 6 mánuði eru stelpur bara búnar að vera eitthvað sem á heima á internetinu og hefur tölvuskjárinn oft bjargað þeim frá andlegu og líkamlegu ofbeldi af minni hálfu. Skítugu, skítugu stelpur.... allar naktar..... alltaf að ögra mér....

Nú allt í einu er ég með stelpu fyrir framan mig alla daga sem hreyfir sig, talar og náttúrulega ögrar mér. Þær lifa fyrir það að ögra mér. Þær vita vel hversu veikbyggður ég er og hversu lítið þarf til þess að ég láti mig falla hágrátandi til jarðar búinn á líkama og sál. Hlutir eins og það að taka út á sér brjóstin, ég get ekki talið þau skipti sem þetta hefur komið upp á síðustu mánuðum, og spyrja mig: "tobbalicious, heldurðu að öðrum strákum finnist brjóstin á mér falleg? En ef ég hleyp um íbúðina á g-strengnum einum fata? Er það eitthvað sem strákar eru hrifnir af? Af hverju ertu svona rauður í framan strákur? Er allt í lagi með þig? Af hverju græturðu?"

Svo ef maður slysast til þess að reyna við þær þá er það alltaf sama svarið sem maður fær: "Láttu ekki svona, tobbalicious, við erum vinir og svona gera vinir ekki! Hjálpaðu mér nú að ná mér í þennan strák þarna við barinn."

Þetta er svo sem allt í lagi. Hallast nú að því að kynlíf sé ofmetið. Sérstaklega að því að ég er ekki að stunda það og get ekki gert neinar samanburðarrannskóknir. Ég stundaði það samt einu sinni sko. En þetta er svipað og með veðrið þegar maður var barn. Það var alltaf gott veður og þess vegna held ég að maður vilji líta þannig á kynlífið líka. Það er svo mikið talað um það og það á að vera svo gott að maður er býr bara til minningar um hversu gott það hafi verið. Þegar í raun var það sársaukafullt, leiðinlegt og stutt. Þannig er það alla vegna þegar ég og stelpurnar á internetinu erum að skemmta okkur saman.

Þannig að línur eru teknar að skýrast í lífi mínu. Konur/stelpur eru af hinu illa og kynlíf er ofmetið. Ég get þá kannski farið að einbeita mér að öðrum mikilvægari málum eins og..... hmmm... hvað get ég gert í staðinn? Það að leysa eitt vandamál leiðir greinilega bara af sér annað. Safna listaverkum? Á það ekki að veita manni ákveðna gleði í hjarta? Geta horft á meistarastykki sem búið hefur verið til með svita, blóði og tárum mestu listamanna sem gengið hafa á jörðinni. PÓLITÍK maður!!!!!!! Júríka you gay bastard! Ef það er ekki leiðin til þess að ná úr sér mesta pirringnum yfir kynlífs og ástarleysi?

Af hverju datt mér þetta ekki í hug fyrr? Ég á framtíð fyrir mér einhvers staðar! E freeeeeaking viva!