tobbetto

Breki Friðmar snýr aftur úr útlegð

Breki Friðmar sem áður sá um öll mín röfl á föstudögum hefur ekki verið til staðar síðastliðna föstudaga og mér lék forvitni á að vita hvers vegna hann hefði tekið sér þessa pásu. Er það eitthvað sem ég gerði honum? Ástarsorg? Kannski öfundsýki í garð Spandó Ballets sonar míns? Ég hringdi því í gutta og spurði hann spjörunum úr.

"Bleeeeeeeeeeeeeeesaður! Breki minn. Hvað segist á þessum fyrsta vordegi ársins? Menn ekki hreeeeeeeeessir?"
"Haltu kjafti viðbjóðurinn þinn! Ég hata þig... jafnvel meira en móðir þín hatar þig!"
"Hvaða hvaða? Voðalega eru menn eitthvað streeeeeeeessaðir! Fórstu frammúr röngu megin í morgun? Ha ha ha ha! Gamli fúli Breki Friðmar! Ha ha ha! Það er þess vegna sem við elskum þig."
"Þú elskar mig ekki! Ef þú elskaðir mig myndirðu klæða mig og losa böndin. Viltu gera það fyrir mig? Hentu yfir mig handklæði. Þarf bara eitthvað til að hylja viðkvæmustu líkamspartana. Geeeeeerðu það!"
"Svona svona Breki minn. Við erum vinir. Góðir vinir tala saman naktir. Hvernig heldurðu að mér liði ef ég væri einn nakinn í þessu viðtali? Böndin losum við ekki Breki minn, þú manst hvað gerðist síðast þegar löggan kom og við þurftum að leiðrétta þennan leiðinlega miskiling. Ekki viljum við að löggan komi aftur og trufli okkur? Auk þess sem mér líkar ekki við það að þú sért hlaupandi um miðbæinn á sprellanum. Það er eitthvað ónáttúrulegt og sjúkt við það..."
"Klæddu mig þá í fötin!"
"Þú veist að það get ég ekki. Manstu ekki þegar ég át þau? Anganinn var bara of góður til þess að ég stæðist mátið. Mmmmmm, þau brögðuðust ekki sem verst heldur... þó svo að þau hafi verið heldur þurr, vatnsglas hefði komið sér vel."
"Þú ert sjúkur! Átt heima á hæli. Þangað mun ég koma þér einn daginn. Bíddu bara. Þú færð þetta borgað til baka með vöxtum. Þó ég þurfi að naga af mér handleggina til þess að losna úr þessum fjötrum....."
"Nei, Breki minn, nú er nóg komið. Þú ert alveg að eyðileggja þá góðu stemmningu sem við vorum með. Ástin í loftinu, kertaljós... það er kannski það sem er að fara svona í þig? Viltu fleiri kerti?"
"Nei, ég vil að þú losir mig og leyfir mér að fara! Er það of mikið?! Má ég ekki fara héðan?... Ég er búinn að segja þér það hundrað sinnum að ég elska þig ekki!"
"Tókstu eftir því að þú byrjaðir á því að segja að þú elskaðir mig? Svo bættirðu bara við ekki. Ertu viss um að það leynist ekki smá ást til handa tobbaliciousi gamla hjá þér? Maður veit aldrei með ástina... hún getur nú stundum blekkt mann! Ha ha ha ha.... hvað ég elska okkar intelektúal umræður um ástina, dauðann og eldamennsku! Við eigum svo vel saman, ég og þú."
"Þú ættir vel saman við hafnarboltakylfu í andlitið. Gefðu mér hana og ég skal sýna þér."
"Breki Friðmar! Nú er nóg komið af öllu glensi. Við erum með þig í viðtali og þú átt að útskýra fyrir öllu því fólki sem hefur heimsótt síðuna mína hvers vegna þú hefur ekki skrifað í svona langan tíma. Fólkinu finnst það svikið! Þú ert bara lítill svikamörður, ekki satt?"
"Ég er bundinn nakinn við rúmið þitt! Kannski það útskýri fyrir fólkinu hvers vegna ég hafi ekki náð að skrifa? Leðurólar hefta hjá mér hugsunina..."
"Þú værir þá frekar til í plast eða jafnvel handjá.... nei þetta er enginn tími til að ræða þessa hluti. Hefurðu hug á því að snúa aftur?"
"Mér sýnist þú vera að neyða mig til þess með þessu "viðtali"."
"Veistu það að ég nenni bara ekkert að tala við þig ef þú ætlar að láta svona! Þú ert pirraður og leiðinlegur. Viss um það að krakkarnir sem lesa þetta hafa heldur engan áhuga að lesa eitthvað leiðinlegt viðtal við svona sætan strák sem er með leiðindi? Ég slekk á upptökunni og þú færð engan kvöldmat í kvöld.... getur bara farið í rúmið svangur... þú átt ekkert betra skilið... ég sem vil einungis elska þig... að við getum verið hamingjusamir saman.. ekki þessi eilífu rifrildi... geturðu ekki elskað mig skilyrðislaust líkt og ég þig?"

Þannig er þá komið fyrir Breka litla. Hann er bara ekki í stuði til að tala. Synd og skömm!